-DELİSİN-

(14. Bölüm) Hastane

O acı ses Selin'e aitti. Anında Mete'den kurtulup onun yanına koştum. Hemen onu kucakladım. Nabzına baktım çok şükür atıyordu. Hemen Mete'ye abmulansı aramasını söyledim. Bir yandanda ağlıyordum.

Sonunda hastaneye vardık hemen ameliyata aldılar. Çünkü kalbine yakın bir yerden vurulmuştu. Hemen Savaş ile Nazlı'yı aradım. Hemen geliceklerini söylediler.

Sonunda geldiler.

Sav: Kardeşimm. Dedi sıkıca bana sarılırken.

D: S-selin iyi mi dedi zorlanarak.

Can: Bilmiyorum dedim çaresizce.

Defne'de yere çöktü benim yanıma. Dizlerini kendine çekti. Ağlamayı sürdürdü.

-SAATLER SONRA-

Sonunda bir doktor çıktı yoğun bakımdan.

Can: Durumu Nasıl!

Doktor: Kritik.

Can: Ne oluyor Allah aşkına söyle doktor.

Doktor: Kurşun kalbine yakın bir yere isabet etmiş. Kurşunu çıkardık ama...

Defne: Aması ne söyleyin

Doktor: Kalp ritimleri bozuk.

Can: Bak doktor şimdi o ameliyathaneye gir ve o kızı ordan sağ salim çıkart anladın mı dedim bağırarak.

Doktor: Peki demekle yetindi.

-Uzun bir bekleyiş-

Yeniden bir doktor daha çıktı çok şükür farklı bir şey söyledi. Hastayı sadece bir kişi görebilirmiş beş dakika ve bu arada Selinin durumu normal ama uyanmıyor.

Defne: Sen gir Can

Can: Olmaz o senin en yakın arkadaşın.

Defne: Oda senin sevdiğin kız dedi masumca.

Cam: Ama-

Defne: Oray'a git ve o kızı uyandır dedi emir verircesine.

Bende daha fazla ısrar etmeden kıyafetleri giydim ve Selinimin yanına gittim.

Can: Selam sevgilim. Sana böyle diyorum çünkü ben sana aşığım. Belki beni duymuyorsun ama ben sana köpek gibi aşığım kızım. O gün o çiftilğede sana bunları söylemek için geldim. Keşke diyorum. Daha önce yapsaydım. Hani erkekler ağlamaz derler ya. Kim söylediyse yalan. Ben senin için neler yapmam. Benim görevim seni uyandırmak sevgilim. Hadi uyan artık. Şu güzel gözlerinle bak bana. O güzel ellerinle tut elimi. Özletme kendini. Biliyorum zamanım az ama şunuda biliyorum ben seni seviyorum. ( Burayı çok ağlayarak yazdım çünkü bu aralar çok duygusalım. Sanırım ergenlik yaa.)

Dedim ve dudağına uzun ama harika bir öpücük kondurdum. Sonra ne olduysa oldu makinelerden sesler gelmeye başladı. Demek duymuştu sesimi.

Doktorlar beni hızla dışarı çıkarttılar. Kısa süre sonra gülen bir doktor çıktı.

Can: Durum ne doktor?

Doktor: Selin hanım uyandı.

Defne: Ne!

Savaş: Görebilir miyiz!

Doktor: Ama sadece üçünüz.

Can: Peki teşekkürler.

Hızlıca odaya gittik ve onun yanına oturduk.