3 Μαρτίου 2015
Τιναξα τα μπλε πλέον μαλλια μου και κατέβηκα τις σκάλες του νοσοκομείου.
Πρωί πρωί και μόλις είχα τελειώσει με τις εξετάσεις αίματος. Τι ωραία τι καλά!
Πήρα την Στεφάνια (την μικρή μου αδερφή) και πήγαμε στην πρόβα της χορωδίας.
Είχα τρεις ώρες μέχρι να αρχίσει η πρόβα μου..
Κάθισα στις σκάλες έξω από την αίθουσα της χορωδίας και έβγαλα το κινητό από την τσάντα μου.. Είχα σταματήσει πια να τσεκάρω αν έχω νέα του Dylan. Τους τελευταίους τρεις μήνες του έστελνα μηνύματα αλλά με έγραφε επιδεικτικά...
Το είχα πια αποδεχτεί.
Ύστερα έκανα κάτι που μου στοίχισε αργότερα. Και μου στοίχισε πολύ.
Μπήκα σε εκείνο το τσατ ρουμ.
Τέσσερις ώρες μετά, Κατά την διάρκεια της πρόβας..
Λες και τον ξέχασα σε δευτερόλεπτα.
Τι Dylan και μαλακιες..
Τώρα ο δεκαεξαχρονος James από την Αμερική είχε κατακτήσει το μυαλό μου.
10 Μαρτίου 2015
Ο James έβλεπε και αυτός Anime, σαν εμένα. Είχαμε γίνει αρκετά καλοί φίλοι. Αλλά δεν μιλούσαμε και πολύ.
24 Μαρτίου 2015
Εγω και η Αιμιλία είμαστε στην σχολική μπάντα που συνοδεύει κάθε χρόνο την παρέλαση του Αλίμου.. Οπότε στις 24 Μαρτίου, κοιμήθηκα σπίτι της ώστε να πάμε μαζί στην παρέλαση το άλλο πρωί...
Αν εκείνο το βράδυ δεν είχα κοιμηθει σπίτι της, όλη η ζωή μου θα ήταν διαφορετική. Όλο μου το μέλλον, το παρόν και το παρελθόν θα ήταν εντελώς διαφορετικό.
Εκείνη την νύχτα άλλαξε ολόκληρη η ζωή μου, μέχρι και τώρα. Στα επόμενα κεφαλαια πρόκειται να κλάψω πολύ, γιατί είναι ένα θέμα που με πονάει ακόμα..
Από μένα μια χάρη: Ήμουν πολύ καιρό εκτός wattpad και ζητώ συγνωμηηη... Θα καταλάβετε αργότερα γιατί... Αλλά παρακαλώ ΠΑΡΑ πολυυ, διαδώστε την ιστορίααα ^^ Ευχαριστώ πολυυ!
Φιλιά!
YOU ARE READING
Another e-love project
Non-Fiction"Μην γνωριζεις ανθρωπους στο ιντερνετ" "Θα σε βρουν και θα σε βιασουν" Σταματηστε. Δεν ξερετε. Σταματηστε να χαβετε οτι σας πασαρουν. Και τι που τον γνωρισα στο ιντερνετ? Που ξερεις οτι δεν θα τον δω ποτε? Αμα τον αγαπαω, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΑΣ...
