Ειναι νυχτα. Αργα. Τα φωτα ολα εχουν κλεισει και το μονο που ακουγεται ειν6αι ο δυνατος αερας. Κοιταζω απο το παραθυρο, χωρις να μπορω να δω κατι ομορφο. Σχεδιαζω στο μυαλο μου δυο σκιες. Δυο ανθρωπους. Κλεινω τα ματια μου και αρχιζω να τους βαζω χαρακτηριστικά. Τα προσωπα τους ειναι ακινητα. Τα ματια τους καρφωμένα σε ενα διαφορετικο σημειο. Ο ενας κοιταζει τον αλλον. Μπαινω στη θεση της κοπελας και τοποθετω στη σκεψη μου εσενα στη θεση του αγοριου. Με κοιτας αμιλητος και εγω δεν εχω λογια. Δεν μπορω να σου μιλησω. Θελω τοσα πολλα να πω αλλα δεν μου βγαινει λεξη. Απλα σε κοιταω και σκεφτομαι. Τα ματια μου δακρυζουν με την θυμηση σου. Δεν μπορω να κανω κατι γιατι δεν σε εχω κοντα μου. Δεν θα σε εχω ποτε ξανα στο πλαι μου..
Μολις τωρα το εγραψα... δεν ξερω αν σας αρεσει..
Θελω σχολια. Ευχαριστω για τον χρονο σας :)
VOCÊ ESTÁ LENDO
Η φιλη μου η ποιηση
PoesiaΝαι οκ ο τιτλος ειναι χαλια το ξερω αλλα ριξτε μια ματια στο περιεχομενο.. θα ανεβαζω ποιηματα δικα μου και σας παρακαλω παρα πολυ να σχολιαζετε οταν διαβαζετε .. ακομα και αρνητικα σχολια ή και θετικα.. τα δεχομαι ολα (εκτος απο βρισιες!) επισης ν...
