ARAZ-Kirli Adam

TANITIM/Kirli Adam.

Multimedya Uraz

Hepsinden nefret ediyorum. Etrafa sahte gülümsemeler yayıyorlar. Etraflarında ki insanlara içten içe kin besleselerde onlara sarılabiliyorlardı. Bazen hangi yüzlerine bakacağımı şaşırıyordum. Bazen bakma gereği bile duymuyordum. Böyle samimi olmayan ikiyüzlü insanlardan nefret ediyordum işte. Iğreniyordum.

Arkadaşım olmadı. Hayatımda bir kız olmadı. Hayatımda hiç kimse olmadı.

Hayatımda hiç kimseye sarılmadım. Sarılacak biri olmadı. Çok saçma bir haraketti sarılmak. Ellerini başka birinin beline dolamak da nesiydi? Saçmalıktı. Anlamı yoktu ki. Sevgi göstergesiymiş. Ben buna katılmıyordum. Sevgi göstermek için nedenleri neydi ki? Saçma sapan sözcükler kullanarak onu öpmek ne kadar da gereksizdi. Gerçekten aşk diye birşey var mıydı ki? Birini canı kadar seven insanlar gerçek miydi?

Acaba sevmek ne demekti? Birçok kitapta anne sevgisi hayvan sevgisi arkadaş sevgisi doğa sevgisi...

Ailemi sevmek mi? Sanmıyorum. Düzenbaz bir kadından alkolik bir babadan ve nefret dolu bir üvey babadan ne beklersiniz ki. Annem eve gelirdi. Yine hırsızlık yapmış olabilirdi. Onu defalarca kez polise verdim. Ama uslanmadı. Babam her akşam eve gelirdi. Yine kör kütük sarhoştur. Etrafı vurup kırardı. Üvey babam arada gelirdi. Annemle evliydi kağıtta. Ama her gece başka kadınlarla. Arada gelir annem ile...

Böyle lanet bir aileden ne beklersiniz. Iki hafta önce bu pis aileden kurtulmuş bir eve çıkmıştım. Dedem çok varlıklıydı. Ailemizde ki tek düzgün insandı dedem. Ben dede sevgisi nedir bilmeden vefat etti. O tonca para bana kaldı. Tabi kimsenin bundan haberi yok. Bir kumar oyununda hepsini kaybettiğini söyledi avukat aileme. Ve gizlice o koskoca miras bana kaldı. Özel Evin kolejine bu sayede girmedim ama. Kendi bursumla girdim. Derslerimin aşırı derecede iyi olması bir avantajdı. Burs olmadan da girerdim bu okula. Ama boşuna para harcamak gereksizdi. Bu zengin züppelerin aptalların arasına para vererek girmek de saçmaydı zaten. Ben burada eğitim için varım. Öğretmenleri kaliteli müthiş bir okul. Şu aptal öğrencileri saymazsak.

Bende o lanet ailenin içinde ki sevgi nedir bilmez yalnız adamdım. Ben Urazdım. Yalnız adam Uraz. Sevgi bilmez Uraz. Duygusuz Uraz. Kimseyle konuşmaz ezik Uraz. Kirli Uraz. Kirli olan Uraz. Etrafta Birbirini aldatan saçma insanlara 'Temiz'diyorlardı. Temizlik bu muydu? O zaman kirliydim. Kirlilik neydi peki?
Kirlilik yalnızlıktı işte. Kimse ile konuşmamak kendi içinde kaybolmaktı kirlilik. Ama Ben kaybolmazdım. Yalnızlık bir lütuftu. Saçma ve ikiyüzlü insanlardan arınmak kirlilik miydi? Sahte olmamak mıydı kirlilik. O zaman ben kirliydim. Hemde çok kirli.

*

Zaman geçmek bilmiyordu. Okulun ilk günü herkes gibi heyecanlıydım. Ama bunu sergileyebileceğim bir ortam veya biri yoktu. Öğretmenlerim benim yalnızlığımı anlamış olacaklardı. Iki senedir buradaydım nasıl olsa. Bana çoğu projelerde eş vermiyorlardı. Verdikleri zaman ise o kızlar bana yanaşıyor telefon numaramı istiyorlardı. O sahte mutlulukları iyi kız ayakları. Ben bunların farkındaydım. Onlara yüz vermeyince başka eşler buluyorlardı. Bende bana verilen projeyi en iyi şekilde hazırlıyordum.

