Enemy or Mate? - #Netties2016

1.

Pov heaven ✔️

'Twee jaar later'

Machtig, dat gevoel als je rent door de bossen. Je hebt dan het gevoel alsof je vliegt. Alsof je alles even vergeet en dat al je zorgen zo van je schouders af glijd.

'Sneller, nog sneller' gromt difa. Ik ren zoals ik nog nooit heb gerend, ik wou dat het gevoel voor altijd bleef. Nooit je zorgen maken over je roedel, je machtig voelen. Adrenaline stroomt door mijn lichaam.

'Er is een indringer op ons teritorium gezien, noordoosten' linkt Ian mij, Ian is mijn beta. Hij is mijn rechterhand en helpt mij met alles. 'Ik kom er aan' link ik terug, ik ren richting noordoosten uit. Ik steek mijn kop in de wind en begin aandachtig te ruiken, eerst ruik ik niks maar opeens dringt er een vreemde geur mijn neus binnen. Zachtjes begin ik te grommen, daar tussen de bosjes en bomen zie ik een vreemde wolf staan waardoor ik nog angst aanjagender begin te grommen.

Ik stop met rennen en spring over het bosje heen, grommend kijk ik de wolf aan. Hij heeft een donker bruine vacht en hij is zeker een grote wolf. Met grote angstige ogen kijkt hij me aan, zijn neus gaten gaan onregelmatig op en neer. Hij is bang, ik voel me nog zelf verzekerder worden wanneer ik zijn angstige uitdrukking zie.

"Wat doe jij hier? Het is verboden terrein voor wolfen zoals jullie" grom ik, "i-ik werd g-gestuurd" zegt hij bang. Ik kijk hem duister aan zodat hij zich nog ongemakkelijker voelt, de angst spat gewoon uit zijn ogen. "Wie mag deze dappere krijger naar mij toe sturen?" vraag ik spottend."A-alpha Damon" zegt hij bang. Opeens omsingelen drie andere wolfen de indringer, ze geven mij een eerbiedig knikje. "Calum, taylor breng de indringer naar de werkplaats. Vermoord hem niet, hij kan nog nuttig zijn. Ian, kan ik je even alleen spreken" zeg ik grijnzend. 

Zonder nog een blik aan de wolf te gunnen loop ik hun voorbij, ian loopt achter mij aan. "Je wilde me spreken" zegt ian, "ja, ik heb het gevoel dat er iets gaat gebeuren. Iets waardoor het leven van iedere wolf van mijn roedel gaat veranderen. Ian ik weet niet wat ik moet" zeg ik zuchtend, ja ik moet eigenlijk sterk blijfen en het zelf op lossen ondat ik de luna ben van de roedel. Maar ian is mijn beta en mijn beste vriend waar ik alles mee kan delen.

"Weet je het zeker?" vraagt hij, "heb ik ooit gelogen over mijn voor gevoelens?" vraag ik. "Nee, sorry" zegt ian en laat zijn hoofd hangen uit eerbied. "Dat dacht ik al" zeg ik, ookal is hij mijn beste vriend. Hij kan niet alles maken wat hij zegt. "Zou je de indringer willen ondervragen?" vraag ik, "is goed" zegt ian, hij draait zich om en rent weg.

Ik ga achter een boom staan en transformeer me weer terug naar een mens. Ik pak uit het tasje wat ik als wolf altijd om mijn middel heb hangen, mijn witte jurkje. Snel trek ik het jurkje aan.

Ik loop een randum kant op en kom uit bij de grootste boom in mijn teritorium. De boom der wijzen, het is de grootste en mooiste boom in mijn teritorium. Ik laat me langs de boom naar beneden glijden en trek mijn knieën op. Dit is het mooist plekje in het hele bos, naast de boom stroomt een klein beekje waar het water zachtjes door heen stroomt. Herinderingen komen weer in me op.

*flashback*
"Mama, mama moet je kijken" roep ik blij, "rustig schat" zegt mam lachend. Ik spring op en neer van de pret. Ik kijk met grote ogen naar deze grote boom, "wauw zoiets groots heb ik nog nooit gezien" roep ik opgewonden. "Dit schat, dit is de boom der wijzen" zegt mam.

Ik ren naar het beekje en kijk naar mijn spiegelbeeld in het water. Ik zie een kleine spier witte wolf, verbaast kijk ik er naar. "Mam, hier zit een andere wolf" roep ik geschrokken, ik hoor mam lachen. "Nee lieverd, kijk. Dat is jou spiegelbeeld." zegt ze terwijl ze naast mij gaat staan, ik kijk naar het water en zie nu opeens een andere wolf die sprekend op mam lijkt. "Mijn spiegelbeeld" mompel ik, "schat?" hoor ik mam vragen. Ik kijk op en zie mama heel serieus kijken. "Beloof me dat als jij de luna word van onze roedel. Deze boom beschermt met heel je hart, net zo veel als jij de roedel beschermt." zegt mam, ik kijk haar met mijn maan blauwe oogjes aan.

*flashback einde*

Toen was ik nog zo klein en nog zo onschuldig. Toen wist ik niet wat ze er mee, nog steeds weet ik niet wat ze er mee bedoelde. Maar ik doe het wel, ik doe er alles aan om te zorgen dat er niks gebeurt met de boom. Ik blijf trouw aan mijn moeder en de belofte. Toen was ik nog zo onschuldig, ik had geen bloed aan mijn klauwen. En nu.., nu sta ik bekend als de angst aanjagende Luna zonder een Mate. Zonder gevoel of emoties... 'Luna, hij wilt geen woord kwijt maken. Alleen als hij  met u kan praten' hoor ik ian linken. 'Ik kom er aan' link ik terug naar hem.

Ik loop op mijn gemak terug naar de kerkers, als ik er ben aan gekomen loop ik naar binnen. Van verre af hoor je het gejank en gegrom van de gevangenen. Ik loop naar de verhoor kamer en zie daar een gespierde jongen aan ketingen vast geketend op de stoel zitten. Ik begin zachtjes te grijnzen als ik zie hoe hij toe getakelt is, zijn shirt is van zijn lichaam af gescheurt en zijn rug is helemaal bebloed. "Wat is er zo belangrijk dat je mij persee wilt spreken" zeg ik nors, "a-alpha wilt u spreken" hoor ik een gebroken stem zachtjes fluisteren. Ik snuif zachtjes, "Ian, zorg ervoor dat hij mee doet aan mijn maaltijd vanavond." zeg ik en loop de verhoor kamer uit.

*** *** *** ***

Heey,
Weer een hoofdstukje af. Ik hoop dat jullie het eeb leuk begin vinden van een boek. Reacties, votes of follow word ik super blij mee en het motiveerd me ook nog super erg.

Xx anna