pişmanlık

unutma çabaları

Kafede gördüğüm olaylardan sonra eve gittiğimde ağlamaktan harap bitap bi durumdaydım.

Ne yapacaktım şimdi. Sevdiğim çocuğun arkadaşımın sevgilisi olduğunu öğrenmiştim.

Ahh lanet olsun!

Sanırım bu öğrendiğim olaylardan sonra selimi unutmalıydım bana yakışanda buydu zaten.

Biliyorum çok zor olacaktı ama bunu yapmak zorundaydım.

Tabi bunu yaparken de başkasını kullanarak başkasınında hayatı ile oynamayacaktım.
Zaten artık hiç bir konuda erkeklere güvenim kalmamıştı.

Yine günlerden pazartesi ve yine okulll

İki günün uykusuzlu içinde hiç uyuyamadığım düşünmekten kafayı yediğim yatağımdan kalkıp hazırlanıp okula gittim.

Benim durumumu farkeden sedaya olanları ağlayarak anlattığımda bana sarılıp benimle birlikte ağlamıştı.hiç ders dinleyecek durumdada değildim arka sırada vurup kafayı yatarken hocanın Çağlaaa demesiyle kafamı sıradan kaldırınca hocayla göz göze gelmiştik.

+Hoca: burası yatma yeri değil farkındamısın?

-eee nolmuş yanii?

Hocayı umursamaz bi şekilde kafamı tekrar sıranın üzerine koydum.

Hoca sinirli bi şekilde bana bağırdığı sırada

Sinirli bi şekilde sırayı itekleyerek kapıya doğru yöneldim hocanın arkamdan bağırmalarına aldırmadan dışarı çıktım.

Ben çıktıktan bi süre sonra sedada yanıma gelmişti.

Birlikte okulun bahçesindeki banklara oturduk sedayla konuşurken kafamı yukarı doğru kaldırdığımda bize sınıfın camından bakmakta olan Tansel'i gördüm.

Benim baktığımı görünce kafasını çevirdi.

Bende zaten daha bakmadım.
Kafamı dağıtmak için sedayla gezmeye karar verdik.

Sanırım kafamı dağıtmak için gideceğimiz en güzel yer sahil di.

Sahile gidince ordaki bankın birine oturup saatlerce denizin huzur veren sesini dinledim seda benle konuşmak istesede onun konuşmalarına pek kulak asmamıştım.

Ben denize bakmaya daldığım sırada sedanın beni dürtmesiyle bi anda kendime geldim.

+Çağlaaaa gelenlere bak kimler geliyo?

Sedanın gösterdiği yöne bakınca Tansel ve yakın arkadaşı burağın geldigini gördüm.

Allahallah onların ne işleri vardı ki?

Fazla umursamadan denize bakmaya devam ettim.

Tansel ve burak hemen yanımızdaki banka oturmuşlardı. Tansel'in bana baktığını farkedince

+hadi seda artık eve gidelim.

-Çağla biraz daha dursak hem baksana burak bana bakıyo lütfeeen.

+İyi sen kal o zaman ben gidiyorum.

Diyerek gitmek icin ayağa kalktım.

Tansel ve burağın önlerinden hızlı adımlarla geçtim.
Seda da arkamdan koşar adımlarla geldi ve birlikte yürüyerek eve doğru yol aldık.

Eve gittiğimde kendimi odaya kapattım.
Yine düşüncelerimle baş başaydım.

Önceden uyku manyağı olan ben şimdi gözüme bi dirhem uyku girmiyo sürekli şizofren gibi kendimle konuşuyorum.

Bu durumdan bi an önce kurtulmalı eski halime dönmeliydim.

Bunun içinde artık hiç bişeyi kafama takmıycaktım kendime bu konuda söz verdim.