Enemy or Mate? - #Netties2016

7.

Pov Heaven✔️

Daar staat hij, Damon. Hij heeft zijn armen over elkaar heen gedaan terwijl hij mij emotieloos aan kijkt. "Ik had je toch gezegd niet in mijn kamer te komen" bromt hij, "i-ik was gewoon nieuwsgierig" zeg ik met een fake lach. "Ik ben ook wel eens nieuwsgierig... Naar jou. Maar ik hou me toch ook in" zegt hij licht grijnzend. Boos kijk ik hem aan. "Doe normaal" zeg ik verontwaardigd. "Owh, dus wat jij deed. Zomaar tussen ander mans spullen kijken, is wel normaal" zegt hij snuivend. Ik span mijn kaken aan, ik schud onopmerkzaam met mijn hoofd en loop de kamer uit. Nou dat was de bedoeling, mijn boven arm word omvangen door een grote hand.

Zacht begin ik te grommen, "laat me los" grom ik. "Ach kom, babe" zegt hij grijnzend, "wat" roep ik bot. Hij trekt mij tegen hem aan, "laat mij los, nu meteen" roep ik boos. "Wat jij wilt" zegt hij, hij laat mijn arm los maar legt zijn handen op mijn heupen. Ik krijg kippenvel op mijn armen door zijn aanraking. Hij duwt mij meer tegen hem aan. Overal waar hij mij vast heeft voel ik kleine schokjes door me heen gaan.

"Mag ik mijn mate niet wat beter leren kennen?" fluistert hij in mijn oor. "Nee" mompel ik, "alleen praten, maar even" mompelt hij terwijl hij met zijn kin op mijn hoofd leunt. Ik zucht hoorbaar, "is dat een ja?". Hij laat mij los en Difa begint teleurgesteld te janken, de schokjes die door mijn lichaam gingen bij zijn aanraking zijn ook weg.

Hij loopt naar het bed en gaat er op zitten. Hij klopt naast zich als teken dat ik naast hem moet gaan zitten. Twijfelend kijk ik hem aan, "ik bijt niet hoor" zegt hij grijnzend. Rollend met mijn ogen loop ik naar het bed. Expres ga ik zo ver mogelijk van hem af zitten. Ik hoor hem zuchten, ongemakkelijk kijk ik naar mijn handen. Na een tijdje kijk ik weer op, hij zit mij grondig te bestuderen. "kan je het zien?" vraag ik licht geërgerd, "ja zeker" ik heb de neiging on die grijns van zijn smoel af te slaan. Hij schraapt zijn keel, "vertel ander iets over jezelf" zegt mij terwijl hij mij motiverend aan kijkt. 

"Mijn naam is Heaven... Alvord. Ik ben een meisje van 16 jaar. Je zult nu wel denken, 'hoe kan zo'n jong meisje al een roedel leiden?' Dat is niet zo moeilijk als je maar moed, vertrouwen en sterk bent. Ik hou er van om buiten te zijn, mijn benen strekken en mijn hoofd legen." zeg ik "Dat was het eigenlijk wel" zeg ik er achter aan. "Mhh, indrukwekkend. Ik ben Alpha Damon Salvator, maar jij mag mij Damon noemen" zegt hij met een knipoog, "Ik ben 19 jaar" maakt hij zijn zin af. "Verder nog iets?" vraag ik geïntresseerd. "Nee, verder is er niks wat je hoeft te weten"

Hij schuift dichter naar mij toe. Dichter en dichter naar mij totdat ik zijn warme adem op mijn huid voel. Fijne rillingen gaan door mij heen waardoor ik kippenvel over mijn hele lichaam krijg. Hij buigt met zijn hoofd naar mij toe, "zoen hem" roept Difa opgewonden. Difa begint steeds opgewondener te worden en neemt mij over. Ik buig naar hem toe, "bijna, nog een klein stukje" gromt Difa van opwonding. Ik doe mijn ogen dicht en voel zijn warme adem tegen mijn huid. "Damon, Heaven. Komen jullie eten" hoor ik zijn moeder roepen. Gelijk beginnen mijn hersenen weer te werken, verward en geschrokken trek ik terug. Als zijn moeder niet had geroepen had ik hem gewoon gezoend, mijn aartsvijand...

