YOUTHANASIA'S SQUAD

Bölüm -3-

--Ardından Teresa bağırdı ''HAIL YOUTHANASIA'S''

Ardından hepimiz bağırdık

''HAIL YOUTHANASIA'S !''.--

Okuldan çıkmıştık, Valerie onların evinde toplanabileceğimizi söylemişti. Grup halinde daha çok yakın olmasak da bir şeyler paylaşmaya çalışıyorduk. Evlerine doğru yürürken markete uğrayıp atıştırmalık aldık.
Valerie annesinin geç geldiğini, bu nedenle aç kalmamak için bir şeyler almamız gerektiğiniz söylemişti. Evlerine vardığımızda Valerie bilgisayarını açarken Karsyn ve ben ortalığa bakınmaya dalmıştık. Teresa'nın Valerie'lere çok sayıda geldiğine emindim çünkü hiç biryeri incelemeden işe odaklanmıştı. Rosalinda'nında gelmediğinden emindim fakat bi koltuğa kurulmuş ve kulaklığıyla müzik dinliyordu. Kesinlikle hepimiz birbirimize zıttık ama bir arada durmamız gerekiyordu.
"İşte buldum, Cerny's Örgütü!" dedi Valerie.
Hepimiz merakla yanına koşmuştuk.

"Cerny's Örgütü Nortcliffle Bakanlığı'nın dış işleriyle uğraşan gizli bir örgüttür. Hakkında suçlamalar, cinayet davaları açılmış olsada hükümet tarafından üstü sayısızca kapatılmıştır. Genelde sert tutumu olan bu örgüt, Erkek çocuklarını 7, Kız çocuklarını ise 10 yaşında çocuk birimlerine alarak örgüt üyesi askeri yapar. Kuruluş tarihi 1801 olan bu örgüt geçtiğimiz senelerde ülkeye katkıları bolca olmuştur, fakat son zamanlarda değişen örgüt başkanlığı sisteminde amacından sapmalar görülmüştür."

''Korkuyorum. Çok korkuyorum.''dedi Karsyn.
"Mrs. Norman işaretlilerden bahsetti, bence onlarıda araştırmalıyız." dedim.

Araştırmalarımız sonuç vermemişti.

Aklımızda ortak olan bir şey varsa neden biz olduğuydu.

Ertesi sabah Karsyn'le evin önünde erkenden buluşup kahvaltı etmeye gittik,okulun başlamasına daha bir saat vardı. Sabahları ikimizde iştahsızdık ama bir şekilde bir şeyler yerdik, fakat bu sefer başımıza gelen şeyleri düşünmekten ağzımıza lokma girmez oldu. Uzunca bir sessizlikten sonra konuşmaya başladım:

'' Cidden canım fazlasıyla sıkılmaya başladı, bütün bu saçmalıklar nereden geldi ve neden biz?'' 

''Başta işin ciddiyetine varamamıştım ama şuan bende korkuyorum.'' dedi Karsyn.

-UZUN BİR SESSİZLİK-

Ardından kalktık ve okula gittik, sınav haftası olmasına rağmen ders kitaplarını ya da defterini bir kere olsun açıp çalışmamıştım. Pişmanlık belki biraz duyuyordum ama yeniden şansım olsa çalışmamayı tercih ederdim.

Berbat bir pazartesiyle hafta sonunu geride bırakarak sıramıza oturmuştuk, Valerie ve Teresa önümüzdeydi, sohbet ediyorduk. Ardından Rosalinda tekli sıralardan birini yanımıza çekerek sohbete katıldı. Genelde kendisi ders başlamadan bir-iki dakika önce gelirdi, bazen de ders başlamış olurdu fakat o bunu umursamazdı.

Ders başlamıştı, ilk dersin Edebiyat olması beni mutlu ediyordu çünkü uyuyabileceğim tek ders diyebilirim. Tek böyle düşünen ben değildim nerdeyse bütün sınıf uyukluyordu, edebiyat öğretmeninin ise pek umrunda değildi. Üçüncü ders sınav olacaktık fakat sınavdan önce kafama takılan bir şeyi yanıtlandırmam lazımdı. Yoksa sınavda dikkatim dağılacak ve kötü olan notlarımı diplere batıracaktım. Normalde orta seviye bi öğrenci olsamda mesaj olaylarından beri her şeyi boşlamıştım. 

