BERK
En çokda ona sarılmanın nedemek olduğunu bilemeden ölmesi içimi acıtıyordu.Onu hiç göremicek olmak artık bu dünyada olmaması içimi bir virüs gibi öldürüyordu. Kimseyle konuşmak istemiyorum.Dışarı çıkmak istemiyorum.Birilerine gülümsemek zorunda kalmak istemiyorum.Yalnız kalmak istiyorum.Saatlerce uyumak istiyorum.Odamda karanlık bir köşede ölümü beklemek istiyorum.Dora'ya kavuşmayı beklemek istiyorum.Çünkü yaşamak için bir sebeb bulamıyorum artık.Hayal ettiğiniz şeylerin kursağınızda kalması nasıl bir his bilemessiniz.Beni kimse anlayamaz.
Kapı tıklatılmasıyla gözümü açtım.
"Berk ben Arya kapıyı aç lütfen.Sadece konuşmak istiyorum."
Sebebsiz bir şekilde Aryayla konuşmak istemiştim belkide içimdekiler artık bana ağır geliyordur.Hiçbirşey demeden kapıyı açıp yatağın kenarına çöktüm.Arya içeri girip kapıyı örttü ve oda benim gibi yere çöküp oturdu.
"Çok saçma olacak ama nasılsın ? "
"Gördüğün gibi acı içindeyim."
"Berk gelmek istermisin bilmiyorum ama bugün Dora'nın ce..."
"Susss ! Duymak istemiyorum. Gelmicem hiç bir yere bunun için geldiysen çık git."
"Hayır onun için gelmedim sadece yanında olmamıza izin vermeni istiyorum.Bukadar yükü tek başına taşımanı istemiyorum.Biz herşeyin üstesinden birlikte gelmedik mi ? Biliyorum acın daha çok taze ama Dora senin böyle olmanı istemezdi enazından onun için toparlanmalısın Berk."
"Dediklerini düşünücem ama şimdi yalnız kalmak istiyorum Arya geldiğin için teşekkür ederim."
Elini elimin üzerine koyup minnetle gözlerime baktı.
"Nedemek dostum herzaman birlikteyiz biz."
Kapıyı açıp çıkıp gitti.Benide ardında derin düşüncelerle arkasında bıraktı.Sanırım yatağa uzanıp biraz uyusam iyi olur.İçimde Doraya ait korkunç bir özlem var uyursam belki rüyamda onu görürüm..
ECMEL'DEN
Duygularımı hiçbir zaman tam anlamıyla dışarı yansıtan biri değilimdir ama Dora bizim için çok önemliydi.Hayatımda hiç bukadar göz yaşı dökmemiştim.Bir yakınını kaybetmek nedemek onuda bilmiyordum ve bunu hepimiz çok acı bir şekilde öğrendik.Bugün en yakın arkadaşımızı toprağa verecektik.Kendime sürekli neden neden diye soruyorum Dora ölmemeliydi , içimizde enerjisi yüksek bir tek o vardı okadar hayat doluydu ki .. Neyse artık bunları düşünmemin bir önemi yok.Aryayı bekliyordum o geldikten sonra cenaze yerine gidicektik birlikte.Annemler daha sonra uğrayıp baş sağlığı dileyecekler.Bursaya taşınma sürecinde olduğumuz için bir telaş var onlardada.Telefonumun titremesiyle irkildim.
'Ecmel ben eve gelmicem burdan direk geçiyorum sende çık gel orda buluşuruz.'
Cevap verme gereği duymadım.Hazırlanıp çıktım.Asansör gelmek bilmiyordu.Ufff.. sonundaa.Hemen bir taksi çevirip cenaze evine gitmek üzere yola koyuldum.Ardından telefonum bir daha titredi ama busefer mesaj değildi gizli bir numara arıyordu.Kim ararki beni gizli numaradan.Açtım.
"Efendim."
Ses yok.
"Kimle görüşüyorum ?"
Gelen sesle birlikte sanki kanım çekilmiş gibi hissettim.
"Her canlı birgün ölümü tadacaktır."
Oynanmış bir sesti.Ve ardından telefon kapandı.Sanırım birisi şaka yapıyor.Sanki sırasıymış gibi.Gelen telefonu çok önemsememeye çalıştım , şu zor zamanlarımızda bide bizimkilere bunları anlatıp dahada üzmeyeyim.Sonunda Doraların evinin önüne gelmiştik.Taksiye parasını verip eve doğru yürüdüm.Ağlamaktam şişmiş gözlerimi saklamak için gözlüklerimi taktım.Arya beni kapıda karşıladı.
