DARK Affinity

Chapter Eight

(Someone's POV)

Mag-isang pumunta sa lugar ng Danglia ang mahal na prinsesa para mahanap ang matandang manghuhula. Hindi man sigurado kung tama ba ang lugar na pinuntahan niya ay tumuloy pa rin siya. "Narito na po tayo mahal na prinsesa" sabi ng matandang lalaki na naghatid sa kanya. "Salamat po manong. Okay na po ako dito. Ipapatawag nalang ho kita ulit pag gusto ko nang umuwi." At umalis na si manong.

Mag-isang naglalakad ang prinsesa nang makita niya ang isang matandang lalaki na naglalakad sa unahan. Nilapitan niya ito at nagtanong, "magandang umaga po manong. Pwede po bang magtanong?"

"Mahal na prinsesa, ano po iyon?" bahagyang yumuko ang matanda upang magbigay galang sa prinsesa.

"Maitanong ko lang po, saan po ba dito ang tirahan ng angkan ng mga Wisian?"tanong niya sa matanda.

" Wisian ba ka mo? Malapit lang dito ang kanilang tirahan. In order to find the one you seek, First you need to look within. Trace the trail towards the truth, and you'll find what you need." Sabi ng matanda at tinuro ang daan sa likuran ng prinsesa. Agad niya iyong tiningnan. Nakita niyang tinuturo nito ang Black Horse Mountain. Nakuha nito ang pangalan niya dahil kulay itim ito na hugis kabayo. Binaling nang prinsesa ang kanyang tingin sa matanda para sana magpasalamat pero nagulat ng makitang wala na ang matanda sa kanyang likuran. Hindi na lang niya ito pinansin at nagpatuloy na lang siya sa kanyang paglalakbay patungo sa nasabing lugar.

(Zyveex POV )

Papunta ako ngayon sa silid ni Xyrex. When I got there I knocked on her door three times, Pero walang sumagot. Bigla akong kinabahan. Baka kung ano na ang nangyari sa kanya. I knocked again pero wala pa rin. Ngayon Dumoble na ang Pag-aalala ko lalo na't naalala ko ang sinabi ng matanda Kay Xyrex. The thought gave me shivers. Kinuha ko agad ang spare key ko sa room niya at nagmamadaling binuksan ang kwarto.

Lumapit ako sa kama niya pero wala siya doon. Pumunta ako sa banyo at kumatok pero walang sumasagot. Binuksan ko ito pero Hindi ko makita ang presensya niya. Habang nagtatagal na Hindi ko siya nakikita ay mas lalo akong kinakabahan. Naglibot ko na ang kwarto niya pero wala talaga siya.

"Damn it!" I cursed dahil sa galit. Where could she be?!! Argh!!! Dali dali akong lumabas sa kwarto at hinanap siya sa buong palasyo pero ni anino niya wala! Nagtanong tanong ako pero Hindi rin nila Alam. Napaisip ako kung saan siya maaring pumunta. Then I remembered the days, every time this happens, Isa lang ang pinupuntahan niya. Mabilis akong nagtungo sa aking sekretong lugar pero Hindi ko pa rin siya nakita doon. I guess I have no other choice. Kailangan ko na iyong ipaalam sa hari, bahala na kung magalit man siya sa akin, I'll accept it.

I went back to the palace having second thoughts with me. I'm already in the door, I was about to knock when it opened. There I saw the prince on his way out. I took a peak inside and saw the sad face of the king and queen together with some of the Wisian family. Then, I reached my conclusion, "Prince Luxe, may I have a minute time of yours? I have something very important to tell you."

"I'm lending my ears, Zyveex."

--------------------------

(Xyrex's POV )

"Grabe ang dilim dito" sabi ko sa aking sarili habang hinahanap ang daan patungo sa sinasabing peak ng matanda. Halos isang oras na akong nagpalingalinga sa paligid upang mahanap ang peak ngunit wala paring kahit na isang ebodensya na makikita ko ito.

"Haayyy saan ba dito ang daan?" frustrated na Tanong ko sa aking sarili. Napapagod na rin ako sa ginagawa ko, kanina pa ako palakad lakad at nangangawit na rin ang aking mga paa. At gaya nga ng sinabi nila, Hindi masasayang ang mga pinaghihirapan mong gawin. Isang meztisang babae na halata ng may edad ang naglakad patungo sa kinaroroonan ko. Nakasuot siya ng mahabang cloak na kulay dugo. "Nawawala ka ba hija?" Tanong niya sa akin habang tinitignan ang kabuuan ko mula ulo hanggang paa. "Kung ganon tama yung mga nakita ko,, narito ka para makita ang wizard na minsan ng nagsabi sa iyo ng totoo pero Hindi mo pinaniwalaan." Pagpapatuloy niya habang naka ngiti ng maka hulugan. "Halika ituturo ko sayo ang daan papuntang Crete" isang maliwanag na kulay dilaw ang nakita ko sa itaas na gilid ng aking ulo. Napukaw ang aking buong sistema at tila nabigyan ako ng isang panibagong enerhiya na nagbigay sa akin ng lakas at nawala ang lahat ng pagod na naramdaman ko kanina lang. Utumatikong tinignan ko ang kinaroroonan ng matanda at inaasahang ngayon ay magkakaroon na ng kahulugan ang aking hinahanap na daan. "Halika, Lumapit ka dito hija" walang kahit anuman ay sumunod ako sa sinabi niya. Sinundan ko lang ang daan na tinahak ng matanda. Ilang sandali pa ay huminto na siya. Tiningnan ko ang paligid ngunit parang ganito pa rin ito sa dati, walang daan o kung anumang tanda ng hinahanap ko. Ipinukol Kong muli ang aking paningin sa matanda nang narinig ang isang Hindi pamilyar na mga salita:

