Never Or Ever?

Chapter 11

Είμαι στον δρόμο για το σχόλειο και πρώτη φορά έχω τόσο ανχός.....Σήμερα θα μιλήσουμε...Δεν ξέρω τι να περιμένω....Δεν ξέρω τι έχω να αντιμετοπίσω...Εγώ μιά φορά θα του πώ τι νιώθω...Είμαι αποφασησμένη...Θα του τα π'ω και ο θεός βοηθός....

'Amber θα μας πείς τι τρέχει;' Ρωτάει ο Lou σοβαρά

'Τίποτα' Λέω και κοιτάω από την 'αλλη....Είμαι σήγουρη ότι δεν πίστηκε

'Γιατί δεν μας μιλάς πλέον;' Ρωτάει ο Niall...Τι να του πώ τώρα;

'Είναι κάτι δικό μου' Λέω με τα μάτια στο πάτωμα

'Έχει γίνει κάτι;' Αχχ louι το κάνεις τόσο δυσκολό...

'Όχι' Λέω και τελειόνουμε εκεί την συζήτηση αφού μπήκαμε στο προαύλιο του σχολείου....Κατευθήνομαστε προς το δέντρο που κάθεται η παρέα....

'Γείαα ' Λένε όλοι μαζί και ο Carolloss μου χαμογελάει και του ανταποδίδω...Κοιτάω γύρω - γύρω αλλά ο Harry δεν είναι πουθενά.....Που έχει πάει; Λες να είναι ήδη πίσω από το κυλεικίο; Εγώ θα πάω μόλις χτυπήσει το κουδούνι όπως μου είπε....

Δεν μελέταγα κάτι άλλο;Το κουδουνί χτυπάει και όλοι η παρέα αναφωνεί ένα 'οοο' μαζί τους και ο Louis...Έχει γίνει ένα με αυτή την παρέα...Να είναι καλό τωρά αυτό; Μάλλον όχι....Σήκωνόμαστε όλοι να πάμε προς τις τάξεις μας....Όλοι πάνε δευτέρα...Χρόνια τώρα....Πάμε ολοί μπουλούκοι προς τις σκάλες και εκεί βρήσκω την ευκαιρία και χάνομαι....Τρέχω και κρύβομαι στην αποθήκη του επιστάτη μεχρί που ο θόρυβος από τα πόδια των παίδιων δεν ακούγεται καθολού.....Βγαίνω από την αποθήκη διλά και πάω στο μέρος που μου είπε ο Harry...Τον βλέπω ξαπλομένω σε ένα παγκάκι πλησιάζω και άλλο προς το μέρος του....Εκτός από μαύρα παππούτσια και ρούχα φοράει και ένα μαυρό σκουφάκι....Το πως του πάει δεν λέγεται....Πλήσιαζω και άλλο και χωρίς να κοιτάω κάθομαι στο παγκάκι και του λέω:

'Καλημέρα Harry' Θέλω να δω τα μάτια του αλλά το μόνο που κάνω είναι να κοιτάω το τοποίο γύρω γύρω....Πάλι καλά που δεν έχει καμοία τάξη γυμναστική γιατί θα γινόμασταν θέαμα....

'Καλημέρα Amber' Λέει στο ίδιο τόνο και εχώ μια έντονη επιθυμία να τον....Χτυπήσω μέχρι να μελανιάσει και μετά να τον φιλήσω για να περάσει.....Είμαι άρρωστη;

'Τι θες να πούμε;' Τον ρωτάω κάπως επιθετηκά....Είμαι τρομαγμένη με τις σκέψεις που κάνω

'Κοίτα με' Λέει και σηκώνει το κεφάλι του...

Γυρνάω το κεφάλι μου και τον κοιτάω στα μάτια αλλα πριν προλάβω να κάνω το οτιδήποτε άλλο ενώνει τα χείλη μας...Στην αρχή με βρίσκει τελείως απροετοίμαστη αλλά μετά με δική μου έγκρισει η γλώσσα του αρχίζει να χωρεύει με την δικία μου...Το κορμί μου ολόκληρω χωρεύει στην διάρκεια του φιλιού....Η πεταλούδες στο στομάχι κάνουν το δικό τους πάρτυ...Και τα χείλει του ειναί απλά τόσο...μμμ....Αποταβιέμαι από τα χείλει του και σηκώνομαι όρθοια