Multimedya Uraz.
Kahvaltıyı iştahla yedim.
"Eline sağlık. Ve kahvaltı için teşekkürler."
"Şey.. Ben okula gitsem iyi olur." şuan ki hali nedense içimde birşeylerin uyanmasına neden oldu. Anlayamadığım birşeylerin
"Sabah ki olayı unutalım." dedim. Bunu nasıl dedim bilemezken gülümsedi.
"Çok utanç vericiydi."
"Unut bunu. Ve okula gitmeliyiz." Sanırım son dediğim kelime ikimizin de tuhafına gitti ki aynı anda birbirimize bakıp güldük. Bana biraz bakıp ağzını oynattı sessiz bir şekilde.
"Gerçekten çok güzel gülüyorsun Uraz. Lütfen bi kere dokunabilir miyim?" Işaret parmağını dudağımın kenarına koydu oradan da gamzeme götürdü. Anlam veremediğim bir şekilde çok hoşuna gitmişti. Birşey demedim.
"Bugün baya iyi birisin" dediğinde Sinirlenirken
"Ben hep iyiydim."
"Ama kirlisin."
"Kirlilik yalnızlıksa ve yalnızlık kötü ise belki de kötüyümdür."
"Felsefe yapıyosun"
"Hayır"
"Bide bidaha gülsene. Yine o köseye dokunmak istiyorum"
-
Derse odaklanmışken kafama atılan kağıt ile sinirle arkama döndüm. Arya bana bakıyordu. Yerdeki kağıdı işaret etti. Sinirle eğildim ve aldım kağıdı. Buruşmuş kağıdı açarken bir gözüm hocadaydı.
"Tam bir ineksin huysuz! Ön çaprazda ki kız seni kesiyor haberin yok. Yeni kız ;)" göz devirdim Aryaya bakarak. Ama ön çaprazda oturan ve "beni kesen" kıza bakmadım. Zil çalınca direkt bahçeye çıktım. Derin nefesler alarak oturdum bir banka.
Saçma insanlar yine buradaydılar. Birbirlerine yalan söyleyenler,İkiyüzlüler,Temiz insanlar. Önümde bir kız ve erkek birbirine bağırıyordu. Kız erkeğe vurarak
"Sen nasıl bir insansın! Beni nasıl aldatırsın! Hemde o sürtükle!" Erkek kıza yaklaşıp
"Her hafta Volkanla birlikte olan birinin bana bunları söylemesi tuhaf" işte bundan bahsediyordum. O kadar iğrençtiler ki.
Birbirine sarılanlar. Sarılmak çok saçmaydı. Gözlerimi derin bir nefesle kapadım ve tekrar açtım. Arya bu tarafa geliyordu. Bu sefer derin bir of çektim.
"Uraz! Uraz!" koşarak bana ilerlerken bende kalktım ayağa.
"Uraz! Yurt müdürü geldi. Bak şurada okula giriyor. Sende kalıyorum cezayı yiyeceğim. Nolur yardım et!"
"Nasıl yardım edebilirim?"
"Kız kardeşim var onda kaldı bilmem ne de işte!"
"Yalan söyleyemem!"
"Uraz! Nolur!"
"Olmaz Arya."
"Ya Uraz ne olursun?" saçlarıma daldırdım elimi.
"Arya..."
"Biliyorum. Biliyorum. Bak girdi okula Uraz! Cidden atılırım yurttan. Kalıcak yerim falan da yok. Kimsem yok" gözlerine bakarken o yeşilin içinde ki korkuyu gördüm. Ne kadar çaresiz yardıma muhtaç. Hızla koşarak okula girdim. Kadına yaklaşıp
"Bakar mısınız?"
"Buyur evladım."
"Siz Aryanın yurt müdürü olmalısınız. Arya dün bizde kalmak zorunda kaldı. Sınavlar yaklaşıyor. Çalıştık. Kız kardeşim var. Gecede korktu sizden gelemedi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAZ-Kirli Adam
Ngẫu nhiên"...Bu gerçek. Herşey gerçek. Ben . Sende. Burası gerçek. Anlamsızca hızlanan kalplerimiz de gercek. Hayatıma biranda girmen ve bana farklı duygular tattırman da. Kaşında benim sayemde oluşan o yarada. Şuan kollarımı sana sarmam da. Rüyalarımı kabus...
