Derin Düşler

Karmakarışık

Gördükleri karşısında şaşkına dönen Derin.Elleri titreyerek kağıdı yere düşürdü. Irmak olanlara bir anlam veremeden oturduğu yerden kalktı ve düşen kağıdı eğilip aldı. " Bu ne demek oluyor Derin ? " diye sordu fakat Derin'in bunu duyduğu muammaydı.

Derin herseyi arkasında bırakarak mekanı terk edip koşmaya başladı.Irmaksa kendisinin ve Derinin eşyalarını toplayarak peşinden çıktı. Fakat görünürlerde Derini göremeyince ne yapacağını bilemedi.

Derin ağlayarak koşmaya devam ediyordu. Kafasından aşağı soru yağmurları yağıyordu. " Yalan mıydı yoksa bir oyun mu ? Kim böyle birşey yapabilirdi ki ? Peki ya doğruysa ? "O kadar hızlı koşmuştu ki kalbi yerinden çıkacak gibiydi. Gerçi kalp atışlarının durması daha çok işine gelirdi. Yaşadığı acılar , bu saçma salak olaylar sona ererdi en azından.

Bu yaşta bu kadar olayların başına gelmesini , hayatın bu kadar adaletsiz olmasını , vicdan mahkemesine bu kadar tâbi tutulduğunun sebebine bir türlü anlam veremiyordu.

Gidecek bir yeri yoktu. Arayacak , danışacak kimsesi de. Yanında ne çantası ne de bir kuruş parası vardı. Dönecek yeri belliydi. Sadece biraz yalnız kalması gerekiyordu.

Yeterince ağlayıp sinirini, şaşkınlığını yaşamış olduğu şoku bir nebze attıktan sonra koştuğu yolu ağır ağır adımlarla geri dönmek zorunda kaldı.

Irmak Derini kapıda karşıladı. Irmak ta en az Derin kadar kötü görünüyordu yüzü kreç gibi olmuştu. Bir solukta Derini içeri çekti. Koltuğa doğru götürüp oturttu ve üzerine bir battaniye sardı. Sarılıp biraz sakinleştirdi. Derin kalbinin ve bedeninin oldukça yorulması üzerine oturduğu yerde uyuya kalmıştı.

Kabuslarla dolu rüyaların ardından Derin gözlerini açtı. Içinde Arasın yaşadığına dair bir umut vardı. Yatağın yanındaki çantasını aldı ve günlüğünü çıkardı.

22.11.2005

Bir kış gününde soğuktan donan bir kuş gibi titriyor , ürperiyor bedenim. Tamam dedikçe tam olmuyor hersey. İçimde bir umut yeşeriyor yeniden. Çok lezzetli bir pastayı yermiş gibi kafayı yememe neden oluyor bu enteresanlıklar.

Derin kendi sorunlarıyla insanlarında morelini , enerjisini, psikolojisini bozduğunun farkındaydı. Kimseye daha fazla yük olmak istemiyordu. Odadan çıkıp salona geçti. Seda abla ve Irmak oldukça endişeli ve meraklı gözlerle Derine bakıyordu. Irmak olanları çoktan teyzesine anlatmıştı.

Seda abla " Kendini yıpratma desem de kolay bir durum değil Derin. Doğru mu yoksa bir yalan mı bilemem.Bunu ancak zaman gösterir. Benim tavsiyem burada kal yardımıma ihtiyacın olacak " dedi.

Derin her ne kadar o lanetli şehire dönmek istemesede evini, odasını, yatağını , ailesini oldukça Özlemişti.
" Gitmem gerek annemle her telefonda konuştuğumuz da dayanamayıp ağlıyor bu bizim ilk ayrılığımız " dedi Derin. Ve daha fazla
zaman kaybetmeden arayıp biletini ayırttı.

Malesef ki alışıyoruz acılarımızla yaşamaya. Yaşadığımız olayların kabullenmesi her ne kadar zor olsada... Nasılsa kaplumbağa evini sırtında taşıyorsa bizde acılarımızı , üzüntülerimizi bir yük misali kalbimizde taşıyoruz.

Derin Irmakla beraber yurttaki eşyalarını da topladı. Ve yolculuk zamanı yaklaştığında Seda ablanın ısrarı üzerine hep beraber evden çıktılar. Havaalanına geldiklerinde " içeriye kadar gelmenize gerek yok. Bu kadarını halledebilirim. Artık bu şehirde de bir ailem var. Herşey ama hersey için minnet duyuyorum size " dedi Derin.

Her iki tarafta birbirine oldukça ısınmış ve alışmıştı . Ayrılık zor olsada sonunda kavuşmakta vardı. Vedalaştıktan sonra Derin için yolculuk başlamıştı.

Yolculuk sona ermişti nihayet. Doğduğu büyüdüğü şehire ayak basmanın bu denli rahatsızlık uyandıracağını çok iyi biliyordu. Hiç birşey katmamıştı bu şehir daha çok almıştı.

Derin kapalı olan telefonunu açtı ve annesinin bir çok cevapsız çağrılarına maruz kalmıştı.Başını telefondan kaldırmasıyla annesini karşısında bulması bir oldu. Valizleri olduğu yere bırakarak annesine doğru koşmaya başladı. Içinde ki özlemin yarısının çeyreğini dolduramayacak bir şekilde sarıldı annesine Derin.

Tam o sırada Kerim Amca ile göz göze geldi." Yaşasaydı Aras o da burda olurdu diye düşündü. Daha sonra aklı başına gelerek ne işim olurdu ki o zaman başka bir şehirde " diyerek içindeki sesi susturmayı başardı.

Kerim Amca Derine doğru bir adım attı ve sarıldılar. Ikiside gözyaşlarını tutamadı.

ACILARI ORTAKTI SONUÇTA !