Günlər o qədər tez keçirdi ki, heç bunu hiss etmirdim. Etsəydim nə dəyişəcəkdi ki, heçnə. Mən ona sanki hər gün daha da çox bağlanırdım. Hər dəfə evə gəldikdən sonra cantanı bir tərəfə atıb yerimdə sakit və səssiz uzanaraq tavana baxaraq onu xəyal etmək...
Gülüşünə dünyaları qurban verərdim oysa onun bundan heç xəbəri yox idi. Xəbəri olsaydı nə dəyişəcəkdi ki, sevərdimi məni ? xeyr çünki mən bunu ən başından bilirdim, amma nədənsə sevirdim qarşılıq gözləmədən. Siz heç birini qarşılıqsız, canınızın çox yanacağı halda heç birini sevdinizmi ?
Indi hər kəs ya tək tərəfli sevər, yadakı əvvəl ki yarasının yerə hələ acıyır deyə sevməyə qorxur mənim kimi...
Artıq məktəbi bitirmişdiq bu çox çətin olsa da, artıq geri dönüş yolu yox idi. Zaman elə bir şeydi ki, biz insanlara, dünyaya, həttda kainata belə acımaz.
- Və biz insanlara tək tərəfli, tək yollu bir bilet verər və o bilətlə nə edirsən et heç vaxt geri qayıda bilmərsən. Istər acın dağ kimi böyük olsun, istərsə də, kiçik, fərq etməz ona...
Imthana sayılı günlər qaldıqca sanki daha da çox qorxurdum. Xeyr imtahandan yox, onu itirməkdən, bir daha görə bilməməkdən.
Və ümid deyilən o güvənverici hissdə tərk etmişdi bədənimi. Məni belə gördükcə.
Nə edə bilərdim ki, nə axı ?!
Birinci onun imtahanı olacaqdı deyə müəllim onları daha tez ayırmışdı bizdən istirahət edib rahatlaşsınlar deyə.
Yəni bildiyiniz mən yox idi artıq, onu görmədiyim hər günə lənət oxuyurdum hər kəsə, hər şeyə...
Artıq aradan bir aydan da,çox vaxt keçmişdi. Evimizə təbrik üçün gəlib gedənlərin sayın bilmirdim, heç maraqlıda deyildi. Tək istəyim onu bircə dəfə görüm bu bəsimdi. Bir tərəfdən seviniridim tələbə olduğum üçün. Bəlkə olar da, Allah böyük bir universitetdə oxuyarıq deyə düşünərdim hərdən. Bəlkə də, nən onu bir daha görməyəcəydim.
VOUS LISEZ
Çarəsiz
Roman d'amourİnsan bəzən o qədər Çarəsiz qalır ki, heç kəsi düşünməyə nə hali, nədə ki inami qalır. get-gedə soyuyan munasibətlər və yalnızlıq...