"Nerde kaldın be kızım cenaze gelmek üzere , ama önce Doranın odasına çıkmamız lazım Nazlı Teyze çok kötü Kemal Amca giysilerini falan toplamamızı istedi.Gördükçe daha kötü oluyormuş.Bidee şey Berk için bir kutu hazırlamış."
Son kelimelerini ağlamaklı bir şekilde söylemişti ve bu benim içimi burkmuştu.
"Arya lütfen yapma böyle Dora ağlamamızdan nefret ederdi.Biliyorsunn o hep gülerdi."
"Haklısın , hadi gidip odayı halledelim."
Önden Arya arkasından ben odaya doğru ilerledik.İkimizde kapının önüne geldiğimizde durduk oda bende cesaret edemiyorduk.Sonunda ben kendimde o cesareti bulup girdim içeri arkamdanda Arya geldi ama ürkekti.Dokunsam ağlıcak gibi duruyordu.Bense kendimi zor tutuyordum.
"Oooddaasıı oonunnn giibiiii kookkokuyoo.."
"Heyy heyy gel buraya ağlama bakk benide ağlatcaksın biliyorsun ağlayınca hiç çekilmem.Hadi bak bian önce toparlayalım şurayı sonra kutuyu alıp çıkalım cenaze gelir birazdan zaten."
Ellerinin tersiyle gözlerini silip peceteyle burnunu sildi beyaz cildi kırmızı olmuştu.
"Arya bak lise yıllarından bir fotoğrafımız ne kadarda güzel değil mi onu hep böyle hatırlıcam.Sende öyle yap olur mu?"
"Haklısın Dorada öyle hatırlanmak isterdi."
Yarım saat içinde Doranın özel eşyalarını toplayıp kutuyuda alıp çıktık.Arya kutuyu Anılın arabasına koymuştu.O sırada aşağıdan ağlamaklı ve haykıran çığlıklar gelmişti , sanırım cenaze geldi.Eşarbımı düzleyip aşağıya indim.10 dk burda bekleyip cenaze defnedilecekti.Dora evin tek çoçuğuydu.Nazlı teyzenin tabuta sarılıp ağlaması benim için son nokta olmuştu içimde tuttuğum göz yaşlarımı serbest bıraktım.Okadar kötü olmuştum ki Tunc'un yanıma geldiğini fark etmemiştim.
"İyi misin?"
"İyiyim."
Cebinden bir paket pecete çıkardı ve içinden birtane çekip uzattı.
"İstemez."
Cevap vermesini beklemeden uzaklaştım yanından.
Aryanın yanında yerimi aldım.Anıl arabayı kullanıyordu defin için mezarlığa gidiyorduk , Arya ağlıyordu ama artık onu susturmak istemiyordum.Geldiğimizde biz kadınların olduğu yerde beklemeye başladık.Gördüğüm kadarıyla mezar kazılmaya başlandı.Anıl , Tunç başta olmak üzere sırayla kazdılar.Kemal Amca geride duruyordu koca adam 2 günde ne hale gelmişti.Kazılan mezara Anıl ve Tunç koydular oraya onu sanırım ben daha fazla bakamıcam yüreğim kaldırmıyor.
....
Anıl bizi eve bırakıp gitmişti.Sanırım Berk'e uğrayıp kutuyu bırakacak yani öyle bişiler geveledi ağzında.Dora artık toprağın altındaydı.O artık gerçekten gitmişti.Bizde acımızı içimize gömüp devam etmek zorundaydık hayat bir şekilde devam ediyor.Gün çok yorucu geçmişti bir duş alıp uyusam iyi olucaktı.Arya çoktan uyumuştu.Kendini fazla hırpalamıştı , Dorayla onun arasında farklı bir bağ vardı yani ikisinin arası iyiydi.Bizde iyiydik ama ben ozamanlarda daha çok Anıl Berk ve Tunç'la daha iyi anlaşıyordum.Herneyse uygun birzamanda hep birlikte toplanıp konuşacaktık uyumalıyım gözlerim feci yanıyor.Gözlerimi kapatırken bugün aklımdan tamamen çıkmış o gizli arama geldi akllıma bunu onlara söylemelımıydım ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YILLAR SONRA
Romance''Şimdi beni dinleyin. Evet bugün burda ayrılıyoruz. Ama tam beş yıl sonra bugün hepimiz bu parkta bir araya geleceğiz. Ben burda olacağıma söz veriyorum.'' Hepimiz anlamsızca Anıl'a baktık. ''Eminim siz de söz veriyorsunuz.'' dediğinde herkes baş...