Damon haalt een hand door zijn haar, ik sta op en wil weg lopen. "Sorry" fluisterd hij verward, ik draai me om en zie hem vreemd kijken. "M-mijn wolf" zegt hij, "zal wel" mompel ik. Zonder verder nog wat te zeggen loop ik bij hem weg. Links of rechts, links of rechts, denk ik in mezelf. "Rechts" zegt Difa, "links dus" mompel ik. Ik loop de linker kant op maar herken er niks van, misschien had Difa dan toch gelijk. "Dat heb ik altijd" zegt difa. "Hou je stil" grom ik tegen mezelf, ik ben te koppig om toe te geven.

Ik loop al een kwartier door dit stomme, grote huis en nog steeds heb ik het niet gevonden. "Mevrouw wie bent u en wat doet u hier. U mag hier helemaal niet komen" zegt een vriendelijk uitziende vrouw, "weet u misschien waar ik de eetzaal kan vinden?" vraag ik beleefd. "Komt u maar mee" zegt waarschijnlijk de schoonmaakster van dit huis.

"Zou u hier heel even willen wachten?" vraagt ze, ik knik. De grote deur waar ik voor sta gaat open en de schoonmaakster loopt naar binnen. "Mam, wat moest ik anders. Er achter aan huppelen als een schoothondje" hoor ik Damon boos roepen, "ze loopt nu alleen hier rond door dit grote huis" roept zijn moeder terug, "moest ze maar niet weg lopen" schreeuwt hij, opeens hoor ik een stoel naar achter geschoven worden. "Damon, ga terug zitten en gedraag je als mijn zoon" roept ze, boos word de deur nog wijder open gegooid, "Damon" ik loop op Damon af om hem te stoppen maar hij duwt mij hard aan de kant.

 Met mijn handen veer ik me tegen van de grond, maar mijn hand is het daar niet mee eens. Ik hoor hoe mijn bot krakt. Voorzichtig probeer ik mijn hand te bewegen maar al snel schieten de tranen in mijn ogen van de pijn. Even zie ik spijt door zijn ogen heen flitsen maar dat word al snel over genomen door zijn woede. Ik wil op mijn arm leunen maar de pijn word onmiddellijk onverdraaglijk, ik probeer op te staan zonder mijn pols verder te blesseren.

Ik hou mijn pijnlijke arm tegen mijn buik en leg mijn andere hand er boven op. "M-mevrouw, zou u het erg vinden als ik naar huis ga?" vraag ik beleefd, zijn moeder kijkt op. Ik zie dat ze tranen in haar ogen heeft, ze knippert een paar keer om haar tranen weg te werken. "Och schat, je bent er nog maar net" zegt ze terwijl ze zo echt mogelijk probeert te lachen. "Kom ik laat je logeer kamer wel even zien, als je nog wilt blijven" ze kijkt met een droevige glimlach naar mij. Het liefst ging ik nu naar huis, maar zijn moeder wil graag dat ik blijf. "Het is me een genoegen" zeg ik beleefd, "och kind, waarom zo beleefd?" ze staat op en loopt naar de deuren toe. "Kom maar dan laat ik je je kamer zien" zegt ze, langzaam loop ik achter haar aan de pijn negerend

Ze lijd me naar een deur. "Hier is je kamer, ik hoop dat je het mooi vind" zegt ze glimlachend,  "dank u wel". Ze knikt en laat me hier alleen achter. Ik open de deur en kijk mijn ogen uit. "Hoe mooi huis kan je hebben?" mompel ik verbaast...

***        ***           ***          ***
Zoals beloofd een Super snelle update omdat ik 2 votes en 1 reactie heb gekregen. Lukt het vandaag weer?  3 votes en dan komt zo snel mogelijk het volgende hoofdstuk. Als hey niet lukt is het niet erg maar duurt het wel iets langer voor het volgende hoofdstuk.

Xx anna