Bahçede birbirine jest yapan çiftler, Sarılan ve özlem gideren arkadaşlar ve sevgililer vardı. Onları izlemeye devam ettim. Birbirlerine bakıyor ve aptalca gülüyorlardı. Bazen sarılıyorlardı. Erkek kıza birşeyler geveliyor kızda kızararak onu dinliyordu. Ama gözü karşıda oturan başka bir erkekteydi. Ve bu gözler ve bakışlar masum biri olmadığını kanıtlıyordu.

Okul binasına ilerlerken bir kız gördüm. Yalnızdı ve ağlamak istiyordu. Ama bunu yapamıyordu. Onu anlıyordum. Bazen bende bu duruma geliyordum. Sarı saçları. Güzel dudakları ve yeşil gözleri vardı. Ama aksi bir yüzü de vardı. Sanki bitmiş ve sıkılmıştı. Gidip yanına oturdum ve kitabımı açtım. Bir süre bana baktığını hissettim. Susuyordu. Bende öyle. Ama eninde sonunda birşeyler söyleyecekti. Emindim bundan. Bu olayı bende yaşamıştım. Ama benim yanıma yardım etmek için oturmamışlardı.

Kız bir süre daha beni izledi.

"O kadar saçma ki şu halleri." Dedi kız tiksinircesine. Bahçede az önce izlediğim çifte bakıyordu.

"Fazla sahteler. Hepsinden nefret ediyorum." Diye ekledim. Bana baktı ve

"Senin hikayen ne? Neden yalnızsın? Daha doğrusu yalnız mısın?"

"Aptalca bir soru. Yalnızdım ama hep. Biri ile olmak fazla yabancı bana. Zaten sarılmak sevgili olmak saçma işler. Bu sahte işi yapan sahte insanlardan da nefret ediyorum." Dedim. Bu onu ilgilendirmiyordu. Ama içimden bir ses anlatmak istiyordu.

"Ben yalnız değilim. Be ben... Aldattım." Dedi. Sinirle ona baktım. Az önce tiksindiğini söylediği kızlardan farkı yoktu.

"Nefret ediyorum sizin gibilerden." Diye soludum.

"Nedenim vardı." Dedi ve ağlamaya başladı. Ağlamak da saçmaydı. Kendini üzecek hareketler sergilemekde nesiydi? Insanları kandırınca ellerine ne geçiyordu?

"Kimse hiç sevmedi beni. Yapayalnızım." Dedi. Aynı kaderi paylaştığımız kesindi. Ama ben asla birilerini kullanmaz kandırmazdım. Öyle biride yoktu zaten. Aklımdan geçen her cümle yalnız olduğumu hatırlatıyordu. Ama yalnız halimden memnundum. TEMİZ insanlardan uzaktaydım. Ben kirli halimle mutluydum. Bir saniye mutlu mu? Ben mutlu değildim. Mutlu olmak neşeli olmaktı. Ben neşeli değildim. Benim tek bir amacım vardı. "Mutlu et." Bunu uygulayamadım hiç. Mutlu olursam bir gün. Belki mutlu da edebilirdim. Ama şimdilik bu durumdaydım.

"Heey! Orada mısın?" Dedi Kız. Kitabımı kapattım. Ve ayağa kalktım.

"Kimseye birşey anlatma!" Dedi kız.

"Anlatacak biri olduğunu sanmıyorum hayatımda." Dedim. Kız sanki anlıyormuş gibi başını salladı. Anlayacağına inanmıyordum. Insanları kandıran biri ile konuşmuştum. Onun gibi hikayemi mi anlatacaktım? Ya beni de kandırırsa. Bir keresinde annem bana

'Hayat o kadar da kötü değil Uraz. Gözlerini aç ve etrafına bak! Sevmeyi ve mutlu olmayı öğren seni aptal!' Demişti. Belki hayat o kadar kötü değildi. Ama ben bunu keşfetmek istemiyordum. Ben hayatımdan memnundum.

Herkese Merhaba! Yepyenu ve diğer kurgularımdan daha farklı birşeyle karşınızdayım! Umarım kitabı ve kurguyu beğenirsiniz!

Bana Instagramdan ulaşın!
@xmuqo