Σιωπή

Κεφάλαιο 13

            
Σε μερικές εβδομάδες η Τζεν με τον Νταν θα έφευγαν γιά Αγγλία και η Νταϊάνα ήταν χάλια γι'αυτό, φυσικά και δεν το έδειχνε. Δεν ήθελε να στεναχωρεί την αδερφή της αλλά θα της έλειπε πάρα πολύ, βέβαια χαιρόταν γιατί ήταν ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο και μάλιστα στην Ευρώπη οπότε προσπαθούσε να σκέφτεται τα θετικά, πως θα πηγαίνει να την βλέπει και θα μπορούν να ταξιδεύουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
<<Καλημέρα Νταϊάνα.>> Άκουσε μία φωνή πίσω της, έκλεισε το ντουλάπι της και γύρισε να δεί ποιός ήταν.
<<Καλημέρα Λίαμ.>> Είπε και όλη η θλίψη χάθηκε από το πρόσωπο της.
<<Τι θα κάνεις αύριο;>> Την ρώτησε.
<<Τι είναι αύριο;>> Είπε εκείνη.
<<Τίποτα βρε απλά έλεγαν αν θες να πάμε σινεμά;>>
<<Εννοείται, δεν έχω τίποτα να κάνω.>> Γαμώ το ψέματα λέω θα πηγαίναμε με τα παιδιά κατασκήνωση σε μία παραλία πιο μακριά από την πόλη, σκέφτηκε. Δεν πειράζει θα καταλάβουν. 
<<Τι λες να δούμε;>> Ρώτησε ο Λίαμ.
<<Δεν έχω θέμα βλέπω ότι να ναι.>>
<<Εντάξει γιατί έχω πάρει ήδη εισιτήρια.>> Είπε και της έκλεισε το μάτι.
<<Αλήθεια; Πως ήξερες ότι θα έλεγα ναι;>>
<<Απλά το ήξερα.>> Της είπε χαμογελώντας.
Το κουδούνι διέκοψε την συζήτηση τους.
<<Θα σε δω μετά γιατί έχω τεστ στα γαλλικά τώρα.>> Του είπε.
<<Καλή επιτυχία.>> Της είπε και της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
Πήγε στην τάξη και δεν μπορούσε να κρατήσει το χαμογελο της, έκατσε στο θρανίο της και η καθηγήτρια μοίρασε αμέσως τα θέματα. Το τεστ ήταν επαναληπτικό, πράγματα τα οποία ήξερε όμως έβλεπε τις επιγραφές Le futur, Le passé composé, L'imparfait και δεν καταλάβαινε τίποτα. Τελικά συγκέντρωσε το μυαλό της και άρχισε να γράφει. Χτύπησε το κουδούνι και η καθηγήτρια της έκανε νόημα πως ο χρόνος τελείωσε.
Εκείνη ζήτησε άλλα πέντε λεπτά. << Madame, Je dois 5 minutes de plus, s'il vous plaît.>>
Η καθηγήτρια έγνεψε καταφατικά και η Νταϊάνα συνέχισε να γράφει, τελείωσε και έδωσε το γραπτό της.
Βγήκε από την αίθουσα και είδε τον Γούιλ να περπατάει στο διάδρομο.
<<Γουίλ.>> Φώναξε.
<<Πως τα πήγες;>> Ρώτησε εκείνος.
<<Μιά χαρά. Ξέρεις τι, ίσως να μην έρθω αύριο μαζί σας.>>
<<Γιατί;>>
<<Μου ζήτησε ο Λίαμ να πάμε σινεμά.>>
<<Ραντεβού;>> Είπε ο Γουίλ με ένα πονηρό χαμόγελο.
<<Δεν ξέρω, μπορεί. Έχει πάρει ήδη εισιτήρια.>>
<<Τι ταινία;>>
<<Δεν έχω ιδέα δεν μου είπε βασικά.>>
<<Μυστήριος τύπος.>>  Είπε ο Γουίλ. <<Να πας, εμείς σε βλέπουμε όλη μέρα. Κανονίζουμε άλλη μέρα αν είναι.>> 
<<Ευχαριστώ.>> Είπε χαμογελώντας. <<Λες να πειράξει τα παιδιά που σας παρατάω;>>
<<Τι λες ρε. Όχι βέβαια, φίλοι είμαστε.>>