YILLAR SONRA

Bölüm 9

Berk'ten

Gitmişti. Dayanamıyordum. İçimde birşeyler vardı ve tüm organlarıma işlemiş beni öldürmeye çalışıyordu. Bir an önce beş yılın geçmesini ve onla kavuşmayı bekliyordum. En çok onu özlüyordum. En çok onu seviyordum. En çok onu görmek istiyordum. Şimdi en çoklarım gitti. Ne kaldı geriye az kalmış mutluluğumdan başka.

Elini tuttuğum soğuk bedeni bile içimi ısıtırken nasıl bırakabilirdim. Onsuz bir hayat düşünmemiştim hiç. 5 yıllık aradan sonra bile yapacağımız şeyleri düşünürdüm. Şimdi onsuzluğu yaşayacaktım.

Bir hemşire beni geri ittirip onu kontrol ederken başka bir hemşire makinadaki düz çizgiye odaklanmış ve kalp masaji yapmaya başlamıştı.

''Doktor geliyor mu?'' dedi ikisinden biri ama hangisi olduğuna dikkat etmedim.

''Evet. Sen yapmaya devam et.'' dedi diğeri.

''Sizi dışarı alabilir miyim?'' Başka bir hemşire yanıma gelip kollarımdan tuttuğunda karşılık verememiştim. Sanki ruhum da gitmişti onla. Dışarı sürüklendikten sonra kendimi duvara yasladım. Dizlerim artık tutmuyordu. Dayanmak çok zor bir hal almıştı. Kendimi yere bıraktığımda Tunç yanıma geldi.

''Dostum iyi misin? Bana bak.'' deyip iki parmağıyla çenemi yukarı kaldırdı.

''Cevap ver bana.'' Başımı salladığında yine ona cevap vermemiştim.

Yanımda ağlama sesleri geliyordu. Muhtemelen Arya'ydı. Çünkü Ecmel hiçbir zaman böyle gürültülü ağlamazdı.

Bilincimi kaybettiğimde karanlığa gömdüm kendimi. O karanlıkta bana aydınlık olacak bir Dora yoktu artık.

''Aşkım.''

''Dora?''

''Burdayım birtanem.''

''Dora çok korkuyorum.''

''Korkma bir tanem ben hep yanındayım. 4 yıl boyunca yanında olmasamda içindeydim değil mi? Hala öyleyim birtanem. Her zaman orda olacağım. Seni ağlarken görmek istemiyorum. Kötü hissedersen bende kötü olacağım. Çünkü artık ben senim.''

Kalbimin üzerine koyduğu elini tutup dudaklarıma götürdüm. Gözlerimi kapayıp ona sarılmak istedim. Ama tam kollarımı açtığımda toz bulutu gibi birden yok oldu.

''Dora! Dora! Doraaaaaa!''

Gözlerimi açtığımda hepsinin bir rüya olduğunu görünce ellerimi yumruk yapıp üzerine yattığım sedyenin üstüne vurdum. Üzerindeki iğneyi farkedince birden durdum. Bana serum takmışlardı. Herkes yanımdaydı. 4 korkulu göz bana bakıyordu. Arya'nın gözleri kan çanağına dönerken diğerlerinde ağlamaklı surat ifadeleri vardı.

"Ne oldu niye bakıyorsunuz öyle rüyaymış ya rüya niye ağlıyosun Arya.Bak uyandım hepsi bitti.Dora ya.şı.yor.Ben şimdi gidip bakıcam orda yatıyo o.la.cak.Yaa lanet olsun bişey desenize."
Yattığım yataktan kalkıp kolumdaki serumu hızla çektim.Beni durmalarına izin vermeden hızla Dora'nın odasına doğru koşmaya başladım.Kolumdan akan kanı önemsemedim aklımda sadece Dorayı görmek vardı.Koridorlar sanki bana inat uzuyormuş gibi bitmiyordu , bir türlü hayatımın aşkına kavuşamıyordum.
Sonunda odasının olduğu koridora geldim , ama oraya girecek cesareti kendimde bulamıyordum ya içerde yoksa sonsuza kadar gitmişse.Kapınım önüne gidip duvarın dibine çöktüm.Erkekler ağlar mı ağlamaz mı bilmem ama ciğerim sökülene kadar ağladımm.O kapının arkasında eğer o yoksa ben yaşayamazdım.Ben ona tekrar kavuşma umuduyla bağlandım bu boktan hayata.Nekadar kaldım orda farkında değildim.Omzuma dokunan elle irkildim.

"Berk burda beklemenin bir anlamı yok."

"Arya'ya aynısı olmuş olsa bir dakika ayrılırmıydın burdan."

"Saçma sapan konuşmayı kes.Şimdi yürü burdan gidelim ve kendine çeki düzen ver.Dora senin böyle olmanı istemezdi."

"Öldü değil mi ? O kapının arkasında artık o yok.Aaaagghhhh "

Duvara okadar hızlı bir yumruk attım ki elimi hissetmedim.Anıl beni durdurmaya calışıyordu ona aldırmadan duvara daha hızlı arka arkaya vurmaya başladım.Anıl sanırım baş edemeyince Tunc'u çağırmıştı.

"Tunççç hızlıı olsana oğlum."

Tunç gelip beni kendine çevirip okadar sert bi yumruk atmıştı ki nevrim döndü , sersemledim.

"Kendine gel lan ne bu halin Dora seni böyle görse çok üzüklürdü."

"Yeter lan yeter sikecem belanızı nasıl arkadaşsınız siz hayatım öldü benim hayatımm bittim ben siz bunu anlayamassınız oyüzden burda bana sikik sikik akıl vermeyin daha fazla kalbinizi kırmayım yalnız bırakın beni."

Canlarını sıkmış olmam umrumda değildi.Bana ağlama kızma üzülme diyorlardı.İnsanın kalbinin yarısı gitttiğinde yapacağı başka ne varki hiç birşey onu geri getirebilecek hiç birşeyim yoktu.Gitti yapamadım , engel olamadım.Kendimi hastaneden dışarı attım.En yakindaki bir tekel bayiye gittim.Bir votka ve 2 paket sigara aldım.Arabaya atlayıp sote bir yere çektim.Ben bu acıyla nasıl başa çıkacam.Tarif edemiyorum.Kalbimde bir boşluk var ve dolduramıyorum.Ağlayıncada geçmiyo nasıl geçer bu nasıll.

Anıl'dan

Doranın ölümü hepimizi yıkmıştı herkes bir köşeye çekilmiş ağlıyordu.Berk desen ortada yok.Toparlanalım derken iyice dağıldık.

"Tunç , Doranın babasıyla görüştüm cenaze yarın kalkıcakmış."

"Tamam yarın hepimiz orda olucaz ve Dora için son görevimizi yerine getireceğiz.Enazından bunu ona borçluyuz."

Ardından gözüm kızlara kaymıştı.Arya ağlamaktan yüzü kıpkırmızı olmuştu ve şiş duruyodu.Ecmel'se onu daha önce hiç ağlarken görmemiştim.Oda çok kötü görünüyordu.Düşünmeye ara verip Tunçla birlikte Berk'i aramaya çıktık.Yalnız kalmaması lazım.Önümüzde zor günler var bunların üstesindem gelmeliyiz hep birlikte.Bir eksik..