Hoofdstuk 1 - Welkom terug

455 20 5
                                    

Ik kon de vreemde blikken die mijn oude klasgenoten me gaven voelen, ook al staarde ik naar de grond en stapte ik op mijn zwarte Converse dichter en dichter naar mijn nachtmerrie. Het was allemaal te vreemd en oncomfortabel. Ik? Terug hier? Terug naar deze hel? Nou, het was toch beter dan mijn vorige hel. Ik moest gewoon tot God bidden dat niemand me ging herkennen. Ik was gegroeid over de jaren. Mijn blonde haren waren nu langer en glansden terwijl mijn groen-blauwe ogen hun schittering verloren over de jaren.


Plots hoorde ik iemand vol opwinding mijn naam roepen. Dat was het moment dat ik besefte dat ik toch niet onopgemerkt ging blijven dat jaar. De persoon riep mijn naam in vreugde terwijl ik, aan de andere hand, totaal niet enthousiast was. Meer depressief of zo. Ik wilde gewoon terug in mijn hol kruipen, eigenlijk mijn huis maar het was hetzelfde, en alleen gelaten worden.

Het was mijn beste vriendin Ellie. Natuurlijk was zij opgewonden. Ze was altijd zo. Zij was de positieve in onze vriendschap. Ze zou altijd het beste zien in mensen. Terwijl ik naar haar keek, voelde ik mezelf al wat meer ontspannen sinds ik al de hele dag een vreemd gevoel had over mijn aankomst. Ik wist tenminste dat Ellie me nooit alleen zou laten. Het enige negatieve dat Ellie had, was dat ze dacht dat het leven vol zat met geluk en bloemen. Ellie, het is tijd om op te staan. Het leven is totaal niet zo. Ik heb dat tegen haar gezegd in het gezicht maar ze heeft nooit haar verbeelde wereld verlaten. Ik wenste dat ik zo kon zijn. Toch waren de laatste jaren de hardste uit mijn leven.

Zoals je kan zien, zat ik in mijn laatste jaar op de hoge school. Ik had de laatste drie jaar gespendeerd bij mijn vader in Australië en ik was heel erg blij. Niet. Deze drie jaren waren de ergste uit mijn leven. Natuurlijk had ik iets om me op te vrolijken maar ik had ook iets dat me neer kon krijgen in een seconde. En dat iets spookte in mijn nachtmerries voor jaren en jaren.

Dat bleef doorgaan tot ik terug verhuisde naar Californië. Mijn moeder miste me en wilde me terug. Dat is toch wat ze zegt. Er waren enkele redenen dat ik terug moest verhuizen. Ik had een ontsnapping nodig. Het was de enige manier om te overleven. En natuurlijk was het ook de enige manier om mijn familie te redden.

Ellie maakte haar weg naar me toe. Ze knuffelde best hard en wanneer ze me losliet, ging haar gezicht van gelukkig naar verward. Haar ogen werden waterig en ik nam aan dat ze gewoon te gelukkig was.

"Wat doe jij hier? Hoor je nu niet in Australië te zijn, Eve?" ze keek me aan met haar grote, hazelnoot kleurige ogen. Haar ogen schitterden en ik glimlachte een beetje door dat. Ik heb Ellie altijd al gelukkig gewild. Ze was het liefste ding ooit.

"Nou... Mijn moeder wilde me terug. Maar ik heb nu mijn eigen huis en leef er met Brody en Grace zonder dat mijn moeder de hele tijd in de buurt is. Ze wilde me terug omdat ze mij en de kinderen miste. Maar ik weet het niet, Ellie. Ik bedoel, ik ben ontzettend nerveus om je-weet-wie tegen te komen", vertelde ik Ellie die me bekeek met bezorgdheid in haar ogen. Ik heb haar niet de hele waarheid verteld. Ja, mijn moeder wilde me terug. Maar er was nog iets anders dat me dwong terug te komen. Mijn moeder liet me zelfs mijn eigen huis kopen. Dat ene gevaar deed me veel zeer. Ik bedoel, waarom wilde ze me niet terug in huis?

"Je weet dat, Eve. Als je iets nodig hebt ben ik hier om je te helpen. Je was weg voor drie jaar, ik geef jou mijn hulp voor dit jaar. Ik wil je niet meer alleen laten. Ik heb de kinderen ook zo erg gemist. Ik heb ze enkel gezien die paar keren dat ik naar Australië kwam. Daarnaast, jij bent mijn beste vriendin. En maak je geen zorgen om Travis. Ik durf te wedden dat hij je niet eens meer herinnert." Ze knipoogde naar me. Haar woorden waren goede steun voor mijn gevoelens momenteel en ik wist dat ik hier mijn moeilijkste tijden kon doorkomen. En zij kon op mij steunen als zij dat nodig had. Wat ze zei was ook een pijn in mijn hart. Travis was mijn vriendje drie jaar geleden. Nou, niet echt mijn vriendje, maar we dateten. Nou, niet echt daten. Uhm... We hebben gewoon seks gehad. Maar ik was jaren verliefd op hem. Ik bedoel, met zijn glanzende, blauwe ogen. Zwart haar... En oh zo knappe gezicht. Zijn gespierde lichaam en-

The bad boy is a daddy?! {Dutch translation}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu