Sessiz Çığlıklar

Dışarıdan Gözükenler

     Dönüşü olmayan bir yol
  Çıkmaz bir sokakta gibiydim
Sanki çıkışı olmayan bir Labirent in ortasında kurtarılmayı bekliyordum
  Kurtarılmak basit kaçardı çünkü bilinen bir şey vardı bugüne kadar kimsenin labirentten kurtulma şansı olmamıştı...

Bobby gittikten sonra
Thomas'dan aldığım cinayet davası raporlarına baktım bu iki cinayet davası arasında bir bağlantı vardı 

Her ikisinde kapı açık bırakılmıştı ve cinayetten sonra içeriye komşularının gelmesi oldukça garipti

Bu işi anlamamak elde değildi katil'in kapıyı açık bırakması cinayetin bir planımıydı?
Yoksa hızla evden çıktığı için unutulmuş bir ayrıntımıydı?

Esther Herly cinayetinden üç gün sonra Susan Martinez öldürüldü eğer katil aynı kişiyse neden üç gün sonra öldürmüştü ki? Katil üç gün sonra başka birini de öldürebilirmiydi?

Gittikçe kafamı karıştırıyordum masanın üstündeki dosyaya göz ucuyla bakıp ardından elime aldım şömineye doğru yaklaşıp yanındaki tekli koltuğa oturdum  şöminenin ateşi etrafı ısıtırken diğer yandan da aydınlatıyordu

Ve yalnız etrafını aydınlatıyordu kalan kısımlar ise kapkaranlıktı 

Artık kendi davama yoğunlaşmam gerekiyordu
Dosya yenilenmiş ve içinde oldukça ayrıntı bulunan kalın dosyanın ilk sayfasına bakmadan çevirdim

Karanlık bir cinayeti aydınlığa kavuşturmak için
Tek ihtimal olan kamera kayıtlarına bakmam gerekecekti

Hemen ceketimi aldıp evden çıktım

Fırtına melodi halinde kulağıma işlerken serin rüzgar vücudumu titretiyordu içimden gelen ürperti ile kendime geldim başımı kaldırıp gökyüzüne baktığımda bulutlar yan yana dizilmiş yağmurun yağacağını müjdeliyordu

Ceketimin önünü ilikleyip toprağın o yoğun kokusunu  içime çektim gittikçe artan rüzgar ceketimi savuruyordu

Hızlı adımlarla arabama doğru ilerledim
karmakarışık sorularla beynimi zorlamak istemiyordum şimdi düşünmek uygun değildi işi dellilerle halletmek en kestirme yoldu

Çünkü
'Suya atılan her taş etkisini kaybedip derinliğe gömülürdü '

Esther'ın evine vardığımda arabadan inip etrafı süzdüm evin karşısında bir eczane vardı hemen o tarafa doğru yürüdüm
İçeride zayıf uzun boylu bir bayan vardı
Beni görünce gülümsedi

"Buyrun size nasıl yardımcı olabilirim?"
"Ben dedektif James Esther Herly cinayetine bakıyorum "

Kadın biraz düşündükten sonra yüzüne şaşkın bir ifade yerleştirdi

"Esther hatırladım peki ben ne yapabilirim?"

"Bana Esther'ın evini çeken kamera kayıtları lazım ve burası evin tam karşısı sanırım burası çekiyordur."

Kadın biraz ürkek gibi görünsede güçlü olmaya çalışıyordu

"Bu cinayet olayı ne zaman oldu?"
"Sanırım üç gün önce!"

"Biz sık sık kamera kayıtlarımızı kontrol edip önemli bulmadığımız ayrıntıları sileriz "

"Peki sizden rica etsem ve bir baksanız "

Kadın gülümseyerek
"Elbette" deyip merdivenlerden çıktı 

Esther'ı tanıyorsa onun hakkında birşeyler biliyor olabilirdi.. önemsiz bile olsa elimize geçen her detayı değerlendirmemiz gerekiyordu

İçeriden o gülümseyen yüz geri geldi
Kamerayı uzatarak

"Buyrun " dedi 
Kamerayı elime alıp inceledim
"Dediğim gibi kayıtları silmiş olabiliriz ama siz  yinede göz atın"

Kadının söylediklerini tamam dercesine oynadıktan sonra konuşmak için etrafı derin süzdüm

"Sanırım siz Esther'ı tanıyorsunuz"

"Evet neden?"
"Size Esther ile ilgili bir kaç soru sorabilirmiyim?"

"Elbette size yardım etmek isterim"
"Esther'ı en son ne zaman gördünüz"?

"Sanırım '7 ' gün önce
"Esther dışarıdan nasıl görünüyordu"

"Esther'ı çok fazla tanımıyorum bazen buraya ilaç almaya geliyordu bana sürekli yaptıklarım için çok pişmanım diyordu"

Esther ne yapmış olabilirdi ki?
Olayın başlangıcı kadar akışı da yavaş ilerliyorduk ve oldukça garip...

"Sizce Esther pişman olacak ne yaptı?"

"Bilmiyorum Esther son zamanlarda hiç iyi değildi yaşamak onun için çok ağır bir yüktü"

"Bunları neye dayanarak söylüyorsunuz?"

Kadın gözlerinin önüne gelen bukleli saçlarını arkaya atarak one doğru eğildi

"Çünkü Esther bana yaptığı hatalardan dolayı çok yaşayamacağından bahs ediyordu"

"Ona hiç neden böyle söylediğini sormadınız mı?"
"Hayır açık konuşmak gerekirse duyacağım kelimelerden korkuyordum!"

Gittikçe korkunç hal alan konuşma karşımdakini oldukça sıkıntıya sokuyordu

Etrafimdaki ilaçlara göz gezdirdikten sonra son soruma geçtim

"Esther hangi ilaçları alıyordu?" "Esther sürekli depresyon ilaçlarından kullanıyordu..."

                         ***
Hayatın o zor aktivasyonuna alışmıştım
Yapılan her yanlış sonucunda bedelini ölümle ödeyeceğimi, artık yanlış yapmamamın vakti geldiğini biliyordum

Çünkü yaptığımız her yanlış bizi bir adım geriye, her elde ettiğimiz başarı ise bizi iki adım öteye taşırdı...