NAKIŞ

~2~

Gece 2.34.
Tarih 1.01.2015
Okul formamı giyinip gıcırdayan merdivenlerden indim. Geceler benimdi artık. Gece bendim. İsmimin hakkını verme zamanı gelmişti. Kulaklarımdan hiçbir zaman eksik olmayan çığlığı susturma vakti gelmişti. Ben gelmiştim.
*
Yüksek kara kolejinden içeri girdim. Gece 5.00'dı. Ama artık ne beni her sabah ezmek için kapıda bekleyen birkaç ucuz insanı çekebilirdim nede onların liderini. Eski artık yoktu. Dün bacaklarımın arasından usul usul düşen kanla,karın beyazlığıyla,gecenin asilliğiyle ve benim gücümle her şey değişmişti. Damarlarımdan kan geçmiyordu. Damarlarımda saf öfke vardı. İntikam vardı. Siyah vardı. Bundan sonra hedeflerim farklıydı.Hayatımı ilmek ilmek örecektim. Ruhumda yara bırakan herkesi yumağıma alacaktım.
Sonrası ateş.
Sonrası ölüm.
Sonrası yalnızlık.

Okul koridorlarından yeni beni ispatlamak istercesine sert adımlarla yürüyordum.Koridorun sonunda görünen müzik odasına yavaşça girdim. Son ses müzik açıp ruhumu dinlendirecektim. Uzun zamandır bunu yapmıyordum,ihtiyacım vardı. Yeni bene alışmama ihtiyacım vardı. İlerde yaşıyacağım sorunlara alışmaya ihtiyacım vardı. Hırsımı dindirmeye ihtiyacım vardı. Artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağına kendimi alıştırmaya ihtiyacım vardı. Aynaya baktığımda güçlü bir kız görmeye ihtiyacım vardı. Çünkü muhtaçtım. Bunların hepsini dışarıdakiler görecekti fakat ruhumun alışması lazımdı. Beynime yeni bir duygunun parçasıymış gibi her şeyi tek tek dokumam lazımdı. Ben artık serbestçe nefes almak istiyordum. Sarhoşların konuştuğu gibi konuşmak istiyordum. Ben artık duygusuz olmak istiyordum.