Ölümü Beklemek

Sevmek ama Sevilmemek.

Sevilmek? Kim tarafından gerçek sevildik? Biz sadece sevdik,sevilmedik. O en değerlimiz olan insanlar bizi onları her sevdiğimizde parçalara ayırdılar. Ama biz yılmadık yine sevdik yine,yine ve yine... Ta ki sevilmediğimizi öğrenene kadar... En sonunda bir enkaza dönüştük. Yaşamak ile ölmek arasındaki o ince çizgideyiz. Yaşıyoruz ama sadece nefes alarak. Ha bir de acı çekerek. En son ne zaman güldük? Dizlerimizin üstündeyiz. Ayağa da kalkamıyoruz tamamen yıkılamıyoruz da. Çünkü her ne kadar umursamıyoruz desek de umursuyoruz be. Canımız yana yana umursuyoruz çevremizdekileri. Akıllanamadık bir türlü her türlü darbeyi alsakta... Ya beyaz olacaksın seviceksin herkesi ya da siyah olup nefret ediceksin herkesten. Gri olmıycaksın ama en zoru da odur zaten. Sevdiğimiz kadar sevilmedik. Çok mu şey istedik be? Sadece biraz sevilmek. Fazlasında yoktu gözümüz... Ama olmadı. Ne kadar uğraşsak çabalasakta sevilemedik bir türlü. Hep kendimizde aradık sorunu. Kabul edemesekte karşımızdakindeydi sorun. Çünkü eğer onların kusurlarına bakmaya kalkarsak çıkamazdık içinden. O yüzden hep kendimizde aradık suçu. Tek suçumuzdu sevmek. Sonra yavaş yavaş kapattık kapılarımızı insanlara. Kalbimizle birlikte duygularımızı da bir sandığa kilitleyip okyanusa attık sonsuza kadar. Biz istemedik ki hissizleşmeyi. Gülememeyi,ağlayamamayı.  Bizi siz bu hale getirdiniz. Ama çabaladık,maskelerimizi takıp çıktık dışarı. Sadece bir kez enkaza dönmüş duygularımızla çıkalım dedik dışarı,sahte gülmeyelim somurtalım ama gerçek olsun. Beğenmediniz,dışladınız bizi. Beğenemediniz mi eserinizi? O kirli ellerinizle biçimlendirdiğiniz kalplerimizi,duygularımızı? Doğru ya biz ne yaparsanız yapın affettik. Ama unutmayın affetmek iyi insanların intikamıdır. Ama artık o saf insanlar yok karşınızda. En sinir olduğumuz hareketinizde şu. Bizi mahvettiniz sonra soğuyunca da "Neden soğudun ,of çok gıcıksın" falan filan. Dayanamadık artık çünkü. Biz hatalarınızı vurmadık yüzünüze. Ama siz vurmakta,bizi üzmekte bir saniye bile çekinmediniz. Düzeltin desekte şimdi kendinizi,kirlenmiş bir kere ruhunuz. Bizi de o kirliliğie çekmek istediniz. Ama izine vermiycez. Artık yıkamayacaksınız bizi. Çünkü sizden artık nefret bile etmiyoruz. Nefret etmek için bir insanı umursamak gerekir değil mi? Ama biz sizi tanımıyoruz bile. Şu sözü aklınızdan çıkarmayın: Ölen bir daha ölemez ama sert ve güçlü olarak yeniden doğar. Yeni bize merhaba deyin. Daha doğrusu eserinize. Sizi içten fethedicez. Yüzünüze gülücez ama hiç beklemediğiniz bir anda bize yaptığınız darbelerden daha bir sert darbe indiricez size. Bakalım o zaman da dalga geçebilecek misiniz bizimle?ŞİMDİ OYUN BAŞLASIN. Bakalım beğenicek misiniz?