(Gizem'in Ağzından )
Aslında hiç de öyle durmuyordu. Sıkıştığı zaman yada ani tepki verdiğinde "Allah, Bismillah" gibi tepkiler veriyordu. Acaba ateistliğin gerçek anlamını biliyor muydu ? Yoksa moda olduğunu mu düşünüyordu Bay egoist.
Ertesi gün sınıfa girdiğimde Gökhan'ın da dahil olduğu bir grup gördüm. Şaşırmıştım. Bunlar kısa zamanda nasıl bu kadar yakın olmuştu. Hemen İzel'in yanına oturdum. O da en az benim kadar şaşkındı. Sanırım Gökhan sayesinde iyi tanınıyo olacaktık grupta. Çünkü hepsi bize doğru gelip selam verdiler. Herşey iyi gidiyordu ta ki Gökhan İzel'e o soruyu sorana kadar.
- İzel biraz konuşabilir miyiz ?
- Tabiki buyur.
- Çıkışta beni bekler misin ?
- Nasıl ? Okul çıkışında mı konuşcaz ?
- Evet.
Diyerek ayrıldılar yanımızdan. Konunun ne olduğunu tahmin ediyorduk aslında. Bu yüzden çıkışa kadar bi plan yapmamız gerekiyordu. Ona egosunun bi işe yaramadığını birinin anlatması lazımdı. Ve bunu biz yapacaktık.
- Sence bu konuşmayı gerçek duygularına dayanarak mı yapacak bana ?
- Pek sanmıyorum İzelcim. Egosunu tatmin etmek için olabilir mi ?
- Öyle olsa bile bi ateistle birlikte olacağımı düşünmesin.
Sınıfta olduğumuzu unutarak kahkahalarımızı tutamadık. Herkes bize bakıyordu. Utancımızdan kafamızı sıraya koyduk. Ders bitmişti sonunda. Dışarda Gökhan'ı beklerken bir yandan da İzelle konuşuyorduk.
- Geldi Bay egoist. Sana bol şanslar bebeğim.
Diyip yanlarından ayrıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEİST'İN DUASI
Novela Juvenil" Ateistim bunu kimseye kanıtlamak zorunda değilim Allah biliyor ya o bana yeter " demesiyle başladı herşey.