Never Or Ever?

Chapter 35

Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου αποφασσησμένη...Βράδυασε αρά οι δικοί μου θα έχουν γυρίσει... Μπαίνω μέσα και περνάω από το σαλόνι είναι όλοι μαζεμένοι... Γίνετε όλο και ποιό δύσκολο....

'Amber που...' Πάει να πεί ο πατέρας μου αλλά του κάνω νόημα με το χέρι να σταματήσει.... Ανεβαίνω τρέχοντας την σκάλα χωρίς να ακούσω την φωνή κανενός άλλου...

 Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και με το που ανοίγω το διακόπτη πάω στην ντουλάπα μου.... Που την έχω βάλει;... Ααα να τη... Πέρνω την κόκκινη βαλίτσα μου στα χέρια...Είναι και καθαρή...Μια χαρά μου έκατσε....Πετάω μέσα της ότι ρούχο και εσώρουχο βρω...Έτσι και αλλιώς σε λίγο δεν θα μου κάνουν γιατί να τα πάρω όλα; Πάω στο μπάνιο και πέρνω καλλυντικά και κρέμες και τις πετάω και ατές στην βαλίτσα... Όλα χωράνε δόξα το θεό... Βάζω φορτιστή από το κινητό,γυαλιά ηλίου, ipod μέσα στην βαλίτσα και ένα ακόμα ζευγάρι παππούτσια.... Τώρα νομίζω τα πείρα όλα.... Βεβαιώνομαι ότι έχω τα εισητήρια στην τσέπη μου και πέρνω την βαλίτσα στο χέρι μου... Αντίο μεγάλο δωμάτιο... Κλείνω το φως και κλειδώνω την πόρτα... Δεν νομίζω να ξανά γυρίσω εδώ πέρα... Κατεβάζω την βαλίτσα και την αφήνω έξω από την εξώπορτα.... Παίρνω μια βαθειά ανάσα και μπαίνω στο σαλόνι όλοι με κοιτάνε στεναχωρημένα... Σίγουρα έχουνε μάθει για την καινούργεια οικογένεια του πρώην μου...Είμαι για λύπηση....

' Τι την θες την βαλίτσα;' Λέει η Lux με όλη την αθωότητα της ηλικίας της και τότε φαίνεται να την παρατηρούν και η άλλη.... Παίρνω την μικρή στην αγκαλιά μου προσεχτικά...

'Θα πάω ένα μεγάλο ταξιδάκι..' Μέ κοιτάει λυπημένα αλλά εγώ χαμογελάω...

' Και θα αργήσεις να γυρίσεις;' Λέει επίσης λυπημένα...Οοο μωρέ φατσούλα μου...

'Για αυτό λέγεται μεγάλο αλλά μην ανυσηχής θα σου φέρω ένα μεγάλο δώρο...' Λέω και αυτή ψιλο χαμογελάει...

'Δεν θα με ξεχάσεις εε;' Λέει και της αφήνω ένα φιλάκι στο μάγουλο...

' Και φυσικά όχι μικρή μου...' Λέω και την αφήνω στο πάτωμα για να αποχαιρετήσω και τους άλλους...Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με αυτά.... Πρώτα πάω στον Louis...Είναι όλοι όρθιοι...Τον αγκαλιάζω σφυχτά και χαμογελόντας του λέω..

' Θα μου λείψεις...' Ξέρω ότι περίμενε να φύγουμε μαζί μα αυτά έχει η ζωή...

' Μα είχαμε πεί...' Πάει να πεί αλλά τον διακόπτω..

'Θα μείνεις εδώ να φυλάς την Gemma....Πες της ότι μου λείπει πολύ..' Με κοιτάει λυπημένα αλλά στο τέλος συμφωνεί... Αχχ καλέ μου Louis... Τον ξεφύγγω και πάω στην Taylor μου...Την αγκαλιάζω...Όλους θα τους αγκαλιάσω...

