The bad boy is a daddy?! {Dutch translation}

Hoofdstuk 4 - flashback

Travis' POV#

"Mama, wie is daar?"

Een ontzettend slaperig, klein jongetje kwam in zicht. Hij was twee jaar of zo. Hij was een kort, klein mensje en ik moest mijn glimlach hierdoor verbergen. Hij had kort, zwart haar en oceaan blauwe ogen. Zijn kleine beentjes slenterden over de vloer, iets dat hij overduidelijk grappig vond omdat hij een massieve grijns op zijn gezicht had.

Vreemd, hij lijkt helemaal op mij. Wat dan ook...

Wanneer hij mij zag, rende hij naar Eve en verstopte zich achter haar been. Ik moet toegeven dat het schattig was. Hij was zo verlegen. Maar waarom zou hij zich verstoppen achter Eves been? Nou, hij zal zich vast veilig gevoeld hebben. Ik wist echt totaal niet veel over dat gevoel. Eve stond beschermend voor hem, zijn hand geruststellend vasthoudend. "Brody, waar ben je? Je zei dat we buiten zouden spelen." Hoor ik een zoet stemmetje schallen door de kamer. Een klein, blond meisje riep naar hem als ze uit de woonkamer kwam. Ze had grote, groene ogen en ze was prachtig. Ze was een kort, klein meisje, misschien een beetje kleiner dan haar broer. Haar ogen landden op mij en nieuwsgierigheid was over heel haar gezichtje te vinden.

"Oh, hallo meneer", groette ze me beleefd met een glimlach vol tandjes die haar missende voortand toonde. Als je het mij zou vragen, zou ik zeggen dat het een schattige, kleine glimlach was. "Mijn naam is Grace en dit is mijn broer Brody", zei ze alsof ze die zin altijd heeft herhaald. Waarom zou ze haar broertje aan iemand voorstellen? Misschien omdat hij te verlegen was. Zij leek totaal niet verlegen.

"Hallo, kleine meid, ik ben Travis. Waar is je mama?" vraag ik haar terwijl ik naar haar glimlachte. Ze kreeg een schattige frons op haar gezicht en ze draaide naar Eve. Ze keek verward naar Eve maar Eve gaf haar enkel een nerveuze glimlach.

Waren ze Eves broertje en zusje?

"Ze is hier", zei ze en wijs naar Eves kant. Eve keek naar het meisje met adoratie in haar ogen.

Wacht-

What the fuck?

Eve sprak of bewoog niet. Ze fucking keek niet eens naar me.

Kwaadheid raasde door mijn lichaam. Voor zover ik kon zien, waren het twee jarigen. Ze konden niet ouder zijn en zeker als wat waren ze niet jonger. De ene leek exact op mij en de andere exact op Eve.

Hier was iets mis.

Dan opnieuw, Eve vertrok drie jaar geleden. Een week nadat we samen geslapen hadden.

Oh mijn God. Ik voelde de realisatie inslaan als koud water. Rillingen van angst schoten door mijn lichaam en mijn ogen wijdden een beetje.

"Eve, is er iets dat je me moet vertellen?" vroeg ik haar met een koude stem. Mijn stem was laag en vol met haat. Want, ja... ik haatte haar dat moment.

Eves POV#

FLASBACK DRIE JAAR GELEDEN

Ik stapte uit mijn moeders auto en zwaaide naar haar. Ik zag het grote huis voor me en nam een kalmerende hap adem. Ik was zo nerveus. Mijn handen zweetten en mijn benen voelden als pudding. Stap na stap bereikte ik eindelijk de voordeur van het huis. Nee, het was geen huis. Het was een freaking kasteel. Ik belde aan de deurbel en wachtte terwijl ik rond me heen keek. Travis' huis was best groot. Hij had een grote achtertuin met een reusachtig zwemband en een hoop rozen die de plek decoreerden met hun kleurrijke schoonheid.

Na een minuut of zo opende Travis de deur en lachte naar me. Zijn blauwe ogen schitterden en hij had een kleine glimlach op zijn mooie gezicht. Toch was er iets vreemd in zijn gedrag waar ik mijn vinger niet kon opleggen. Ik kon nog altijd niet geloven dat hij me thuis had uitgenodigd. Ik bedoel, ik was de nerd en het buitenbeentje van school. Hij was de populaire jongen.