Üşüyorum. Uyandığım yeri terkedip evin bir köşesinde üşüyorum. Düşüyorum üstelik her geçen saniye kendi gözümden. Duvarları pembeymiş bu odanın, şimdi farkettim, şeker komasına girmiş masanın üzerindeki şekerlik. Diğeri yanmadan sönmüyormuş bu sigara, böyle içilirmiş, öyle duydum. Acısını anlamayanlar dalga geçermiş insanla, bunu da gördüm. Bu gece herkese benden müzik ikram ediyorum, paşa gönlüm şerefine. Uyanın çünkü bir yerlerde uyuyamayan insanlar var. Kulağımda güzel sesler var. Şarkılarımız var.
Kim ne dedi umursamazken bir anda kendimizi umursar olduk. Korkuyorum. Eskisi kadar cesaretim de yok. Büyüyorum. Cesetlerim var. Hele bu saatte öldürdüklerimin haddi hesabı yok. Üşüyorum. Düşüyorum.
Sevdim. Bir çoğunuzun anlamayıp dalga geçebileceği kadar çok sevdim. Yaşayan bilir. Üşüyorum. Bunu bilmezsiniz. Ben yaşıyorum, ben bilirim.
