Σιωπή

Κεφάλαιο 12

Ο καιρός περνούσε, το φθινόπωρο ερχόταν όπως και το φεστιβάλ για να αποχαιρετήσουν το καλοκαίρι. Κάθε χρόνο στην Βόρεια Καρολίνα γινόταν ένα φεστιβάλ την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη και όλοι μαζεύονταν στην παραλία για να γιορτάσουν μαζί την τελευταία μέρα του καλοκαιριού. Από παλιά πίστευαν πως ο Σεπτέμβρης ήταν ακόμα καλοκαίρι μιας και ο καιρός ήταν καλός ανεξάρτητα αν άνηκε στο φθινόπωρο. Τα παιδιά θα βοηθούσαν για το φεστιβάλ μιας και η μαμά της Νταϊάνα ήταν μέλος ενός συλλόγου του Surf City όπου οργανώνουν φεστιβάλ και γιορτές.
Η Νταϊάνα περπατούσε στον διάδρομο του σχολείου, τότε είδε τον Σαμ.
<<Σαμ! Μετά το σχολείο πάμε αμέσως στην παραλία να βοηθήσουμε για το φεστιβάλ. Πες το και στους άλλους.>> Του φώναξε. Εκείνος έγνεψε καταφατικά και πήγε στην τάξη του, είχε βιολογία. Έκατσε σε ένα θρανίο και άνοιξε το βιβλίο του, του άρεσε πολύ η βιολογία. Εκεί πού ο καθηγητής εξηγούσε για τα κύτταρα κάποιος τον χτύπησε στον ώμο, ήταν ο Ίαν πού καθόταν ακριβώς από πίσω του. Ο Ίαν ήταν πολύ βλάκας, δεν έπαιρνε τίποτα στα σοβαρά, δεν λυπόταν κανέναν και έπαιζε με τα κορίτσια μιας και είχε το προνόμιο να είναι ωραίος.
<<Τι θες;>> Του είπε ο Σαμ.
<<Ρε φίλε πέρσι σου έλεγα να με βοηθήσεις με την Νταϊάνα και συ μου είπες να κάνω στην άκρη γιατί δεν είμαι ο τύπος της και δεν θέλει μπλεξίματα. Φέτος όμως την βλέπω με τον καινούργιο ο οποίος κάνει παρέα με τον Ρεν. Καταλαβαίνεις τι άνθρωπος είναι, μεγαλύτερο ρεμάλι και από μένα.>>
<<Τι θες ρε Ίαν τώρα;>>
<<Γιατί δεν με βοήθησες με την Νταϊάνα;>>
<<Γιατί είσαι μαλάκας. Γι'αυτό! Παράτα με.>>
<<Α κατάλαβα τι παίζει εδώ. Θα στην φάει ο Λίαμ όμως φίλε μου, είναι σε καλό δρόμο.>>
<<Βούλωσε το! Η Νταϊάνα είναι κολλητή μου!>> Είπε ο Σαμ έτοιμος να εκραγεί.
<<Συγνώμη παιδιά που διακόπτω αλλά προσπαθώ να κάνω μάθημα, αν δεν είστε ευχαριστημένοι πολύ ευχαρίστως να περάσετε έξω, δεν έχω κανένα πρόβλημα.>> Είπε ο καθηγητής ειρωνικά.
<<Συγνώμη.>> Είπε ο Σαμ και γύρισε μπροστά στην θέση του.

Αφού χτύπησε και το τελευταίο κουδούνι τα παιδιά μαζεύτηκαν μπροστά από το σχολείο. Η Έμμα είχε αργήσει, είχε γυμναστική τελευταία ώρα και άφησε να αλλάξει και να κάνει ντούζ. Καθώς έβγαινε από το γυμναστήριο έπεσε πάνω σε κάποιον.
<<Συγνώμη.>> Είπε εκείνη βάζοντας το μπουκάλι με το νερό στην τσάντα της.
<<Πρόσεχε.>> Της είπε μία πολύ γοητευτική φωνή και σήκωσε τα μάτια της και είδε τον Τζος.
<<Τζος! Πως είσαι;>>
<<Καλά είμαι, εσύ; Θα βάλεις τελικά υποψηφιότητα στο χορό για βασίλισσα;>> Της είπε με ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο του και εκείνη γέλασε.
<<Θα το σκεφτώ.>>
<<Καλή επιτυχία.>> Είπε και πήγε να φύγει.
<<Τζος περίμενε. Έχει ένα φεστιβάλ σήμερα στην παραλία. Είναι παράδοση να πηγαίνουμε όλοι εκεί και να χαιρετάμε το καλοκαίρι μιας και είναι τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη. Θες να έρθεις; Θα είμαι εκεί με την παρέα μου, ευκαιρία να τους γνωρίσεις αν θες.>>
<<Όχι ευχαριστώ, μπορώ να χαιρετήσω το καλοκαίρι και από αλλού δεν είναι ανάγκη να έρθω στην παραλία.>>
<<Όπως θες.>> Είπε εκείνη με ένα παγωμένο χαμόγελο, τον προσπέρασε και έφυγε.
Συγνώμη μόλις με έφτυσε αυτός ο γελοίος;! Ρωτούσε τον εαυτό της. Τι ντροπή!Βγήκε έξω και βρήκε τα παιδιά να την περιμένουν.
<<Άντε Έμμα δέκα χρόνια να βγεις από το γυμναστήριο, όλοι έφυγαν και συ εκεί ακόμα.>> Είπε ο Γουίλ.
<<Συγνώμη ρε παιδιά με κράτησε ο καθηγητής να με ρωτήσει κάτι.>> Είπε και καλά εκείνη.
<<Εντάξει δεν πειράζει πάμε τώρα.>> Είπε η Νταϊάνα.
Ο Σαμ καθόταν ακόμα στο παγκάκι και κοίταζε προς το σχολείο χωρίς να έχει πάρει χαμπάρι πως έφευγαν.
<<Σαμ σκοπεύεις να έρθεις;>> Φώναξε η Ρόζι και τον έβγαλε από τις σκέψεις του.
<<Τι πράγμα;>> Είπε εκείνος και τους κοίταξε με ένα ανήξερο βλέμμα. << Α ναι συγνώμη έρχομαι.>> Είπε τελικά και πήρε την τσάντα του και τους ακολούθησε.