2 Boys .

can't do this.

Het was inmiddels al 22:13 en ik kon nog steeds niet slapen.
Ik besloot maar te gaan douchen ik pakte mijn spullen bij elkaar en ritste mijn tent open, het was niet bepaald warm onderweg naar het douchgebouw . Na ongeveer 10 minuutjes ben ik bij het douchgebouw aangekomen. Ik liep naar binnen koos een hokje,kleede me uit en draaide de douchknop open. Ik liet de warme stralen over mijn lichaam lopen,ik zeepte mijn haren in en spoelde het uit. Ik draaide de douchknop dicht en droogde me af .
Tijdens het omkleden hoorde ik de deur opengaan ik dacht dat ik me het verbeelde want rond deze tijd slaapt iedereen nog. Toen ik klaar was draaide ik de deur open en liep door het grote gebouw richting de uitgang.

"April" hoorde ik een bekende stem zeggen en ik draaide me om.
Daar stond hij dan ,daniel. Met een sluwe glimlach op zijn gezicht.

"Wat moet je daniel.!?"

"Jou." Antwoorde hij.

"Ik wil je niet daniel, ga gewoon weg en laat me met rust." Antwoorde ik voorzichtig en ik keek weg.

"April je houd van me. Dat moet!"

"Nee ik hou niet van je, en ik zou ook nooit van je gaan houden. Het is uit daniel het is over tussen ons." Zei ik met een piepstemmetje.

Zijn gezicht stond emotieloos en zijn ogen doorboorde de mijne.
Hij kwam steeds dichterbij en voor ik het wist stond hij voor me. Hij trok me aan mijn haren mee en duwde me ruw een hokje in . Hij duwde me zo hard dat ik met mijn heup tegen de punt van de wasbak terecht kwam.
Ik schreeuwde het uit van de pijn en de tranen stroomde over mijn wangen. Hij drukte zijn hand tegen mijn mond zodat ik niet meer kon schreeuwen. De tranen stroomden steeds sneller over mijn wangen.
Ik was heel bang, heel bang. Niet wetende wat hij ging doen of hoe ik hier weg zou komen.

Met zijn ene hand deed hij het hokje opslot en de ander had hij nog steeds op mijn mond. Hij kwam dichter tegen me aan en scheurde mijn shirt van mijn lichaam en mijn jogging omlaag . Zo stond ik dan in mijn ondergoed voor daniel. Ik begon nog harder te huilen uit angst.
En voor ik het wist kreeg ik een klap in mijn gezicht.

"Stop met janken!." Siste hij.

Zijn handen verkenden mijn lichaam , hij kleedde zich uit en angst greep me om de keel. Voor ik het wist stootte hij ruw in me . Ik schreeuwde van pijn maar niemand die me kon horen met zijn hand voor mijn mond .

Na een lange tijd vol pijn ,liet hij me eindelijk gaan. Voor ik weg mocht dreigde hij nog dat als ik iets zei hij me op zou zoeken.
Met trillende benen liep ik terug naar mijn tent. Daar aangekomen belde ik meteen jake op. Een paar minuten later werd mijn tent open geritst en stond jake er zijn oceaan blauwe ogen stonden bezorgd en vol medelijden.

"H-het is h-hem gelukt." Stotterde ik.

"Het spijt me, april." Zei hij.

"Het is niet joun schuld." Antwoorde ik.

"Ik had belooft bij je te blijven."

"Het maakt niet uit." Zei ik.

Jake bleef de hele avond bij me en ik viel in zijn armen inslaap