Νυχτώνει.
Βάδισμα σε ένα δρόμο
αγνώστου ονομασίας,
τοποθεσίας,
σημασίας...
Μεγάλος και πλατύς,
φωτεινός, πολυπληθής,
μοιάζει κενός.
Τα μέσα, μαγαζιά,
τα φώτα, η βουή
τον ψυχραίνουν.
Νυχτώνει.
Καθώς βαδίζω
σαν ρεύμα μπαίνουν,
μοιάζουν,
γέλια σβησμένα,
κανονισμένα 'απόψε',
απροσδιόριστα 'αύριο',
ομιλίες κινητές,
ρέουσες, ελπιδοφόρες.
Αρώματα καφέ, βανίλιας
διώχνουν κάπως
το άοσμο.
Νύχτωσε.
Η λεωφόρος πλήγεται
απο τα βήματα,
τα σήματα,
τα καταστήματα.
Υπερπροσφορές,
υπερευκαιρίες,
υπερελπίδες,
για όλα...
Τα μικρά,
τα μεγάλα,
τα μεσαία
'εγώ'
της ματαιοδοξίας.
YOU ARE READING
Χρονικά μηδέν (Wattys2016)
PoetryΣυλλογή ποιημάτων λίγο αφηρημένων που έγραψα. Αμφιταλαντεύονται πάνω σε θέματα όπως ο χρόνος, η θλίψη, η απουσία, τα απωθημένα, ο συμβιβασμός, η αδράνεια, η ματαιοδοξία κ.α.