pişmanlık

Garip Bir Karşılaşma

Nihayet biraz yürüdükten sonra eve ulaştım.

Çantamı bi tarafa fırlattıktan sonra kendimi yatağa attım.
Okulun daha ilk gününde belaya bulaşmıştım.

Acaba bundan sonra ne olacak?
Galiba beni çok zor günler bekliyo.

Yine şizofren gibi kendi kendime konuşmaya başlamıştım. Artık konuşmaya ne kadar daldıysam annemin odaya girdiğini duymamıştım.

+kızım iyimisin konuşmak istermisin?

-of anne iyyim ya konuşcak bisey yokkk

+Canım kızım benim konuşmak istersen ben herzaman seni dinlerim olurmu bitanem?

-Tamam anne izin verirsen uyumak istiyorum.

Annem odadan çıktıktan sonra bende kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Zır zır öten telefonun sesiyle uyanırken etmediğim küfür kalmamıştı.
Hayır nedir bu bi rahat uyuyamıyacakmıyım ben?

Yarı uykulu bi halde telefona kim aramış die bakmadan telefonu açtım.

+Alo

-Çağlammmm

+Kızım seda bu bana yapılırmı ya tam uykudaydım yaaa

-oğlum bırak şimdi uykuyu hadi cabuk hazırlan birazdan geliyorum se ni almaya dışarı çıkacaz.

Alo seda se...

Manyak kız daha bişey diyemeden telefonu suratıma kapatmıştı.

Eh be seda ben sana bunun hesabını sormazmıyım amaa?

Bi yandan küfür ederken diğer yandan hazırlamaya başladım.
Hazığım bittikten sonra oturup sedayı beklemeye başladım.

Zile öküz gibi basmasından sedanın geldiğini anlamıştım.

Kapıyı açar açmaz beni kucaklayıp bisürü soru yağmuruna tuttu.

Hayır anlamıyorum abi bu kız bu enerjiyi nerden alıyo anlam veremedim.

Sedayla dışarıya cıkıp biraz dolandık. Aslında ilk başta ona kızmıştım ama itiraf etmeliyim biraz temiz hava ve yürüyüş banada iyi gelmişti.

Artık eve dönme zamanı gelmişti.

Sokağın başında sedayla sarılıp ayrıldık.

Eve gelirken yolda tansel uyuzuyla karşılaştık.

Her ne kadar onu gördüğüm an ürpersem de kendimi hiç bozuntuya vermedim.

Tam yanından geçerken kafamı eğip yürüyodum ki birden kolumdan tutup beni kendine doğru çekti.
Neye uğradığımı şaşırmıştım.
Tabi bu ona karşık vermiycem anlamına gelmiyo ya.

Birinin şu aptala haddini bildirmesi gerekiyo dimi amaa ?

+Bırak lan kolumu canımı acıttın.

-Daha bu ne ki kızım sen kendin kaşındın!

+De taam yeter anladıh ya bırak şu kolumu.

-Benim konuşmam daha bitmedi!!

+Ama benimki bitti.

Kolumu tanselden kurtardıktan sonra hızlı adımlarla yanından ayrıldım.

Bu sefer tehditler savurmamıştı. Şaşırılacak şeydi doğrusu.

Aman ya neyse ne sonuçya bu benim için iyi bişey.

Tabi sonradan bi bokluk çıkmassa.

Sonunda eve gelmiştim ve içeri girer girmez kendimi odama attım.

Zaman çabuk geçmişti.
Düşünceler içerisinde kendimi uykuya teslim ettim.