Her zamanki gibi bir Pazartesi Sabahı Kalkıp okul için hazırlanacaktım ki, salondaki sesleri ve bağrışmaları duyana kadardı. Annem ve babam yine tartışıyorlardı. Annem ve babam genellikle pek fazla anlaşamazlardı hemen hemen her gün kavga ederlerdi. Ama bugün her şey çok farklı oldu, annem beni babamla bırakıp evi terk etmişti ve bana hiçbir şey söylemeden beni zalim babamla bırak gitti. Babamı pek fazla sevmezdim hatta hiç bile diyebiliriz. O küçüklüğümden beri bize hep acı çektiriyordu ve annemin artık buna dayanamamasını bir yandan anlarken diğer yandan beni neden bırakmasına anlam veremiyordum. Sonuçta benim çektiğim acıları en iyi o biliyordu. Bunları düşünürken bir noktaya daldığımın babamın bana seslenmesiyle irkilerek fark ettim. Yanına gittiğim zaman çok sinirli olduğunu bakışlarından anlayabiliyordum. Bir elinde sigarası diğer elini de bana uzatmış ve benden ona para vermemi bekliyordu. " Benden hiç saklama sende para olduğunu biliyorum ya düzgünce sen verirsin, ya da ben daha kötü yöntemlerle alırım. " demesiyle tüm paramı onun suratına fırlatıp odama doğru koşmaya başladım. Arkamdan söylediğini duyabiliyorum. Içimden onun yüzüne Söylemek istediğim ama söyleyemediğim küfürleri savurdum. Saate baktığım zaman ilk derse geç kaldığımı görerek aniden hızımı arttırarak hazırlanmaya başladım. Havanın soğuk olabileceğini düşünerek üzerime hırkamı giyip ve yerde duran Sırt çantamı alarak kendimi evin dışına attım. Kampüsle evimizin Arasında çok fazla mesafe olduğu otobüse binmem gerekiyordu ama babam bütün paramı elimden almıştı o nedenle bisikletle gitmek zorundaydım. Bisikletime binerek lanet olası evden içim rahat bir şekilde çıkmayı düşünürken aniden aklıma annemin beni bırak Gittiği gelince Yüzüm düştü. Göz yaşlarıma hakim olmak için kendimi ne kadar sıksamda sol gözüm Yavaşça bir göz yaşı aktı. Yaşadıklarımı benim yaşımdaki bir kız için fazla ağır olaylardı. Ama ben yaşıma göre diğer Kızlardan daha olgun ve güçlü Olduğum için hep direndim ve direnmeye devam edecektim.
