zamasız gelen mavi umut

tanıtım

Yazmaya başlamadan birkaç şey söylemek istiyorum. Ben ilk defa yazmaya başladım ve yorumlar benim için çok önemli iyi yada kötü her yoruma açığım hatalarımı görmeme yardım ederseniz sevinirim iyi okumalar...

Genç kız anlamıştı artık ;kaçış yoktu ,kurtuluş yoktu,vazgeçmeye niyetide yoktu. Sonuna kadr pes etmeyecekti, ona teslim olmayacaktı biliyordu güçsüz olduğunu,ona karşı birşey yapamayacağını ama sonu ölüm de olsa pes etmeyecekti. Bazen düşünüyordu pes etmeyi ailesi aklına geldiğinde ama hemen vazgeçiyordu bu düşünceden o pislik herifin kendisine sahip olmasına asla izin vermeyecekti. Bunun için gereken neyse yapacaktı.

***
Kız gözlerini açtığında nerde olduğunu idrak etmeye çalştı. Burası bir depoydu. Hatırladığı son şey arabasına doğru giderken birden ensesinde bir nefes ve sonrası karanlıktı. Şuan ise karanlık bir depoda elleri ve ayakları bağlı bir şekilde eski bir sandelyenin üzerinde oturmaktı. Korkuyordu. Cesaretini toplayıp "kimse var mı?" diye seslendi. "Beni duyan var mı?" tekrar bağırdı ama sadece sinir bozucu bir sessizlik vardı. Birkaç dakika sonra eski ve büyük olan kapı gürültüyle açıldı. Kapıdan giren ışık kızın gözlerini yakınca kapamak zorunda kaldı gözlerini. Açtığında ona doğru yaklaşan bir adam olduğunu fark etti. Kimdi bu? Ne istiyordu şimdi? Bir çok soru doluştu aklına. Tan net seçemiyordu yüzünü herkes olabilirdi. Geçmişi peşini bırakmıyordu bir türlü. Yanına yaklaşan adam iyice yaklaşınca yüzünü seçebilmişti ve küçük bir şok yaşadı. Bu.. Bu kandemirdi. Birkaç kez gözlerini kırpıştırdı. "K...kandemir!" diye fısıltıyla söyledi ismini. Bukadar ileriye gidemezdi degil mi? Yapamazdı?
"Efendim güzelim "
"N..ne işim var burada?" sesi titremişti istemeden. Susmuştu cevap vermemişti.
"Ne işim var burada diyorum kandemir cevap ver." sesim ciddi çıkmıştı. "Ne oluyor yine sana bıktım ben artık senin bu hareketlerinden" birazdaha sessiz kaldıktan sonra konuşmaya başlamıştı "bende bıktım senin bu inadın yüzünden iki sene oldu ama hala kendin gelmedin bana."
"Asla kandemir aslagelmeyeceğim." kandemirin siniri belli oluyordu gözlerinden. Yumruğunu sıkıp sakinleşmeye çalıştığı belliydi çünkü sevdiği kız dı onu reddeden. "Geleceksin. Gerekirse zorla." pislik herif diye geçirdi içinden kız. İğreniyordu ondan.
"Ruh hastası pisliğin tekisin rahat bırak artık beni."
"Benden kurtuluşn yok ancak ölüm bitirir bunu." dahada yaklaştı kıza ve kızın boynuna eğildi kız biliyordu kurtuluş yoktu çırpınıyor ama işe yaramıyordu eli ayağı bağlı ne yapabilirdi ki zaten ve gözlerini kapadı sonuna hazırladı kendini ama beklediği gibi olmadı.
"Böyle sahip olmayacağım sana yakında çok yakında kendin geleceksin bana"

****