The bad boy is a daddy?! {Dutch translation}

Hoofdstuk 2 - Mama

Uh, enkele uren zonder mijn kleine baby's waren een nachtmerrie. Ze lichtten echt iedere seconden van mijn leven op. Ik parkeerde mijn auto en wandelde naar het grote, kleurrijke gebouw. Ik ging naar binnen en wuifde naar de receptioniste wanneer ik naar de kamer ging waar mijn twee-jaar-oude kinderen wachtten voor me. Er waren een hoop andere kinderen dus ik hoopte dat mijn kinderen sociaal waren en enkele vrienden maakten. Ik zag hen uiteindelijk allebei spelen in een poppenhuis terwijl hun gezichten vol kleuren hingen. Ik wilde hierom lachen en wandelde dichter naar hen toe. Toen ze me zagen, lichtten hun ogen op en renden naar me toe voor een knuffel. "Mama, mama", schreeuwde Brody als hij mij benen stevig knuffelde. Zijn gezicht was geschminkt als een tijger. Hij had een coole snor en een oranje gezicht.

Hij was echt niet een sociaal type. Hij vond het leuk om tijd met mij en zijn tweelingzusje door te brengen maar hij kon andere kinderen niet uitstaan. Hij was gewoon te verlegen. Net als ik vanbinnen. De enige reden dat hij vrienden had in Australië, was Grace. Zij had veel vrienden. Toch zou Grace hem nooit alleen spelen en ik was blij dat ze zo veel van elkaar hielden.

Aan de buitenkant was Brody net zijn vader. Hij had oceaanblauwe ogen en zwart haar. En natuurlijk een prachtig gezicht.

Aan de andere kant. Grace, mijn dochter, was een zelfstandige jonge vrouw. Ze was totaal niet verlegen en vond plezier hebben de hele dag leuk. Net als haar vader. Ze was niet bang om te spreken, zelfs al was het voor stomme cartoons of eten. Toch waren dit de belangrijke dingen in hun leven nu.

Ze had glanzend, blond haar en grote, hazelnoot kleurige ogen. Haar haar was long omdat ze weigerde naar de kapper te gaan en ze was een prachtig klein meisje.

"Oh mijn kleine baby's. Ik heb jullie zo gemist", zei ik en boog door mijn knieën om hen te pletten in mijn enorme knuffel en hen te overladen met kusjes. "Kom op, we gaan pizza eten."

Ze joelden en renden naar de auto. Ze klommen erin en ik hielp hen met hun gordels. Ik plaatste kusjes op hun wangen en draaide me om, om opnieuw achter het stuur te kruipen.

***

We zaten aan een tafeltje naast het raam te kijken naar de drukke straten in onze stad. We vonden allemaal dat tafeltje leuk. In Australië, als we uiteten gingen, wilden we allemaal een plaats naast het raam. We keken graag naar de lichten van de stad en de auto's. De mensen die naar hun werk gingen of gewoon kleine honden die door de straat wandelden.

Ik bestelde onze drankjes en pizza. Omdat het mijn eerste dag school was, had ik geen eten klaargemaakt. Toen de ober wegging keek ik terug naar mijn kinderen, die aan het vechten waren over random dingen.

En het was best grappig.

"Ik ben ouder! Ik ben de man van de familie en ik ben ouder dan jou!" zei Brody tegen Grace, zijn armen kruisen voor zijn borst. Grace keek gewoon naar me met smekende ogen. Ze begrepen niet dat ze dezelfde leeftijd hadden. "Alsjeblieft mama, zeg hem dat ik ouder dan hem ben. En omdat jij een jongen bent, betekent niet dat je ouder bent dan iedereen in de kamer", zei ze tegen Brody, haar armen gefrustreerd in de lucht gooiend. Brody rolde met zijn ogen en wees naar haar, klaar om te antwoorden, maar ik onderbrak hem voor hij iets kon zeggen.

Ik giechelde en kiste mijn kinderen op de wang. "Jullie hebben allebei dezelfde leeftijd dus Grace, stop met roepen naar je broer en Brody, stop met ruziën met je zus."

Ze stopten beiden direct en keken uit het raam, verdiept in hun kleine gedachten.

"Hoe was de eerste dag in school?" vroeg ik nadat de ober onze gerechten bracht. Brody haalde gewoon zijn schouders op, weigerend om te praten tegen wie dan ook en Graces gezicht lichtte opnieuw op. "Het was zo cool. Ik heb al veel vrienden mama." Ze gaf me een grote glimlach, tonend dat haar voorste tand miste. Ik glimlachte naar haar. "Dat is geweldig schatje. Wat met de man van huis?" vroeg ik, mijn attentie op Brody richtend. Hij kruiste zijn armen voor zijn borstkas en keek naar me.

