Δεκαεπτά

84 3 2
                                    

Δεν είναι άδικο λοιπόν τοσο καιρό να ζεις με οφθαλμαπάτες ; Να νομιζεις οτι εχεις καποιον φιλο που μπορεις να στηριχτεις σε αυτον σε μια δυσκολη στιγμη ; Να πιστευεις-αδικα βεβαια- πως οταν θα χρειαστείς μια φιλικη αγκαλια θα υπαρχει καποιος διπλα σου, ενω στα αληθεια οταν θα πας να τον αγκαλιασεις αυτος θα αποτραβηχτει απο κοντα σου, με αποτελεσμα να πεσεις κατω ; Θα σε αφησει να σωριαστεις και θα σε κοιταει δηθεν με λύπη. Θα προσποιείται οτι στεναχωριέται. Ισως μετα απο λιγο να φωναξει και τους υπολοιπους φιλους του, να δείξουν ποσο λυπούνται για σενα. Και εσυ τοτε θα νιωσεις κατι δυνατο μεσα σου. Μισος ; Οχι! Δεν θα ειναι μισος. Καλυτερα θα ελεγα οτι συναίσθημα απογοήτευσης σε κατακλύζει και οχι μίσους. Νιωθεις απογοητευμένος και νευριασμένος με τον ιδιο σου τον εαυτο που επετρεψες να μπλέξεις στα δυχτια των αλλωνων...

Τοτε λοιπον θα πρεπει να ψαξεις βαθιά μεσα σου και να βρεις τη δυναμη της ψυχης ωστε να μπορεσεις να σηκωθεις ξανα ορθιος στα ποδια μονος σου. Να πιστεψεις στον εαυτο σου, να παρεις την αποφαση, και απλα να το κανεις. Να στηριχτεις στον εαυτο σου ξανα. Γιατι ο,τι και αν γινεται, παντα εκει ξαναγυρνας. Μονο τον εαυτο σου μπορεις να εμπιστευτείς σε δυσκολες στιγμες. Μονο τοτε ομως. Οχι στις δυσκολες αποφάσεις που καλείσαι να παρεις.

Εκει δεν πρεπει να εμπιστεύεσαι ουτε καλα καλα τον εαυτο σου. Γιατι και αυτος παιζει τα παιχνιδια του. Δεν σε οδηγει παντα στον καλο δρομο. Μερικες φορες σε παροτρύνει να ακολουθησεις τον ισως πιο ασχημο δρομο. Και εσυ τον εμπιστεύεσαι. Και απο το πουθενα βρίσκεσαι μπλεγμενος σε μπελαδες. Δεν ειναι αδικο αυτο λοιπόν ; Ποσο ωραια θα ηταν να ειχε ο καθενας εναν φιλο οπως ο ιδιος τον ονειρευόταν. Ποσο ωραια και ησυχη θα ηταν η καθημερινοτητα του.

Η ζωη ομως δεν ειναι δικαιη παντα. Πολλες φορες ειναι αδικη, αλλα πρεπει να ζουμε και με τις αδικίες, γιατι χωρις αυτες δεν θα ήμαστε ποτε δίκαιοι ουτε με τον ιδιο μας τον εαυτο...

Χευυυ τι κανετε? Αρχικα μου λείψατε εχω να πω.. Γιατι εχω καιρο να γραψω. Αυτο λοιπον μολις τωρα το εγραψα. Ηταν στιγμιαίο.. Πως σας φανηκε? Θελω σχολια με τις γνωμες σας. Θελω να ευχαριστησω οσους διαβαζουν τα ποιηματα μου ειναι πολυ σημαντικο για μενα και ιδικα οταν αφήνετε και ενα σχόλιο σας. Επισης αν θελετε μπορειτε να δειτε και τις αλλες μου ιστορίες. Τα λεμε σύντομα :)

Η φιλη μου η ποιησηTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon