Zou het dan echt mijn ziel moeten zijn? Zou mijn ziel moeten verdwijnen, en niet ik? Maar Ros, vertel me dan hoe dat moet. Hoe moet ik mijn ziel kwijtraken, zonder mijzelf kwijt te raken?
Mijn woorden zijn op Ros.
En ik moet nog vijf brieven.
Je krijgt er tien.
Tien verspilde stukken papier met mijn nutteloze woorden erop. Het spijt me dat ik het je aan doen. Aan de andere kant, je hoeft ze niet te lezen. Je kan ze verbranden, zonder ook maar één letter gelezen te hebben.
Maar je leest ze wel.
Omdat je ondanks alles nog steeds om mij geeft.
Je geeft om mijn vertrapte, duistere, zieke ziel.
Want mijn ziel is ziek Ros. Het heeft een vertekend beeld van haarzelf gecreëerd, in de hoop dat ze mocht sterven. Ik laat haar niet sterven.
Ik zal nooit iemand laten sterven.
Dat brengt ons meteen tot het punt waarom ik nu eigenlijk precies weg ben. Ik kom nu heel egoïstisch over, niet? Ik ben weggegaan omdat ik jouw blik niet meer aan kon, de pijn die verscholen ligt in mijn leefomgeving. Ik ben ook weggegaan omdat ik niet wil dat je dood gaat Ros.
Ik wil dat je blijft leven.
JE LEEST
Hij
Short Story''Ik wist het niet Ros. Ik wist niet dat wat ik deed, niet juist was.'' Zij ging weg. Voor hem. Cover gemaakt door RainWhisperer © Arachnoidea
