Exit

11.

Ik voelde me moe en ziek. Heel de nacht had ik lopen nadenken. Naar een oplossing gezocht. Hoe het na mijn vrijheid verder moest. Op mijn moeder kon ik natuurlijk niet rekenen, en mijn vader is spoorloos. Ik beet mijn tanden stijf dicht. Moedeloos haalde ik een hand door mijn haar.

Het ergste vond ik nog dat ik mij zwak heb getoond. Mijn enige zwak. Victoria Justice. Maar ik kon het niet helpen. Misschien was ik toch niet zo hard. Ik keek naar haar, hoe ze liep onder mijn arm. Ik genoot ervan. Ik blies mijn ergernissen uit, althans dat hoopte ik.

We liepen de kantine in.

"Zayn, gaat het wel?" Victoria keek me onderzoekend aan. "Hm" bromde ik, terwijl de kantinejuf iets op mijn bord kwakte. Ik knipoogde even naar de vrouw. "Je bent al heel de ochtend doodstil" praatte ze verder. "Het gaat prima" loog ik. Ze knikte achterdochtig en ik likte mijn onderlip.

Ik liep naar mijn vrienden en ging aan de tafel zitten. Naast mij zakte Victoria neer. "Moet je niet bij je vriendinnen zitten?" Vroeg ik. Ze schudde nee. Ik hapte het eten naar binnen, totdat iemand mij onderbrak. *kuch kuch*. Ik haalde mijn blik van het eten af en keek naar Jason. "Moet je niet iemand aan ons voorstellen?!". "Hm" bromde ik alweer. Ik slikte mijn hap door. "Victoria dit zijn Jemayro, Jason, Diego en Kayn-" wees ik hun een voor een aan. "-Jemayro, Jason, Diego en Kayn dit is Victoria". Ze knikte allemaal zwijgend, behalve Diego. Hij keek me strak aan.

"Zayn, ik moet je even onder 4 ogen spreken" Diego klonk niet vriendelijk. Ik zuchtte. Eigenlijk had ik er helemaal geen zin in, plus ik wil niet weg van Victoria. Het zijn mijn vrienden ja, maar vertrouwen is iets anders.

Toch stond ik op.

"Zayn-" begon hij toen we alleen waren. "we zien je afgelopen dagen niet meer en als we je zien ben je er niet bij met je hoofd. En nu kom je aanpappen met één of andere chick. Bro's before hoe's weet je nog wel? We hadden regels, je bent zwak". Ik bleef hem even aanstaren. "Luister Diego, ik maak mijn eigen regeltjes. Let liever op jezelf, daar heb je al genoeg aan. Misschien word het ook voor jou tijd om een leven te zoeken" zei ik zo koeltjes mogelijk. "Wees maar een éénmans. Wij gaan er vandoor dan. Ik heb je gewaarschuwd" antwoordde hij fel terug.

Nu werd ik boos. Zoals altijd werden mijn ogen donker.

Ik pakte hem tussen zijn schouder en nek beet en kneep er hard in. Ik voelde hem verslappen. "Luister jochie. Denk maar niet dat mijn vrienden jóu zullen volgen. Ik zou maar oppassen. En raak met geen vinger haar aan" fluisterde ik hard in zijn oor.

Met die woorden liep ik zo nonchalant mogelijk terug naar de tafel.

Ze keken op van hun gesprek en staarde me aan. Ik gaf een knikje om aan te geven dat alles goed was en plaatste me weer neer naast Victoria.

Nadat we ons eten ophadden liepen Victoria en ik naar buiten. "Weet je zeker dat het goed gaat?" Vroeg ze alweer. "Sure babe" antwoordde ik terug. Ik loog en dat wist ik maar al te goed. Maar ik wilde niet dat ze zich zorgen ging maken. Ik bolde mijn wangen voor één seconde. Zwijgend gingen we op een bankje zitten. Totdat Victoria's vriendinnen kwamen.

Luid pratend en giechelend gingen ze naast me zitten. Ja, dat zou ik ook niet verwachten bij een "jeugdgevangenis" maar meisjes blijven meisjes. Een vors meisje fluisterde wat in Victoria's oor wat haar liet blozen. Iets wat haar nog schattiger maakte. Ik haalde een hand door mijn haar en focuste me op mijn gedachtes.

"Ben je ge 'sure babe' t? dan is er echt wat aan de hand" hoorde ik een meisje te hard zeggen. Ik keek haar aan, ik herkende haar maar kende haar niet. Ze had een zwart shirt aan en een zwarte broek met daaronder fel roze Adidas. In een fractie van een seconde stonden alle meisjes op en liepen weg.

Ik keek ze fronsend na en richtte toen mijn blik op Victoria. "Weet je zeker dat er echt niks is? Ik ben misschien zeurderig maar ja nou ik geef om je. En je kan me alles vertellen-" ze ratelde maar door. Ik glimlachte, ze bedoelde het goed. "Babe alles is goed" onderbrak ik haar.

Ik ging rechtop zitten en trok haar tegen me aan. Ze kroop dichterbij en ik kuste haar op haar voorhoofd.

Kon dit maar voor altijd zo blijven...

____________________
Well jaa een niet zo bijzonder hoofdstuk. Maar ja in het echte leven zijn ook niet altijd even spannende dagen. Zelfs niet van pubercriminelen. Wil je nou weten hoe Zayn hier terecht is gekomen? Blijf van snel verder lezen.

Let op er komt later in het verhaal een speciale wending. Ik heb er nu al zin in hahaha. Doeeg