"Als je zegt dat ik ouder dan haar ben, zeg ik het", zei hij, proberend om te knipogen. Ik lachte gewoon en stak mijn tong naar hem uit alsof ik hier het kind was. Hij zuchtte als hij zag dat ik niets zou zeggen en hij vertelde me dat hij ook plezier had. Ik ging hem net uitleggen dat hij en zijn zus tweelingen waren zodat ze niet opnieuw zouden ruziën, maar ik bevroor toen de restaurantdeur openging en Jake naar binnenkwam. Achter hem was een écht hongerige Ellie. Hoe kon ik Jake vertellen over Brody en Grace zonder hem te kwetsen? Jake wist niets over mijn kinderen. Het was een geheim. Ik wou het hem vertellen. Ik wou het hem écht vertellen wat er gaande was in mijn leven. Maar hij was Travis' beste vriend, in Godsnaam. Hij zou hem alles vertellen over mijn kleine geheim. Nou, het was een enorm geheim. Ik zou alles aan Ellie vertellen als het zoiets als dat was. Dus ik kon in ieder geval niets riskeren.

"Oh kijk mama, daar is tante Ellie!" riep Grace luid genoeg om Ellie haar hoofd te doen draaien in onze richting. Haar gezicht verbleekte in een witte kleur en ze probeerde Jake daar weg te krijgen. Ze greep zijn arm om hem naar buiten te brengen maar Grace blokkeerde hun weg.

Oké, dat was het. Ik ging sterven. Dat was het enige dat door mijn hoofd flitste die minuut. Ik wilde gewoon dat de Aarde opende en me opzoog.

"Tante Ellie! We zijn hier!" Grace klom in een van Ellies knuffels en giechelde. Brody bleef gewoon bij mijn zijde, mijn arm knuffelend en zijn gezicht verborgen achter mijn haar.

Zo'n lieve jongen. Dacht ik, maar dat leidde me niet af van de ramp voor me.

Jake hurkte tot zijn knieën de grond raakten en keek met een geamuseerde blik op zijn gezicht naar Grace. Hij hield van kinderen. Hij was zo aardig tegen hen en elk kind hield van hem. Zijn ogen lichtten op en hij keek haar enthousiast aan.

"Nou ben jij geen schattig ding? Waar is je mama kleine meid?" vroeg hij haar met een zachte stem, wat Grace deed lachen in amuse.

Ik kon niets doen. Ik zat bevroren op mijn stoel. Niet in staat zelfs maar te knipperen. Niet in staat te ademen. Niet in staat om te rennen. Want dat was wat ik wilde. Rennen. Rennen en nooit omkijken tot ik zeker was dat niemand me volgde. Dat was trouwens onmogelijk. Ze blokkeerden de fucking deur.

"Daar", riep Grace als ze mijn richting uitwees. Ze grijnsde, hem haar kleine tandjes tonend. Jakes ogen gleden door het restaurant tot hij mij zag. Wanneer zijn ogen de mijne ontmoetten bevroor hij ook. Zijn glimlach vervaagde en zijn ogen wijdden. Hij stond op en begon te lopen tot hij voor me stond. Hij zat tegenover me en zijn ogen vonden Brody. Dan realiseerde hij het zich. Het was té duidelijk. Brody was exact als zijn beste vriend.

"Ik ga je niet vragen wat er aan de hand is Eve, want dat is gewoon té duidelijk. Waarom verborg je hen voor me?" Er ontstond een gekwetste blik op zijn gezicht. Ik wist dat het wreed was om zo'n belangrijk ding voor hem te verbergen. Ik zou ook verdrietig zijn als ik in zijn plaats was.

"Het spijt me zo erg Jake. Ik was gewoon zo bang. Het is echt hard voor een vijftienjarige om met dit alles om te gaan. Dus nu, nu we zeventien zijn en ik hoop volwassener, zal ik de moed vinden om het hem te vertellen. Ik weet niet eens hoe ik het hem moet vertellen", zei ik als de tranen bijna zouden vallen. Ik had er niet eens aan gedacht hoe ik het Travis zou vertellen of iets van dat. Hij kon makkelijk de kinderen bij me laten weghalen omdat ik de waarheid voor hem verborg. Of hij kon hen gewoon negeren en hen kwetsen.

"Wie wat vertellen mama?" vroeg Grace, die in Ellies schoot zat. Brody knuffelde nog steeds nerveus mijn arm.

"Niks schatje. We praten over school", antwoordde ik zoet. Dan keek ik terug naar Jake, terug serieus kijkend.

"Ik kan het begrijpen maar hij moet het weten", vertelde Jake me, mij in gedachten zettend. He moest het weten. Ik zou er alles aan doen om mijn kinderen hun vader te laten hebben voor tenminste één keer.

Gelukkig vergaf Jake me snel en voelde ik een grote zucht van opluchting mijn lichaam verlaten.

"En dat zal ook gebeuren. Daarom ben ik hier." Een nieuw vertrouwen bouwde in mijn hart.

Ja, hij moest het weten. Travis moest allesweten, dat is gewoon een eerlijk ding. Het juiste om te doen.

-----------------------------------------------------------------------

Hier is hoofdstuk 2 !! :D

Jeej :D

Ik hou van dit verhaal, ik ben zo blij dat ik dit mag vertalen!