( İzel'in Ağzından )
Aradan 1 hafta geçti ve erkek grubuyla ciddi anlamda çok yakın olmuştuk. Biz onları kardeş olarak görüyorduk , peki onlar bizi kardeş gibi mi görüyorlardı ?
Her neyse bu arada 1.sınavlar çoktan bitmişti. Bu yoğun tempoda , okul dışında Gizemle pek görüşemedik. Bu sınav yorgunluğuna vücudum daha fazla dayanamadı. Hasta olmuştum. Ertesi gün yataktan kalkamayacak haldeydim. Gizem'i aradım.
- Alo Gizem
- Efendim tatlım ?
- Ben bugün okula gelemiyorum.
- İzelcim bişeyin yok değil mi ?
- Hasta olmuşum canım
- Tamam geçmiş olsun
- Sağol. Görüşürüz.
Gizem'i aradıktan sonra uykuya daldım. Bir anda çalan telefonumun sesiyle uyandım. Arayan Rüzgardı..
Rüzgar , o erkek grubundan kardeşim gibi gördüğüm insanlardan biriydi. Direk telefonu açtım.
- Efendim ?
- İzel ben Rüzgar.
- Evet Rüzgar tanıdım.
- Bugün okula gelmeyince merak ettim. Bişeyin yok değil mi ?
- Hasta olmuşum biraz onun dışında iyiyim.
- Aklım hep sende. Dedi ve kapattı.
O lafından sonra şaşırdım. Niye bu kadar içten söyledi ? Kardeş dediğim insan beni kalbinin nerelerine koyuyordu acaba ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEİST'İN DUASI
Ficção Adolescente" Ateistim bunu kimseye kanıtlamak zorunda değilim Allah biliyor ya o bana yeter " demesiyle başladı herşey.