Tyuher inorep yuudo vauio
Koslp dijoa biopa hiow

Pagkatapos nun ay biglang nagpakita ang isang daan. Hindi ako makatingin ng maayos dito dahil sa lakas ng liwanag na nanggagaling doon. Nakakasilaw talaga. Another set of related words unveiled from her mouth:

Eryoa koskau ksiq osnaao
Noeihamakkaow muwoeh

This time a hatch towards the pathway appeared. The hatch was covered with precious stones. They were glittering and blinking, they're so shiny and I can't take my eyes off of them. Ang gandang pagmasdan ng pintuang ito. This is my very first time to see this wonder in my entire existence. I moved my sight away from the hatch and glazed back to the woman who showed me this wonder. "Saan ho ba tayo?" Tanong ko sa kanya, but unfortunately wala na siya. Inilibot ko ang aking paningin sa paligid ngunit walang aninong matanda ang makikita. I sighed, sayang naman, that was my chance, last maybe, but i blew it away! Stupid me!

"Kawawa ka naman palagi ka nalang naiiwan!" Isang boses ang narinig ko. Hakos dalawang-libong takot ang kaagad na bumalot sa aking katawan, nagsitayuan ang aking mga balahibo mula sa ulo hanggang sa paa. Hindi ko inaasahan na nandito siya. Was this all a trick? Is he here to kill me? This could be my most awaiting doom's day! That shenanigan! He's a monster! A devil!

Hindi ako lumingon! I don't want him to see that I'm scared. I need to say something! I need to be brave even just this once! I composed myself then I faced him. I hid my scared feelings and I hope he will not sense it.

"I know the difference of truth and pretend." He said, walking towards me slowly. Suddenly, I stiffened, I can't move! Im now in the middle of a race, chasing my courage and self-esteem. Now, im so obvious! I made a few steps backward to who knows where while he is continuously taking his steps towards me. Mother nature, I'm begging you to eat me whole this instant! We kept what we're doing until, "aaaaahhhhhhhhhhh" dumoble ang takot na naramdaman ko. Parang humiwalay ang aking kaluluwa sa aking katawan at lumipad sa kung saan man. Ito na ba ang hiningi ko sa inang kalikasan?

"Shut your f*cking mouth, air-head! You're so d*mn loud!" Singhal niya sa mukha ko! Goodness gracious! Muntikan na iyon! Hindi ako makapaniwala, tinulungan niya ako! The King of Darkness who was supposed to be the most evil creature that ever existed just saved me from death! This is I-M-P-O-S-S-I-B-L-E! Siguro, he wants me to die in his own hands. That was scarier compared earlier. "Phew! Extended deadline!" I said to myself. Now, this is getting weird. I feel anxious.

"Y-you c-can let me g-go now." Nauutal na sabi ko dahil sa takot. Instead of letting me go, mas hinigpitan pa niya ang pagkakahawak sa beywang ko. He's so close to me. I can smell his breath, a combination of mint and strawberry. He looked at me intensely in my eyes or even my soul. I saw his bluish-red orbs that were similar to mine. They are sparkling. "Will you? Please!" I said again. This time, parang nawala nang parang bola ang aking takot sa kanya kaya Hindi na ako naiutal. I don't even know why.

"Air-headed!" He murmured.

"Well, thanks for scaring me, I almost lost my precious life!" Sarcastic Kong sabi sa kanya. Hindi na siya kumibo, sa halip ay tumalikod siya sa akin at naglakad palayo. Nakakapagtaka naman, sinusundan niya ba ako kanina? Like, hey king of darkness, aren't you going to kill me? Ano ba itong pinagsasabi ko, I should be thankful kasi parang wala pa naman siyang balak na alisin ako sa kaharian. But, Im still confused as to what he is doing here.

"What made you go this way?" Tanong ko sa kanya nang Hindi na napigilan ang pagtataka. Kahit na malayo na siya sa akin ay itinanong ko parin iyon. Akala ko Hindi na niya ako sasagutin ngunit, "I came to check on you! I just saw your air-headed stunt! And I can't believe you're going to be my queen!" What the? I should have not asked him that! Now, ano na sasabihin ko nang Hindi naman ako mapapahiya pang lalo.

"I purposely did that, just for you to know that I don't fit to be your queen!" I said confidently para naman Hindi obvious na palusot ko lang yun. I even crossed my arms while saying those words.

"HAHAHA, you'll still be, either way." Sinabi na niya sa akin ang bagay na iyon, ngunit nakakagulat pa rin! I just don't want that to happen! Now, I really need to see the wizard.

**********

To be continued...