Teneffüs olmuştu ve ben hızlı adımlarla Mrs. Norman'ın ofisine doğru yöneldim, kapıyı tam tıklatacaktım ki içerde bir adamla fısıltıyla konuştuğunu duydum. Ne kadar gizlice dinlemek istesem ve imkanım olsa da içim el vermedi ve kapıyı tıklattım. İçeriden titrek bir şekilde ''Gel'' dedi Mrs. Norman. 

''Evet Astrid, bir sorun mu vardı?'' dedi.

''Aslında bakarsanız son zamanda yaşadığım şeyler sorun olmaktan başka bir boyuta geçti ama görüyorum ki musait değilsiniz, sonra gelirim.''

''Kesinlikle müsaitim, geç teneffüs bitmeden otur.''

''Diyeceğim şey özel Mrs. Norman.''

''Evet anladım, hemen çıkıyorum.'' dedi gülümseyerek adam.

''Hayır Paul lütfen çıkma, sana bahsettiğim konuyla alakalı. Ayrıca Bayan Astrid'le tanışmanızı isterim.''

Neler olduğunu anlamamıştım.

''Evet Bayan Astrid, fakat bir sorun var. İsmin nedir? Soyadla hitap etmekten hoşlanmıyorum.''

Suratında hep muzip bir ifade vardı.

''İsmim Caitlyn, ama genelde ''Cat'' ya da ''Kit'' derler.

''Evet ''Cat'' ya da ''Kit'', öncelikle umarım büyük bir tehlike içinde olduğunuzun farkındasınızdır, bu Cerny's örgütü cidden çok adi''.

''Evet farkettim ancak artık  bu örgütü kötülemek yerine biri ondan bahsedebilir mi?, burada hayatımız tehlikede fakat siz hala örgütün kötülüğünden bahsediyorsunuz.''

Sesim sert çıkmıştım ve düzeltmek istedim:

''Çıkışım için özür dilerim...''

''Kesinlikle haklısın, ''Kit'' ya da ''Cat''... Size bir kaç şeyden bahsedeyim, öncelikle Cerny's Örgütü'nün peşinize düşme nedeni kesinlikle o gün kampta yaşadıklarınız, faka-''

''O günü nerden biliyorsunuz?''

''Siz ve arkadaşlarınız hakkında sandığınızdan çok daha fazla şey biliyorum ve cümleme devam ediyorum; fakat tek sorun bu değil. Cerny's Örgütü yönetimini değiştirdiğinden beri yoldaşları artarken aynı zaman da tehditleri ve karşı çıkanlarıda arttı. Bazı insanlar, Cerny's'le birlikte hükümette yer bulabileceğini zannediyor fakat sonuç olarak avuçlarını yalayacaklar. Düşmanlarından ise kurtulmak için her yolu deneyecek bu örgüt.''

''Peki bir ceset bulmanın düşmanlık ya da yoldaşlıkla ne alakası var?''

''Paul fazla ileri gidiyorsun, onlar daha on yedi yaşında.'' dedi Mrs. Norman.

''Lütfen susmayın, bunu öğrenmem lazım.'' dedim. Ve Paul isimli adam devam etti:

'' O gün bulduğunuz beden Cerny's'in en bilindik ve büyük düşmanı olan Dorres Örgütü'nden bir çalışandı, aynı zamanda çok zengindi ve adalet istiyordu. Eskiden kötü yollarla para kazanmıştı ve kaçakçılık sorunları yüzünden ailesi öldürülmüştü, o ise yaptıklarından utanıp temizlemek için bu örgüte katılmıştı. Bu örgütün gelişmesi bu adam sayesinde olmuştu,kazandığı gelirin çoğunu bu örgüte yatırıyordu. Esas konuya gelirsek Cerny's'in adamları ona yardım ettiğinizi düşünüyor.''

''Hala bi alaka kuramadım, biz sadece onu bulduk.''

''Biraz fazla obsesifler.'' dedi Paul.

Mrs. Norman ona kötü bakışlar atıyordu.

Ardından zil çaldı, sınava çalışmak için son dersim kalmıştı, tam kapıdan çıkarken Paul seslendi:

''Yarın sabah erkenden okulun yanındaki kafeye gelin, konuşacaklarımız bitmedi.''

Başımı olur anlamında sallayıp odadan çıktım,korkum merakımla paralel gidiyordu.

Ama bu işin burada bitmeyeceğini biliyordum...