Ik opende langzaam mijn ogen en keek recht in het gezicht van Simon.
Oké, dus ik was niet ter pletter gevallen. Dat viel me dan weer mee.
Simon schoof een hand weg zodat ik met beide voeten weer op de grond stond. Mijn lichaam was nog een beetje beverig maar ik kon voldoende op mijn eigen benen staan. 'Dank je,' Zei ik zonder hem aan te kijken.
Hij lachte. 'Geen vloek?'
'Geen vloek.' Bevestigde ik en ik veegde het dekbeeldige stof van mijn rok af.
Ik wilde weglopen maar bedacht me toen iets. Was het een verstandig idee om Simon in vertrouwen te nemen over de demon die ik eerder in Kate's kamer had gezien?
Oh nee.
Mijn ogen werden groot. 'Sorry!' Schreeuwde ik, 'Maar ik moet bij Kate gaan kijken!'
'Wat?' Vroeg hij maar ik was al weg. Ik racete naar binnen om Kate vervolgens met Lexie aan een tafel te zien zitten. Ze lachtte en schoof een glas water naar de brunette toe.
Zou de demon hier nog zijn?
Ik zocht rond tussen de menigte maar nergens vond ik iemand met zwarte ogen.
Mijn hart ging hevig te keer.
Het liefste was ik hier en nu in huilen uitgebarsten. Had ik het me dan weer allemaal verbeeld?
Was ik echt zo gek om al die dingen te verzinnen? Mezelf op te sluiten op het dak en het niet meer herinneren?
Was ik dan echt zo gek geworden?
---------------------------------------------------------------------------
Mysterious POV
Er was vandaag geen vergadering maar ik besloot die zelf in te lassen, ook al stond ik niet in de directe positie om zoiets te doen.
Het kon me helemaal niets meer schelen.
Het was middennacht en als ik niet zulke goede ogen gehad had, zou ik niets hebben gezien, want alle straatlantaarns in deze straat waren kapot,
Stukgegooid door klein demonen gewas.
'Waar is dit goed voor?' Hoorde ik voor me.
De leider van onze groep stond met een lange zwarte jas tegen een van de muren aangeleund. Hij had een zwarte hoed op en ik kon zijn blauwe ogen zien glanzen in het vage licht van zijn zaklamp.
'Ik heb informatie over Benjamin.'
'Oh ja?' Zijn houding veranderde van wantrouwend naar geïnteresseerd. 'Meer dan dat we al hadden gehoord?'
Ik rolde met mijn ogen. 'Denk je dat ik je hier had laten komen als dat niet zo was?'
Hij zuchtte. 'Goed dan, ik luister.'
'Hij is inderdaad in deze stad. Ik had al een vermoeden maar nu weet ik het zeker. Hij noemt zichzelf hier Benjamin Richards.'
'Hm...' Hij zuchtte en stak een sigaret op. 'Geen directe Alias, misschien is hij toch niet zo slim als we dachten.'
'Dat is hij wel,' Wierp ik tegen. 'Hij doet het voor haar, hij zit achter Christina Moore aan.'
'Dat verklaart wel dat teken op haar rug.' Zei hij zonder verdere emotie, wat me eerlijk gezegd nogal verbaasde.
Het uiteinde van zijn sigaret lichtte rood op, as viel om laag in de plassen water van de regenbui van eerder.
'Hij wil zich bekend aan haar maken,' Ging ik verder. 'en ik weet niet honderd procent zeker of ze doorheeft wat hij werkelijk is.'
'Dat weet ik wel,' Zei hij fronsend. 'Ik houd haar de laatste tijd scherper in de gaten. Het is beter voor haar om het niet te weten.'
'Waarom niet?' Vroeg ik met knarsende tanden. 'Zou het niet juist goed zijn als ze één van ons word? Zij is de sleutel naar hem.'
'Geen denken aan!' En dit was de eerste keer dat hij naar wie dan ook uit viel.
Ik liet niets blijken van mijn schik en staarde hem ongeïnteresseerd aan. 'Is dat niet een beetje egoïstisch?' Vroeg ik eerlijk.
Ik was niet bang voor hem, ik had hem niet nodig. Ik had niemand nodig.
Maar zij hadden mij nodig, anders zouden ze nooit het risico nemen om iemand zoals mij op te zoeken en op te nemen in hun groep.
Ik was in het voordeel.
Ik hoorde een zacht gegrom. 'Dat is het niet. Het meisje beschikt over geen enkele nuchtige vaardigheden laat staan dat ze geboren is met zoiets als aanleg. Ik had je al verteld dat ik haar extra scherp in de gaten gehouden heb. Ze is slim en achterdochtig maar ze beschikt over geen enkele fysieke kwaliteiten. Ze heeft twee linkervoeten en is compleet kwetsbaar. We kunnen niets met haar.'
'Wij kunnen haar beschermen.' Zei ik standvastig. 'Waar hebben we anders voor al die jaren geleerd te vechten? Om mensen te beschermen!'
'We beschermen haar door haar hier zo ver mogelijk buiten te houden.' Snauwde hij en hij gooide zijn sigaret op de grond. 'Ik wil er nu niets meer over horen. Christina Moore blijft ver buiten deze groep. We kunnen niets meer dan haar in de gaten houden. Voor nu moeten we ons fixeren op het grote probleem hier en dat is Benjamin Richards.'
Ik snoof. 'Oh en wat wil je dan gaan doen? Je dood iemand als Benjamin Richards echt niet zo gemakkelijk.'
'Dat weet ik,' Zei hij kalm.
Ik was altijd gefascineerd geweest door zijn controle maar het was duidelijk dat hij die kwijt was op het moment dat we het hadden over Christina Moore.
Ik begreep waarom, ik begreep ook waarom hij haar hier niet in wilde betrekken.
Maar ik was het er niet mee eens.
Ik had altijd solo gewerkt, ik had hun niet nodig. Ik kon Christina Moore zelf in dit alles betrekken als ik dit wilde.
En dat was precies wat ik ging doen, daarvoor had ik zijn toestemming niet langer meer nodig.
'Maar ik heb wat dingen geregeld,' Ging hij verder.
En dat deed me opkijken. 'Zoals?'
'Constantine Franklin is de naam die hij hier gebruikt.'
'De doorgedraaide alchemist?' Vroeg ik verbaasd. 'Hoe zou hij ons kunnen helpen bij ons Benjamin probleem? Die man is knettergek.'
'Dat klopt maar hij is in ieder geval niet partijdig, daarbij heb ik van bronnen gehoord dat hij onderdak verleend aan de duivelszoon.'
Ik zuchtte. 'Goed dan.'
Voor nu zou ik er niet direct uit stappen. Ik zou de informatie gebruiken die ik hier mee op deed maar ik was niet langer meer een slaaf.
Ik liet Christina Moore niet langer ontwetend zijn.
Het was wreed om haar te laten geloven dat ze gek was, het was tijd om haar de waarheid te vertellen.
En als hij het niet deed, deed ik het.
