Jack x Elsa

{ Bölüm 9 }

Bu kadar geç yazdığım için gerçekten özür dilerim. Bazı yerlerde Hıçkırık yazıyor. Arkadaşlar aslında Hıçgıdık ben yanlış hatırladım ve düzeltmeye çalıştım fakat düzelmiyor. Bu yazdığım yazı bile bazen gözükmüyor. Lütfen onları Hıçgıdık mış gibi okuyun eğer gerçekten yanlış yazıyorsa.

***Bu hikaye Efsane Beşli ve Karlar Ülkesi filmlerinden esinlenilmiştir.***

Elsa'nın ağzından ;

Gitmişti.

Resmen gitmişti.

Bana bunu yapmaya hakkı var mıydı ? Daha ona yeni kavuşmuşken. Koruyucular onu benden almıştı. Jack bir koruyucuydu ve ona ihtiyaçları vardı bunu anlıyorum fakat...fakat....

O mektup da neydi öyle ?!! En azından son kez yüzünü görebilseydim.

Lütfen çabuk dön. Yalvarırım.

Jack'in ağzından :

''Kuzey ?''

''Efendim Jack ?''

''Bir yıl sürecek şu planı bana anlatır mısın ?''

''Toplantıda hepsini anlatacağım Jack. Sabırlı ol.''

Nasıl sabırlı olabilirdim ki ? Bir yıl kısa bir süre değildi. Bir yıl Elsa'yı orada bırakmak da hiç güzel bir fikir değildi. Kara hala yok olmamıştı ve Jake hala etrafta olabilirdi.

''Ne düşünüyorsun Jack ?'' diyerek düşüncelerimden kurtulmamı sağladı Diş.

''Eh .. hiçbir şey.''

''Önemli bir şey yok değil mi ?''

''Hayır fakat bir sorum olacak.''

''Tabiki !''

''Her şeyi anladım fakat Punzie niye burada ?''

''Ah...''

Sessizlik. Diş'e sorgulayıcı gözlerle baktım.

''Evet ?''

''Hani çocukların neden tehlikede olduğunu soruyordun ya Jack.''

'' ? ''

''Onların tehlikede olma sebebi Punzie'yi kaçıran cadı.''

''Bunun Punzie ile ne alakası var.''

Rapunzel duymasın diye etrafa bakıp yanıma daha da yaklaştı.

''O Punzie ' nin gerçek annesi olmayabilir fakat küçüklükten beri onu büyüten kişiydi. Ve..''

''Ve ne ?''

''Kuzey bir tek Punzie'nin onu durdurabileceğinin düşünüyor.''

''Çok saçma !! O zaman biz neden buradayız !! Özellikle BEN ! '' bağırmama karşılık herkes dönüp bana baktı. Rapunzel yanıma yaklaştı.

''Bir sorun mu var Jack ?''

''Evet var !! Senin burada olman !!!!''

''N-ne ?'' bana uzanan elleri yavaşça geri çekildi. Gözleri dolmaya başladı.

''Ah , Punzie özür dilerim. İstemeden....''

Daha sözümü bitirmeden çekip gitti. Daha sonra Tavşan omzuma çarparak geçti.

''Aferin Kalp Kıran.''

''Ah ...'' yavaş adımlarla ve arkadan gelerek onları takip ettim. Nereye gittiklerini bilmiyordum. Bana hiçbir şey söylemiyorlardı ve Punzei de yetmezmiş gibi ormana kaçmıştı.