-DELİSİN-

(21. Bölüm)Haber

Odalara döndüğümüzde kendimi hiç olmadığım kadar Mutlu hissediyordum. Çünkü Alp'le konuşmak bana iyi gelmişti. Ona Can ile olanları anlattım. Bana tavsiye vermedi ama zamana bırakmamı söyledi. Umarım herşey zamana bırakınca düzelir.

Sabah olmuştu. Yataktan tamda dizilerdeki gibi kalktım. Musmutlu yani.

Tembellik edip kahvaltımı odaya söyledim. Kısa süre sonra kapı çalındı. Defneyle ayrı odalarda kalıyorduk. "Kim o" diye sormadan açtım kapıyı. Fakat karşımda oda servisi değilde "Can" vardı.

Sel: Of yine mi sen

Can içeri girmeye yeltendi ama sonuç başarısız.

Can: Konuşmamız gerek.

Sel: Tanımadığım insanlarla konuşmuyorum.

Can: Böyle yapma

Sel: Nasıl yapmayayım ha!

Artık sinirlenmeye başlıyordum. Asıl suçlu oydu birde gelmiş bana yapma diyordu.

Ben sesimi iyice yükseltmeye başlamıştım.

Can: Bir dinle banada hak vereceksin

Sel: Ya ya ne demezsin!

Biz kapıda öyle bağırışırken yanımıza Alp geldi.

Alp: N'oluyo Selin?

Sel: Yok bişey sen içeri geç ben geliyorum.

Kafasını salladı ve içeri girdi.

Can: O kimdi ha!

Sel: Arkadaşım!

Can: Tabi Can'ım arkadaşımdır! Dedi alayla.

Sel: Ya neyim olacaktı

Can: Belki yeni sevgili-

Attığım Tokat'la sözü yarıda kaldı.

Gerçekten böyle söylemesi Can'ımı daha çok acıtıyordu.

Sinirle kapıyı yüzüne kapattım ve gözyaşlarımın benden habersiz düşmesine izin verdim.

Alp hemen yanıma geldi.

Sel: Can'ım çok acıyo

Alp: Sana gelicek diyemem ama

Sel: Sadece yanlız kalmaya ihtiyacım var

Sel: Ne olur git Defne'ye de söyle gelmesin.

Alp: Peki sen Nasıl istersen.

Alp gidince telefonum çaldı mesajlar geldi. Tabiki hepsi Candı arada bir Defne aradı onunla konuştuM iyi olduğum yalanlarını uydurdum. Şimdi ise küçük bavulumla havaalanındayım. İzmir'e gitmenin bana iyi geleceğini düşünüyordum. Yanlız.

Uçağa bindim ve İzmir'e gittim.

Belki annem benle görüşür umuduyla eve gittim.

Acu haberi de o Zaman aldım.

Komşuların dediğine göre annem ve babam trafik kazasında ölmüştü!