The Girl Who Stayed

Chapter 7

Para saan ba ang isang kaibigan? Diba para suportahan ka? Para intindihin ka at damayan ka? Sabi nila naiintindihan nila ko pero hindi, hindi talaga. I think it's time for me to work on my own. Hindi ko sila kailangan.

Lumabas ako ng kwarto at bumaba na. Si mama ang dami pang tinanong na kesyo bakit daw hindi na dito natulog si pau, kung bakit daw hindi pumunta dito si roan, pero ang tanging sagot ko lang ay 'hindi ko alam' dahil ayoko ng mapahaba pa ang usapan namin ni mama.

Umalis na ko ng bahay at dumiretso sa school. Mamaya pa ang first subject ko kaya naman may time pa ko para hanapin si kurt. Nandito na kaya yun? Naglakad ako papuntang engineering building, bahala na sana talaga nandito na siya.

Nagpatuloy ako sa paglalakad at sa hindi kalayuan ay nakita ko na si kurt na may kasamang babae. Lumapit ako at ang loko nakayakap pa sa bewang ng babaeng to!

"Babe can we talk?" sabi ko ng hindi tinatapunan ng tingin ang babaeng kasama niya. Halatang nagulat si kurt sa pagtawag ko sa kanya pero agad din siyang ngumisi.

"I'm sorry but I don't talk to strangers." sabi niya na ikinatawa ng babaeng kayakap niya.

"Hindi ka naman pala kilala ni kurt so get lost girl." sabi niya. Ang turo sa akin ng mama ko wag makikipag-away pero kung itong impakta lang naman din ang aawayin ko then bring it on!

"Get lost? Wait, is that for me? Cause you know, I definitely think it's for you." sabi ko sabay ngiti ng malawak.

"How dare you bitch!" sabi niya at akmang sasampalin ako pero agad kong nahuli ang kamay niya at mabilis ko siyang sinampal. Marami ng nakatingin pero wala na akong pake sa kanila.

"That's for trying to slap me..." sabi ko at sinampal ulit siya sa kabilang pisngi.

"And that's for flirting with what is mine." Ibinaling ko ang tingin ko sa tahimik na kurt na to na enjoy na enjoy sa pag-aaway namin. Hinila ko siya palapit sa akin at hindi naman siya kumontra pa.

"Kurt davin is mine and mine alone. Get lost and back off!" sabi ko sabay hila kay kurt paalis doon. Pinagtitinginan pa rin kami ng mga tao pero dire-diretso lang ang lakad ko papuntang parking lot. Hindi ako nahirapan sa paghanap sa kotse ni kurt dahil sadyang angat talaga ito sa lahat ng kotse na nakapark dito. Isang Matte Black Audi R8 ang kotse niya at ng makarating kami sa tapat nito ay agad ko siyang hinarap.

"You don't talk to strangers huh? So what am I to you? A stranger?" sarkastikong sabi ko.

"You were damn hot back there." sabi niya.

"Wag mong ibahin ang usapan kurt, I'm asking you... Ano ba ko sayo?" sabi ko at tinignan siya sa mata.

"Don't ask, masasaktan ka lang." seryosong sabi niya habang nakatingin pa din sa mga mata ko. Masasaktan? So what! Sanay na kong masaktan.

I want kurt. I really do. I don't love him yes but I want him to love me and I'll fall for him eventually. That's what I want to happen. I'm taking risks since high school and I'll do everything to have him. I want us to happen.

"Give me your keys." sabi ko sakanya.

"Why would I? Hindi pa ba maliwanag sayo? The deal is over. Stop this."

"No kurt. Akala mo ba ganun ako kadaling sumuko? Well fyi, nag-uumpisa pa lang ako." sabi ko sabay hila sa kanya at hinalikan siya. Hindi naman ako nabigo dahil sinabayan din niya ang paghalik ko sa kanya. Damn he's such a good kisser! Isinandal niya ako sa kotse niya at patuloy pa ring hinahalikan. Yung isang kamay niya ay nasa aking bewang at ang isa naman ay nasa batok ko. The kiss was passionate until I felt his tongue seek for entrance. I hugged him tight at hinayaan siya sa gusto niyang mangyari. He's kissing me hungrily like he missed me for years. Nawawala ako sa sarili ko. Nahihirapan ako sa paghinga but I don't want this to stop, I don't want him to stop. A moan escaped from my mouth when he grope my chest. I didn't stop him but he did. We parted our lips and he lean his forehead on mine. We are both out of breath but he managed to speak.