De golven stonden vandaag hoog maar in plaats van ze te pakken, besteedde Edwin de hele dag aan het lesgeven aan een amateur als ik.
Ik was overduidelijk net zo slecht als dat ik gedacht had dat ik zou zijn. Het peddelen ging goed, het naar een golf peddelen ook maar er uiteindelijk opspringen leek onmogelijk. Als ik eenmaal stond viel ik er ook meteen weer van af. Mijn evenwicht houden was nooit een van mijn sterkere kanten geweest.
Ik zuchtte vermoeid. 'Het gaat toch niet lukken.' Zei ik. Ik wist zeker dat we de hele middag kwijt waren met het leren van iets wat me toch nooit zou gaan lukken. 'Ga jij nou maar even een beetje surfen. Je zusje kijkt wel toe. Vind ik geen probleem.'
'Weet je het zeker?' Vroeg hij. Ik zag de schittering in zijn ogen en knikte. 'Heel zeker.'
Hij knikte, aaide me over mijn hoofd en peddelde meteen naar een golf.
Ik bleef achter op het water, Ik probeerde te liggen op de reserve surfboard van Edwin en staarde naar de lucht boven me, die zalmkleurige was.
Ik glimlachte, negeerde mijn knorrende maag en genoot even van de stilte en de windbries van de zee. Hoelang was ik al niet meer buiten geweest? Het voelde een eeuwigheid.
Mijn stilte werd onderbroken door een hoop gekletter in het water. Toen ik opkeek zag ik een meisje met supermodellen figuur de zee in rennen. Jongens op het strand keken naar haar om maar ze besteedde geen aandacht aan ze. Ze had hoogblonde haren, een zongebruinde huid en van die super lange Cameron Diaz benen. Ze droeg een bikini met de afdruk van de Amerikaanse vlag waarin al haar vormen perfect tot zijn recht kwamen.
Ik voelde me een bleekscheet vergeleken bij haar. Ik voelde me een echte vuurtoren. Zo hadden mensen me weleens genoemd. Ze hadden gelijk - met mijn krijtwitte huid en felrode haren was ik inderdaad net een vuurtoren.
Ik peddelde vlug naar de kant en sleepte de surfplank achter me aan. Dat ding was veel zwaarder dan dat ik had gedacht van een surfplank.
'Kan ik je misschien helpen?' Toen ik opkeek stond er een lange, slungelige jongen met donkerbruin haar. Hij droeg een lange, zwarte zwembroek en zijn ogen waren net zo zwart.
Een demon.
Ik stopte met lopen en keek hem vol afschuw en angst aan.
Ik wist dat demonen gewoon rondliepen op aarde zoals mensen maar... Niet in mijn geboortestad. Ik weet dat dat de reden was dat ze het hadden verwoest maar... Nou ja, ik had niet aan de mogelijkheid willen denken dat ik demonen nog tegen het lijf zou lopen. Niet meer naar de brand.
'Nee.' Zei ik vlug en ik liep snel verder.
Hij hield me bij. 'Oh, kom op. Ik weet niet hoe dat ik jullie cultuur zit maar in die van mij helpt een jongen een meisje zoals jij bij het dragen van haar spullen.'
Ik draaide me naar hem om. Kippenvel had zich over mijn hele lichaam verspreid. 'In mijn cultuur zijn meiden onafhankelijk genoeg om een surfplank zelf te dragen.' Zei ik met al mijn Christina Moore stoerheid die ik in mij had.
Hij begon hard te lachen. 'Nou, dan laat ik je maar verder met rust. Een fijne dag nog.'
Zonder nog wat te zeggen liep ik weg, angstvallig en boos. Ik wilde hier niet meer zijn. Ik wilde weer naar binnen. En wel meteen.
Om mijn honger te stillen kocht ik snel wat eten bij een van de strandtentjes en liep terug naar de zee, waar Edwin bezig was met surfen.
Ik zuchtte en zonder nog wat te zeggen liep ik het strand af.
Ik had nu al een hekel aan Baton Rouge.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
