UnOrdinary

Chap1: Joreal Scottson

Joreal

So here I go. Naglalakad sa hallway papunta sa room na naka assign sakin. This is my first day to be a first year college student in this -i don't know university-. Why? Dahil hindi ko naman kagustuhang pumasok sa university na ito dahil ang mga utos lang naman ng parents ko ang nasusunod. At dahil kahit na anong pagmamakaawa ko sa mga parents ko na wag lumipat dito, wala akong magagawa. Tss. I have to take the risk. Sabagay. Sanay naman ako sa mga ganyan.

New students to mess with. Hayst.

Huminto ako sa harap ng room na may pintuang nakasulat na CB310. So eto na ang bago kong room. New athmosphere.

Pagkapasok ko di na ako nagulat na lahat ng mga mata nila ay sakin nakatingin. Ok. This disguise will starting here.

Not just that disguise na kailangan ko pang mag suot ng malaki at makapal na nerdy glasses at mag suot ng makapal at messy hair para lang magtago kung sino ako. I live like an ordinary and simple girl. As long as na walang manggugulo sakin dito.

Umupo na ako sa may bandang likod na usual na pinupwestuhan ng mga weak students at ng mga takot matawag at makakuha ng atensyon ng mga tao sa room. Or should I say, mga NERD.

"Good morning class. So Im miss Flora, your general psychology professor for this 1st semester. Since hindi na kayo highschool, di nyo na kailangan pumunta dito sa harap at magpakilala isa isa. Pakipasa na lang ng register form nyo at pipirmahan ko para narin malaman ko kung sino ang mga naliligaw ng room at ang mga naka assign talaga sa room na to. So kindly past your register forms now"

Kinuha ko na ang register form ko sa maliit kong bag na heartsring. Then pinaabot ko sa girl na sa harap ko nakaupo ang reg form ko para mapasa sa harapan. She didn't refused. Kinuha nya agad ito at pinasa sa harapan. Good.

"So I heard a news na may new student pala tayo dito huh? Ms Joreal, dahil new student ka lang dito sa university na to, kindly go here in front and tell something about your background" damn. Akala ko ba di na kailangan nun? Oh well I forgot, im a newbie here nga pala.

So as Ms Flora said that, tumayo na ako at pumunta sa harap which is I need to introduce myself to them.

"Hi, Im Joreal from Makati City. Im 17 years old. And im a BSBA student. That's all" Pagkatapos nang napakahaba kong speech eh umalis na ako at bumalik sa upuan ko. Hindi kasi ako katulad ng iba na palasalita lalo na sa introduce chuchu na yan na yung iba eh halos sabihin na lahat ng nakasulat sa birth certificate nila. Psh.

"Ok. Thanks miss Joreal. So let's start"

Naguumpisa pa lang mag discuss ang prof namin ng bigla akong kausapin ng babaeng nasa harap ko kanina na pinag abutan ko ng reg form ko a while a go.

"Hey. Im Britney. Nice to meet you Joreal" she said smilingly.

Sa totoo lang, I don't do friendships. Why? Simple lang. Gusto ko ng tahimik na buhay even though na mababait naman ang nakikipag friends sakin, di ko parin kaya makisama sa kanila. Kasi nga di mabubuo ang pagkakaibigan nyo kung ang isa sa inyo ay walang may sapak right? And I really hate noisy and talkative person. Am I weird? Duh.

So tinignan ko lang sya ng naka smile then bumalik sa pakikinig sa prof namin.

"Hmm. Siguro di ka pa sanay ngayon. Pero sure lately, matututunan mo naring makipag friend sakin. And I can't wait to that moment. Yey!!" what the.... Is she a 7 year old girl na parang nakakita ng isa lollipop na kulay rainbow? The heck?

Break time...

As usual, dahil nga newbie ako, eto ako sa corridor at naghahanap ng kahit anong sign na magdadala sakin sa canteen. Asan ba kasi ang canteen nila dito?! Im already starving. And im pretty sure na hindi magugustustuhan ng mga tao dito ang pwedeng mangyari kapag lalo pa akong nagutom.

"Hey" napalingon na lang ako ng biglang may nagsalita sa likod ko. And even though I don't want her good aura, kailangan ko munang pakisamahan ang isang to dahil gutom na talaga ako.

"Miss.... whatever is your name," I forgot her name. Damn, do I have a short term memory which is lasts for 30 minutes longer? The heck. "You know, ahm, Im just a newbie here so, can you please tell me where is the canteen located?" me trying to be nice with her. Grr. Kung di lang ako gutom.

Tsaka isa yan sa mga dahilan kung bakit lumipat kami dito sa Cavite. Masyado daw rude ang ugali ko. Well, that's true. Since I was a 1st year highschool, masyado akong naiimpluwensyahan ng barkada ko. Hanggang dumating na sa point na hindi ko na sinusunod ang mga utos ng mga parents ko. And then one day, naubusan na sila ng patience sakin at naisipan na nila akong ipatapon dito sa cavite. Actually, nung pumunta kami dito ay kasama ko sila that's why I thought na dito na kami titira kasama sila but I was wrong. Before the month was end, bumalik sila sa makati to continue organized they're company their. So ako naman, naiwan dito sa cavite with my grandparents. Kaya simula nun, naging mailap na ako sa tao. Ayoko ng makipag kaibigan na kahit kanino dahil feeling ko, iiwan din nila ako anytime.
Hindi naman totally na iniwan ako ng parents ko na parang hindi na itinuturing na anak, as a fact, linggo linggo silang nagpapadala ng pera dito para sa mga gastusin ko para di naman daw ako masyado maging pabigat. But I can't help to think that Im all alone.

"Oh yes. Tara sabay na tayo mag luch. Hihi libre na kita"

"No need. I have my own money. Just tell me where is the canteen" do I look like a beggar to her?

"Okay. If you say so. But sasamahan kita mag lunch. So tara na." I was about to refuse when she started to grab my hand. Grr. Can I punch her face? Tsss. This is going to be crazy.

AN: hey guys! free to vote and comment tnx! :))