2 Boys .

home sweet home.

Jake p.o.v.
" Ik kan hier niet meer tegen , ik moet weten waar ze is !. Ik mis haar en heb haar nodig. Ik kan dit niet langer. Zoek beter ! Je moet haar kunnen vinden! Het moet! Alsjeblieft help me! Iemand moet weten waar ze is !. "
Schreeuw ik gefrustreerd en ik sla met mijn vuist op de tafel.

"Sorry meneer maar u moet nu rustig worden. We doen ons best maar we hebben nog niks gevonden, het is moeilijk voor u maar het is nu niet anders & als we informatie hebben bent u een van de eersten die het hoort." Zegt de rechercheur.

"Het zal wel , ik zoek zelf wel verder." En na dat gezegd te hebben loop ik kwaad de kamer uit naar buiten.

Ze moet hier ergens zijn, hoe kunnen ze haar nou niet gevonden hebben, wat doet hij met haar, wat is hij van plan. Ik heb 1000e vragen maar antwoorden krijg ik niet.

April p.o.v.

Vandaag ga ik eindelijk naar huis naar mijn ouders en jake , ik heb hun heel erg gemist.
Het oude vrouwtje is heel lief voor me en zorgt goed voor me .

"Je ontbijt is klaar." Roept ze .

"Ik kom er aan." En ik storm de trap af.

Na het ontbijt help ik met de vaat en daarna ga ik eindelijk naar huis.
Onderweg ben ik hevig aan het trillen van spanning ze hebben natuurlijk zoveel vragen waar ik de antwoorden ook niet op weet, ik ben nog steeds bang voor Daniel want hij komt sowieso terug om me te halen.
Ik word uit mijn gedachten verstoord als plotseling de auto stopt.
Ik kijk uit het raam en zie mijn huis staan, ik stap de auto uit en bedank de vrouw . Ik loop de oprit op en bel aan, mijn ouders doen open en kijken verschikt op een paar minuten stonden we zo .

"Waar ben je geweest , we waren ongerust." Vraagt mijn moeder.

We liepen naar binnen en ik legde het hele verhaal uit daarna kwam de politie langs en daar moest ik het verhaal wel 30 keer opnieuw vertellen . Toen was het eindelijk avond en kon ik eindelijk mijn eigen bedje weer in.

plots hoor ik getik op mijn raam is schuif mijn gordijn opzij en zie jake op mijn balkon staan.

""hee ik zag de politie auto net wegrijden ,hoe ging het gesprek?" vroeg hij.

''ging wel.'' antwoord ik.

''het spijt me april , het spijt me dat ik er niet voor je kon zijn en dat dit alles is gebeurd mede dankzij mij.'' zegt hij zacht.

''het maakt niet uit, het is nu eindelijk voorbij de politie moet alleen nog daniel vinden.''

''oke.''

hij ging naast me op bed liggen en veilig in jake zijn armen viel ik inslaap