Lara

Vijf~

Ik trok mijn sleutel uit het slot en stapte naar binnen. Ik wilde 'hoi' roepen of iniedergeval melden dat ik er was. Maar ik werd onderbroken door heftig geschreeuw van boven.
Ik hoorde duidelijk mijn moeder.

'Verdomme Alex, dit is echt niet oké!'
Riep mijn moeder naar mijn vader.

'Nicolette! Luister nou even! Ik doe dit echt niet voor mezelf hoor!' Riep mijn vader terug naar mijn moeder.

'Ohnee? Je zuipt je continu lam voor mij zeker? Of wacht laat me raden voor Lara? Oh Alex als zij hier ook maar iets van krijgt te weten..' Riep mijn moeder terug.

Ik gooide zachtjes mijn tas op de grond en hing mijn jas op. Ik ging zitten op de grond van de hal.

'Lara hoeft dit niet te weten, maar ik ga niet liegen! Het is tenslotte mijn dochter!' Zei mijn vader.

'Je verpest haar leven, haar jeugd, Alex als dit zo door gaat ben ik klaar, klaar met jouw. Dan neem ik Lara mee en gaan we met zijn tweeën verder..' Zei mijn moeder.

Ik legde mijn handen in mijn haren en liet de tranen die als stieren vochten los.

Na een half uurtje was de ruzie klaar.

'Laartje, gaat het? Ben je al klaar met je huiswerk?' Vroeg mij moeder.

Ik keek omhoog en zag mijn moeder staan. Ik knikte zachtjes. Mijn vader kwam aanlopen.

'Lara, waar zijn mijn sigaretten?' Vroeg hij boos en chagrijnig.

'Jouw sigaretten?' Vroeg ik alsof ik niet wist dat hij rookte.

Mijn vader werd nog bozer en gooide mijn tas op zijn kop.
Al mijn boeken vielen eruit.

'Je huiswerk ligt alvast klaar..' Probeerde mijn moeder. Ze glimlachte er nep bij.

Als laatst viel het pakje sigaretten eruit.

Mijn vader smeet mijn tas weg en pakte het pakje.

'Ik wilde gewoon niet dat je rookte..' Wist ik uit te brengen. Al lukte het niet echt.

'Lara er zijn er 3 uit! Rook jij?' Klonk mijn vader bozer.

'Nee echt niet vader! Ik heb er wat aan iemand gegeven...' Zei ik. Ik wilde Eva en Derek niet verraden.

'Ohwee als je rookt! Ik wil dan niet meer met je wonen! En nu oprotten!'
Riep hij.

'Nou Alex kom op. Beetje aardig!' Zei mijn moeder nog.

Ik pakte me spullen bij elkaar en rende naar boven. Ik maakte snel me huiswerk. En trok mijn pyjama aan.
Ik stapte in bed. Eindelijk slapen. De plek waar geen problemen zijn.
Ik kwam maar niet in slaap. Ik besloot om gewoon de dag door te nemen, oortjes in te doen en mijn ogen te sluiten.

Midden in de nacht werd ik wakker van geschreeuw.

'Me huis uit! Nu!' Hoorde ik mijn moeder roepen.

Hield het nou nooit op?
Ik hoorde wat harde geluiden. En onduidelijk geschreeuw.

'Ik wil dat je gaat!' Riep mijn moeder.

De voordeur klonk als een knal en ging dicht.

Ik hoorde gehuil en gesnik van beneden komen. Van mijn moeder. Ik durfde niet ook al zou ik toch zo graag mijn moeder willen helpen.

Ik voelde mij leeg en nutteloos. Dit was allemaal mijn schuld. Eva laat me zitten maar dat vind ik niet gek. Wie wil nou met zo iemand als mij omgaan. En Dave die teleurgesteld in me is. En ik ben de persoon die alles fout doet. Waarom? Ik ken dit hele gevoel niet. Mijn leven was perfect. Waarom word het omgegooid. Waarom kan ik niks meer en ben ik zo?

Ik begon te trillen en ik beet op me lip om de tranen te laten vechten en ze binnen te houden. Ik hoorde ik mijn telefoon, ik keek op het beeldscherm.

Papa