Never Or Ever?

Chapter 28

Είμαι στο μπάνιο και πλένω τα μάτια μου...Παεί τον έχασα...Έφυγε χωρίς καν να με ακούσει...Βασικά νομίζω ότι και εγώ αυτό θα έκανα... Αλλά γαμώτο δεν φταίω εγώ...Με ανάγκασε και αυτό πιστεύω ότι αξίζει να το μάθει ο Harry πριν βγάλει τα τελικά συμπεράσματα του...Αν δεν τα έχει βγάλει....Φευγώ από το μπάνιο και ακόμα φαίνεται πως έκλαιγα...Καλά ακόμα κλέω...Μπαίνω μέσα στην τάξη και όλοι με κοιτάνε σαν να είμαι φάντασμα...Ίσως του μιάζω λίγο..Ίσως και πολλύ...Ο Niall και ο Louis με κοιτάνε ερωτηματικά...Κοιτάω τον Carolloss που χαμογελάει  αυτάρεσκα...Ο μαλάκας...Κοιτάω το θρανίο της Ζωής...Όχι ρε πούστη μου δεν μπορεί..Είναι άδειο...Όπως και το θρανίο που κάθομαι εγώ και ο Harry...Δεν θα τα παρατήσω τώρα...Όχι τώρα...

'Κύριε δεν νιώθω και πολύ καλά..Μπορώ να φύγω;' Ρωτάω τον χημικό και αυτός με κοιτάει περίεργα...

'Φαίνεται....Και φυσικά να φύγεις...' Λέει ο κύριος και πέρνω την τσάντα μου...Ο Caroloss χαχανίζει...Λίγες είναι οι ώρες του..

Βγαίνω από την τάξη...δεν ξέρω που να πάω για να τον βρώ...Πόσο μακρυά μπορεί να πήγε; Μάλλον πολύ...Βγαίνω από την πόρτα του σχολείου...Που να πάω πρώτα; Δεν έχω και πολλές επιλογές...

------------------------------------------------

Κοντεύει μεσημέρι και ο Harry δεν είναι πουθένα......Άνοιξε η  γη και των κατάπιε; Είναι κακό που μου φαίνεται λογικό; Δεν θέλω να πάω σπίτι και να μείνω μόνη στα σκοτάδια με τις σκεψης μου...Όσο σκέφτομαι τι θα νομίζει ο Harry τρελένομαι...Πρέπει να καταλάβει...Πρέπει να με ακούσει... Πρέπει γαμώτο...Το κινητό το έχει κλειστό...Πως τα έκανα έτσι γαμώτο; Δεν μου μένει τίποτα άλλο να κάνω από το να πάω κάπου να κάτσω...Θα πάω στο πάρκο κοντά στο σπίτι μου...Εκεί που είχα κάτσει άπειρες φορές αγγαλία με το αγόρι μου...Θα κόψω δρόμο  από το δάσος...Είναι επικύνδηνο αλλά αν πάω από τον κανονικό δρόμο θα με δούνε οι δικοί μου.... Πέρναω τα πρώτα δέντρα και πάω ίσια..Ελπίζω να μην χαθώ...Περπατάω γρήγορα και μετά από λίγο ακούγονται φωνές...Κοιτάω δεξιά και είναι μια όμαδα από αγόρια που καπνίζουν...Είναι και ο Carollos εκεί...Δεν μου κάνει εντίπωση...Καλύτερα να φύγω πριν με δούνε..Αρχίζω και τρέχω...Ακολουθάω τον ήλιο...Νομίζω έχω χαθεί.... 

10 λέπτα αργότερα ακόμα περπατάω...Νομίζω κάνω κύκλους...Στηρίζω την πλάτη μου σε ένα δέντρο...Αυτό μου έλειπε...Κοιτάω στα αριστερά μου και χαμογελάω...Η τύχη είναι με το μέρος μου τελικά...Είναι ένα παγκάκι και ξαπλωμένος πάνω του είναι ο άγγελος μου...Εεε για μισό λεπτό...Να και το πάρκο...Τελικά είμαι ηλίθεια...

'Harryyy' Φωνάζω και των πλησιάζω...Με κοιτάει με απόρια και μίσος..

' Τι κάνεις εσύ εδώ;' Με ρωτάει επιθετηκά...

'Άσε με να σου εξηγήσω...' Λέω παρακλητικά...

'Δεν έχεις τίποτα να μου εξηγήσεις ..' Λέει και ξανά κάθεται στο παγκάκι..

'Δεν ήταν αυτό που νομίζεις..' Λέω με τα πρώτα δάκρυα να τρέχουν στα δάκρυα μου....

'Άυτό είναι Amber....Σας είδα...Καλά τα έλεγε η Ζωή...' Λέει ενώ πλέον δεν με κοιτάει... Αυτή η πουτάνα λοιπόν; Καλά το φαντάστηκα...

'Δεν το πιστεύω ότι πιστεύεις αυτή αντί για εμένα..' Του φωνάζω ενώ αυτός συναιχίζει να με γράφει...Μην μου το κάνεις αυτό...

'Πίστευω σε αυτά που είδα...Είσαι σαν της άλλες της πουτάνες...' Λέει σαν συμπέρασμα...

'Κοίταμε στα μάτια και πες το μου αυτό..' Λέω ήρεμη και αυτός σηκώνεται από το παγκάκι...Τα πράσινα του μάτια με καρφώνου... Ο θυμός του προς το πρόσωπο μου είναι Φανερός...Ένα κρύο αεράκι περνάει όλο μου το σώμα..

'Εισαι σαν τις άλλες..Μια πουτάνα και μισή...Κρίμα που σε εμπιστεύτηκα....' Λέει ήραμε κοιτώντας με στα μάτια...Τα εννώει αυτά που λέει τα εννωεί...Το χέρι μου υψώνεται και τον χτυπάω με δύναμη στο μάγουλο...Φαίνεται να πονάει...

'Αυτό για να μάθεις...Είσαι μαλάκας Harry μου...Sorry βγάζω το μου....' Λέω και πέρνω την τσάντα μου στο όμω μου...

'Ελπίζω να μη άργησα πολύ Harry μου' Ακουώ μια γνωστή κοριτσίστικη φωνή...Κοιτάω και μένω άφωνη...το ίδιο και η...Ζωή..

'Μαλλόν όχι...Πάρε το μου που είπα πριν και βάλτο στων κώλο σου παλίο μαλάκα....Αρχίδι..' Του φωνάζω 

Μετά από την τελευταία μου πρόταση αρχίζω και τρέχω...Κλαίω...Δεν θέλω να με δεί με δάκρυα στα μάτια μου...Δεν θέλω να ξέρει ότι με νίκησε...Με εξευτέλησε...Να περνάει καλά με την Ζωή ο Harry της... Τον αγαπάω γαμώτο μου...Θα παίθενα γι αυτόν...Και αυτός για ένα λάθος συμπέρασμα θα πηδηχτεί με την Ζωή... Μετά από όλα όσα περάσαμε... Ο μαλάκας.... Δεν θα του ξανά μιλήσω ποτέ... Ούτε μια ημέρα δεν πέρασε από όταν χωρισάμε και πηδήχτηκε με άλλη... Και ούτε καν έκατσε να με ακούσει... 

ΑΝΤΙΟ HARRY..

-------------------

No, δεν είναι το τέλος τις ιστορίας....

Love yaa :*