pişmanlık

Hayatımın en büyük pişmanlığıydı onu tanımak...

Semih:mahalledeki en tatlı çocuktu.sarışın mavi gözlü beyaz tenli.
Yakışıklı, tatlı bakışlı, oldukça senpatik biriydi. Ona deli gibi aşıktım.Tabi ben onu ne kadar sevsemde bunu ona söyleyemezdim.
Sonuçta belkide ben onun için hiç bişeydim.Bu düşüncelerle boğuşurken annemin sesiyle bi anda kendime geldim.

Çağlaaa hadi ama okula yine geç kaldııın.

Ahhh lanet olası okul!

Neden açıldı ki sanki?

Mızmızlanarak formaları giydikten sonra aşağı indim.

Annem her zaman olduğu gibi bana nasihatlar verirken aklım hala semihteydi.
Nerdedir,napıyodur, sevgilisi varmıdır?
Aklımda soru işaretleriyle okula doğru giderken
Okulda tanıdım fazla konuşmuş olmamama rağmen sinir olduğum Tanselle karşılaşmak...

Ahh hayatımın en berbat günü galibaa...

Tansel: esmer,uzun boylu,uzun düz saclı,sert bakışlı,kavgacı biriydi. Okuldaki herkes ondan çekinirdi.

Tabi benim dışımda
O salak kimdi ki ondan çekiniyim?

Tansel her zamanki gibi sert bakışlar atarak okulun önüne geldi.

Daha okulun ilk gününde hocalarla tartısarak bahçeye girdi.
Hızlı adımlarla yürürken bana çarptı

+Ohaa öküzmüsün sen ya dikkat etsene!

-Bana bak kızım sen kimsin benle böyle konuşmaya nasıl cesaret edersin?

+Sen kendini ne sanıyosun? Salakk çekil önümden.

Tansele güzel bi sövdükten sonra arkamdan sen görürsün bu burda bitmedi! Sözlerine aldırmadan çoktan sınıfa girmiştim.