DARK Affinity

Chapter Two

Xyrex's POV

Mag-isa akong naglakad patungo sa garden, don kasi ang venue ng ball. Walang sumalubong sa akin pagkalabas ko ng kwarto, ang sad nga eh!  :( Asan naba kasi si Zyvee, ang alam ko magkasama kami ngayon. Nakakahiya, andami ng mga matang nakatitig sa akin! Pero kahit na, nagpatuloy pa rin ako sa paglalakad.

This is my first ball na walang kasama na naglalakad patungo ng venue. Kadalasan kasi kung Hindi makakarating si Zyvee ay si kuya o kaya si daddy ang kukuha sa akin, pero ngayon, kahit na stranger man lang o kaya isa sa mga gwardya ay wala.

Malapit na akong makarating sa garden pero wala pa rin, wala pa ring sumusundo sa akin. This is my worst birthday ball ever!!! Babalik nalang ako sa room.

Naglakad ako pabalik, parang maiiyak na ako. Huhu Alam mo ba ang feeling na excited na excited kana, nag-ayos ka ng mabuti, nagpaganda, nagbihis tapos paglabas mo walang sumalubong sa iyo, walang nag escort!!! Hanggang sa makarating ako sa garden, wala talaga, walang pumansin sa akin!!! Birthday na birthday ko tapos ganito? Ano ba yan! Akala ko pa naman eh may surprise kasi walang sumundo sa akin! Pero, wala! Wala talaga as in wala! Walang sumundo sa akin, walang surprises! Okay sige, I'm the loneliest person in this world right now!

Pagkapasok ko ng kwarto humiga agad ako sa kama at umiyak. Iyakin talaga.

In the middle of my tears, the lights turned off. Seeing nothing but darkness gave shivers down my spine. I opened and closed my eyes, waiting for the lights to turn on, as if naman my magic ako pero baka panaginip lang to. Well, that's just my way of making the situation positive. The truth is, I'm freaking shaking and my fears are covering me.

I decided to stand up, grasp anything and walked slowly towards the door. I ready myself in case of emergency. Holding the thing I didn't recognize what exactly it is with my right hand, pinihit ko ang doorknob.

I took a peak outside, it's also dark. Then I opened the door widely and unconsciously my right hand swang.

"Hey!" Zyveex shouted! My heart was beating fast, I hugged him so tight, thankful that he's here kahit na nagtatampo ako sa kanya. I cried. Takot na takot ako kanina but now, I feel safe. He didn't hug me back though, and I don't know why! He stiffened. Is he mad at me?

Then, the lights turned on!

"Happy 20th birthday Princess!" I opened my eyes widely. I got shocked! Everybody is here! Woaah, nakakahiya! Namumula na ako ng todo todo. Alam ko yun! I don't know how to react. Kumawala na ako sa pagkakayakap Kay Zyvee, tiningnan ang lahat at ngumiti. Hehehe.

"Maraming salamat po!" Nakayuko lang ako dahil sa hiya.

Lumapit si mommy and said, "let's go darling! This is for you!" Binigay niya ang regalo niya para sa akin then she smiled sweetly. Naglakad na kami patungong garden.

"Thank you mommy." Bubuksan ko na sana pero, "open it later, okay?"

"Okay mom" :))

"Where's dad?" I asked when i noticed he wasn't around.

"Looking for me?", then he showed out of nowhere. He smiled and hugged me. " happy birthday my princess. You are so gorgeous!" I chuckled. "Thanks daddy."

"Your gift." He gave me a small box.

"Open it honey!" And I opened the box.

"Ang ganda po! Thank you daddy!"

"Bagay ito sa damit mo." Sabi niya habang sinusuot sa braso ko ang bracelet.

"Perfect dad!" Then he kissed me on the cheeks.

"Surprised my dear sister? Hahaha" sarkastikong biro ni kuya sa akin. I looked at him, I'm still shock at what happened. Tiningnan ako ni kuya, pagkatapos ay tumawa ng malakas! -_- Ano ang nangyari sa kanya?! Then reality hits me.

"Kuyaaaa!!! Ikaw ba nagplano nito?! Baliw ka talaga!" Sinuntok suntok ko siya sa braso pero Hindi malakas ah at siya naman ay tumatawa pa rin!

"Your gift" then he gave me a box. Yeyeyey, may gift na naman ako. Bubuksan ko na sana kaya lang pinigilan niya ako, "open it later."

"Hehehe, ikaw talaga kuya. Sige, sige. Thank you kuya" and I hugged him.

"Princess, para sa inyo po." Binigyan naman ako ng mga bata ng isang gift.

"Salamat" sabi ko.

"Princess, happy birthday!" At ayun pa isa na namang gift.

"Maraming salamat po."

Parami ng parami ang mga present na natatanggap ko hanggang sa makarating kami sa garden.

Andaming tao, kung kanina eh busy silang lahat pero ngayon, Hindi na. Their attention is in me. I smiled, then I realized that everyone here especially my love ones really love and treat me just like a precious stone. I'm so happy. Kung kanina sinabi kung I'm the loneliest person in the world, ngayon binabawi ko na because right now, "I am the happiest and luckiest girl in the world!"