Ξημερώνει.
Πρωινής Κυριακής
συνηθισμένο δείγμα.
Η πόλη μισοξυπνά,
μισοκοιμάται.
Ώρες ξενυχτισμένες
στιγμών ξεπερασμένων
ακόμα στα κρεβάτια.
Δρόμοι, σπίτια στενά
φαίνονται πάλι.
Πολυκατοικημένες μοναξιές
ανοίγουν το πρώτο τους
πατζούρι.
Ξυπνούν και
οι πρώτες
κουβέντες, μαγειρικές,
τα γνωστά 'καλημέρα'.
Ξημέρωσε.
Ονόματα άγνωστα
σε δρόμους, πλατείες
ξύπνησαν.
Αιόλου, Φωκαίας,
Ιωνίας, Αιωνίας...
Αυτή αποκοιμήθηκε.
Απ' το πουθενά
μια κάποια πλατεία
'Βορείας Απείρου'
ή 'Απείρου Βορείας'.
Ξεκινάνε και οι εκκλησίες
καθορισμένες λειτουργίες
για πρωινούς πιστούς.
Κυρήγματα αγάπης,
ειπωμένα 'Κύριε ελέησον',
ελπιδοφόρα 'Βοήθειά μας"
Βοήθειά μας!
Ολοφάνερη μέρα,
φωτεινή,
ιδιότητα 'ακινησία'.
Μαγαζιά κλειστά
λόγω οκνυρίας
Κυριακής.
Αμάξια ξυπνούν
τους δρόμους,
αρχίζουν τα ίδια
πήγαινε- έλα
λεωφορεία αστικά.
Παραείναι αστικά.
Μερικά στιγμιαία γέλια
συνοδείας καφέ
και λίγα
πρωινά βήματα
οι πεζοδρόμοι.
Πεζοί δρόμοι...
YOU ARE READING
Χρονικά μηδέν (Wattys2016)
PoetryΣυλλογή ποιημάτων λίγο αφηρημένων που έγραψα. Αμφιταλαντεύονται πάνω σε θέματα όπως ο χρόνος, η θλίψη, η απουσία, τα απωθημένα, ο συμβιβασμός, η αδράνεια, η ματαιοδοξία κ.α.