Enemy or Mate? - #Netties2016

hfst 15

Pov heaven

"Heb je zin om te rennen?" Tiffany knikt haast onzichtbaar. Ik verander in mijn wolf en ik zie dat Tiffany mijn voorbeeld volgt. Ze is een mooi klein licht bruine wolf. Meestal denken mensen dat weerwolfen op hun 16 de pas kunnen veranderen maar dat hebben ze mis, niet helemaal maar toch wel een beetje. De meeste roedels worden wel gewoon bij hun 16 de een weerwolf en kunnen dan pas veranderen maar bij mijn roedel is het anders. De kindjes die worden geboren zijn meestal in wolfen vorm. Daarom bavallen wij ook altijd in wolfen vorm.

Ik zie Tiffany al weg spurten dus ik zet mezelf af met mijn twee achter poten en ren haar achter na. Ik steek mijn kop in de lucht en steek mijn tong naar buiten. Ik zie dat Tiffany precies het zelfde doet als mij. Ik ren nog wat harder zodat ik naast Tiffany ren, ik merk dat we al bijna bij de grens zijn. "We stoppen hier met rennen, we zijn bij de grens aan gekomen" linke ik haar. Ze vermindert gelijk haar vaart, net zoals mij. Ik verander mezelf weer naar een mens en ga tegen een boom zitten.

Tiffany blijft in wolfen vorm en kijkt mij aan met haar grote bruine ogen. Verward schud ze haar hoofd, en dan hoor ik een zwaar gegrom ergens achter mij. Tiffany begint ook te grommen, ik sta op en kijk achter mij.

Meteen herken ik de wolf, "damon" sis ik. Damon loopt opeens weg, verward laat hij ons achter. Maar na een tijdje komt hij weer terug in mensen vorm, hij heeft een zwarte broek aan met een donker grijze v hals shirt er boven. 'Zo sexy' gromt difa, "zo, heaven jij hier ook" zegt hij grijnzend. Waardoor zijn rechte witte tanden te voorschijn komen, "hoe gaat het met jou, schat?" vraagt hij weer grijnzend. "geweldig, tot ik jou weer zag" grom ik, "nou, nou. Heaven, niet zo opdreef doen hé" zegt hij lachend, ik rol met mijn ogen.

"Kom Tiffany we gaan" zeg ik, ik verander in mijn wolfen vorm. "krijg ik geen afscheidskus van je" vraagt Damon en trekt een sip gezicht, "wat heb jij opeens?" vraag ik chagarijnig. "Nu niet boos worden, schatje" zegt hij lachend, ik draai me om en loop weg. Opeens springt er iets zwaars op mij waardoor ik door mijn poten zak. Een kreun verlaat mijn mond, Tiffany begint hefig te grommen. Mijn ademen gaat steeds zwaarder, waarom moet hij nou ook weer op mij liggen. Ik begin te happen om adem binnen te krijgen, weer verlaat mij een kreun uit mijn mond. Zachtjes begin ik te piepen zonder dat iemand het hoort, damon houd zijn wolfen kop een beetje scheef. Het gegrom van Tiffany word steeds luider, mijn zicht word steeds waziger. Opeens beukt Tiffany tegen Damon aan, ik voel dat damon zijn gewicht wat van mijn borst af haalt waardoor de zuurstof weer door mijn luchtpijp stroomt. Waarom gaat hij niet gewoon van mij af, het  word ongemakkelijk.

Ik begin zachtjes te grommen, eindelijk. Eindelijk gaat hij van mij af. Ik sta meteen op maar ik merk dat ik te snel ben op gestaan waardoor ik een klein beetje wankel. Ik wacht een paar seconden, 'rennen' link ik naar Tiffany zodat damon niks in de gaten heeft. Meteen na wat ik heb gezegd rent Tiffany weg, ik loop naar een boom en verander weer. Snel kleed ik me om, "Je vermoorde me haast" roep ik boos terwijl ik achter de boom weg loop. Ik zie Damon tegen de boom aan staan leunen, hij kijkt mij vragend aan. "Ik kreeg amper adem" mompel ik, "ow" zegt hij. Hij graait wat in zijn zak en haalt er een pakje shag uit, ik rol met mijn ogen. "je rookt haast meer als een stoomtrein" zeg ik, hij grinnikt. "valt wel mee" zegt hij, hij draait snel een sigaret en steekt er één op. 

"Wat doe jij eigenlijk op mijn grond?" vraag ik, "gewoon" zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt. "gewoon?" vraag ik niet gelovend, "ik wou je zien" zegt hij mompeld, meteen daarna neemt hij weer een hijg van zijn sigaret. "Je wou me zien?" vraag ik verbaast, "umh, ik... vergeet gewoon wat ik net zei, oke?... Ik ga al weg" mompeld hij terwijl hij zijn half afgebrande sigaret op de grond gooit en de sigaret uit drukt met zijn schoen. Hij draait zich om en loopt weg.

Aarzelend kijk ik naar hem, zal ik hem terug roepen of niet...  'roep hem terug' zegt difa "wacht" roep ik, hij blijft staan en draait zich weer om. "blijf" mompel ik, ik zie zijn mooie licht blauwe ogen op lichten. Hij loopt op mij af, als hij bij mij staat zie ik hem twijfelen. Ik kijk hem raar aan, opeens voel ik zijn armen om mij heen. Verbluft blijf ik staan, "ik miste je" fluisterd Damon in mijn oor. "H-ho" "sstt"onderbreekt Damon mij terwijl ik mij nog steviger beed pakt en mijn geur op snuift. Ik voel zijn adem in mijn nek en meteen krijg ik kippevel over mijn armen en benen. Voorzichtig leg ik mijn armen om hem heen en leg mijn hoofd tegen zijn borst aan. Ik snuif zijn geur op en sluit genietend mijn ogen, een geur van mint vermengd met rook lucht dringt mijn neus binnen.

"je ruikt naar rook" mompel ik tegen zijn borst aan, seconden vervliegen. "jij naar rozen" fluisterd hij tegen mijn haar aan. Na een tijdje trek ik terug, ik heb geen idee hoe lang we zo hebben gestaan. "umhh... zou je umhh... misschien mee willen naar mijn huis?" vraag ik twijfelent, "ja is goed, dan kan ik jou ouders ook meteen ontmoeten" zegt hij glimlachend. Meteen voel ik een steek van eenzaamheid en verdriet door me heen gaan, ik wil hem niet vertellen dat mijn ouders dood zijn... Dat het de schuld is van zijn roedel dat ze dood zijn.

***                                                           ***                                                              ***                                                     ***

heeey,

weer nieuw hoofdstuk

Ik ben benieuwd wat jullie tot nu toe van mijn boek vinden

dus comments?? votesss?? of een follow??

xx anna