'Θα μου λείψεις μωρό..' Λέω και με σφύγγει..

'Δεν μπορείς να φύγεις έτσι...' Λέει αυτή και δάκρυα κυλάνε στο πρόσωπο της....Τα σκουπίζω...

'Είναι για το καλό και το δικό μου και του παιδιού... Όλα θα πάνε καλά...Θα μιλάμε συναίχεια...' Λέω..Ξέροντας ότι αυτό είναι ψέμα...

----------------

2 ώρες έχω τελειώσει με του αποχαιρετήσμους... Δεν ξέχασα κανέναν...ο Paul προσφέρθηκε να με πάει αυτός στο αεροδρόμειο αλλά του είπα ότι έχ να αποχαιρετήσω και άλλους φίλους... Δεν θέλω να δεί που ακριβώς θα πάω...Κανείς δεν ξέρει που πραγματικά θα πάω...Μπαίνω στο αμάξι και πάω ππρος εκεί που πρέπει...Ούτε 2 λεπτά μετά είμαι έξω από το σπίτι του Carolloss...Χτυπάω την πόρτα και μου ανοίγει μια όμορφη κυριά..Λογικά η μητέρα του...Καμοία σχέση με τον γιό της...

'Γειά σας...Συγνώμη για την ενόχληση αλλά μήπως είναι εδώ ο Carolloss;' Λέω γλυκά...

'Φυσικά γλυκειά μου πέρνα μέσα...Ανέβα της σκάλες 2 πόρτα δεξιά 'λέει αυτή αρκετά χαρούμενη...Σίγουρα είναι μητέρα του;

Κάνω ότι μου λέει και βρίσκομαι έξω από μια ξύλινη πόρτα που λέει με μεγάλα γράμματα 'Don't tooch my door' Είμαι σίγουρη ότι αυτό είναι το δωμάτιο του...Χτυπάω την πόρτα και ακούω από μέσα ένα περάστε...Μπαίνω μέσα και μόλις με βλέπει σηκώνεται από το κρεβάτι έκπληκτος...

'Εσύ εδώ;' Λέει αυτός αρκετά σοκαρισμένος και εγώ γελάω...

'Ήρθα να σε χαιρετήσω....Φευγώ για Ελλάδα..Ευχαριστώ  και για την υποστήριξει το πρωί...' Λέω και τον αγκαλιάζω...Ανταποδήδει...

'Μας πως θα φύγεις έτσι ξαφνικά;' Λέει λυπημένος...

'Εεε δεν έχει σημασία να μείνω άλλο εδώ...Πες και στον Cameron ότι τον ευχαριστώ και ότι θα μου λείψει...' Λέω και πάω να βγω από την πόρτα...

'Αν είναι για τον Harry...' Πάει να πεί αλλά τον σταματάω...

'Δεν θέλω να το συζητήσω..' Λέω και βγαίνω από την πόρτα...

----------------------------------------------------------------------

Φτάνω στο αεροδρόμειο...Εκεί που πάω να μπω στο αεροπλάνο ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομα μου...Γυρνάω και βλέπω την Ζωή..Τρέχω για να μπω στο αεροπλάνο πριν ακούσω καμοιά κακία....

'Θέλω μόνο να σου εξηγήσω...' Φωνάζει αλλά είναι αργά πλέον...Είμαι ήδη στο αεροπλάνο...

Βάζω τα ακουστηκά μου και ακούω ένα τραγούδι που με εκφράζει απόλυτα...(Τραγούδι επάνω όποιος θέλει ακούει..) Βάζω τα ακουστηκά για να μην ακούω τίποτα άλλο εκτός από τους στίχους και γυρνάω πλάτη στο παράθυρο μέχρι να ξεκινήσουμε...

Που να ήξερα τι γίνεται έξω από το παράθυρό μου;

----------------

Ακούστε το τραγούδι πλιζζ...Φτάνουμε στοτ τέλος γι αυτό ανεβάζω τόσο γρήγορα..