Jack x Elsa

{ Bölüm 13 - FİNAL }

***Bu kitap Efsane Beşli ve Karlar Ülkesi filmlerinden esinlenilmiştir.***

''Söz verir misin ? ''

''Söz veriyorum.''

*0*0*0*0*0*0*0*0*0*0*0

Uyandığımda ne olduğunu anlamaksızın etrafıma baktım. Başıma ani bir ağrı girdi ve dün geceki konuşmayı haıtrladım. Jack... hızlıca yataktan kalkıp gözlermin tam olarak görmesini bekledim. Ayağa kalkıp odadan çıktım. Dengemi tam olarak bulamadığım için duvarlara tutunarak ilerliyordum. Sesler geliyordu ama tam olarak nerden geliyordu emin değilim.

''Bö !'' Jack'in kafasının birden önüme çıkmasıyla birlikte dengemi tamamen kaybedip yere düştüm.

''Ha ha ! Çok komikti Jack !'' yere indi.

''Biliyorum.'' bana doğru gelip yanağıma bir öpücük kondurdu. ''Günaydın güzellik.''

Kızarmış halimle Jack'e baktım. Bunu yapacağı aklıma bile gelmemişti. Gülümsedi sopasını elinde sallayıp omzuna yerleştirdi ve koridorda yürümeye başladı. Onu takip ettim. Sağa döndü. Arkasından girdim. Karşımda donatılmış bir masa görünce keyfim yerine geldi. Gerçekten acıkmıştım. Birlikte iki kişilik masaya oturduk ve bu harika sabahın tadını çıkarttık. Ta ki ben yumurtanın tadına bakana kadar.

''Jack !'' gözlerini kesmeye çalıştığı gözlemeden ayırmadı. Bıçağı elime alıp gözlemesini hemen kestim. Daha sonra bana baktı.

''Bu yumurtaları sen mi yaptın ? -_-''

''E-evet o.o''

''Harika.'' diyip tabağımı ve onun tabağını alıp kalktım. Daha sonra bi kaç odadan sonra yerini bulduğum mutfağa giderek en baştan rafada yumurta yapmaya başladım. İçeridn Jack'in söylenme sesleri geliyordu. Ben ise aksi aksi cevap veriyordum. Bu tatlı bir tartışmaydı ve hoşuma gidiyordu. İçeriye geri dönerek önüne yaptığım yumurtayı koydum.

''Ne yani bu bir mesaj mı Elsa ? -.-''

''Evet tamamen öyle.''

İkimizde gülerek yemeklerimize devam ettik. Bu küçücük ev gerçekten neşeli bir havaya bürünmüştü. Ve sanki şey gibiydik. Bir aile...

Düşüncelerimi dağıttım. Aile olmamız gerçekten zordu. Bir ölümsüzlük sorunumuz vardı ve ikimizdde birbirimizin ölümünü görmek istemiyorduk. Asık suratımı fark eden Jack ne olduğunu sordu.

''Hiç, hiç bir şey.''

''Ne oldu Elsa ?'' hafiften sinirlenmeye başlamıştı.

''Merak ediyorum da..'' devam et dercesine kaşlarını kaldırdı.

''Biz..bir aile olabilir miyiz ?'' işte sormuştum. Yüzüne bakmaya utanıyordum. O ise sandalyesinden kalktı ve gitti. Keşke söylemeseydim. Tam kalkacakken bir çift el beni yerime sabitledi. Daha sonra ise boynumdan sarıldı.

''Neden olmasın .. ?'' gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Şaşkınlıkla arkamı döndüm.

''S-sen ciddi misin ?'' kollarını çekti. Derin bir nefes alıp verdi. ''Bir aile olmayı bende çok isterim. Hem de çok. Ama bunu engelleyen bir çok neden var. Elsa...''

''Devamını getirme.'' sandalyeden kalkıp evin havasını bozan kendimi tebrik ettim. Yatak odasına çekilip yatağa oturdum. Gerçekten bir aile olamaz mıydık ?

Gerçek bir aile olamaz mıydık ?

''Elsa.'' kapının eşiğinde duruyordu. ''Özür dilerim. Öyle demek istemedim.'' yatağa gelip yanıma oturdu ve sarıldı. ''Seni seviyorum hem de çok. Ve bir aile olmamızı her şeyden çok istiyorum. ''

''Söz verir misin Jack ?''

''Söz veriyorum.''

15 YIL SONRA

''Ben çıkıyorum anne !''

''Tamam, dikkatli git !''

Kendimi rüzgara vererek havanın tadını çıkarttım. Kar ancak ayda 1 yağıyordu ve bu sinir bozucuydu. Sadece karlı günlerde kendimi babama yakın hissederdim.

Baya gittikten sonra bir ağacın dalında durarak dinlemeye karar verdim.

''Emily ! Emily !'' başımı gelen sese doğru çevirdim. Küçük bir kız birisine ağlayarak sesleniyordu. Daldan aşağıya indim.

''Hey, sen neden ağlıyorsun ?'' yeşil gözlerini bana çevirdi.

''Kardeşimi bulamıyorum. Yanlışıkla ona zarar verdim ve şimdi benden kaçıyor.''

''Merak etme geri dönecektir.'' gülümsedim.

''Nereden biliyorsun ?'' gözlerini silip tekrar bana baktı.

''Jack Frost'u hiç duydun mu ?''

''Jack Frost'u bilmeyen yoktur.'' dedi bilmiş bilmiş.

''Peki ya Elsa ?''

''Kraliçe Elsa'yı herkes bilir. Ama ne yazık ki sadece birer efsaneden ibaretler. Keşke gerçek olsalar.''

''Aslında biliyor musun ? ''

''Neyi ?''

Kulağına fısıldadım ve geri çekildim. Çocuğun gözleri şaşkınlıkla açılmış bana bakıyordu.

Gülümsedim.

''Karlar Ülkesi'ne hoş geldin.''