"Hatırla sevgili, o eski günleri, çocuklar gibi.." işte bu şarkı.
Hani sana hiç bahsetmediğim, bir gün seni bulduğumda hayatın fon müziği olacak şarkı.
Sonunda buldum onu, anlayacağın tek eksik sensin.
Varsında yoksun gibi, yokken var olduğun gibi.
Ben ve bir kaç şarkı daha, yaşatıyoruz seni, bir demet karanfil ve küçük anılarınla.
Siyah giyiyoruz bugün yine, gelmeden gidişine, giderken dönüşlerine beyaz giydiğimiz gibi.
Biraz da kırmızı istiyorum, ateş tadında ama tıpkı bir karanfilinki gibi, kıpkırmızı.
Bilmezsin belki. Olsun.
Sen Hatırla sevgili, sen benim olmasan da seni nasıl sevdiğimi.
Şarkıları sesin yerine koyup dinlediğimi.
Dinle sevgili, kulağımda çalan bu güzel şarkı...
Şarkı diyorum? Gerçekten bu senin sesin mi?
Karanfil...
Hangi mevsimde en güzel oluyorsa, güzeldir o mevsim.
O mevsim bana hep bahar sevgili. Karanfil bile sensin!
Bu şarkı...
Şarkı diyorum?
Bu şarkıyı senden başkasıyla dinlememe alışabilir misin?
